Ανακοινώσεις με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από το σεισμό εκδίδουν κόμματα και φορείς, διαπιστώνοντας υπαρκτά προβλήματα ακόμη και ένα χρόνο μετά τα καταστροφικά ρίχτερ.
ΜέΡΑ25 - Οργανώσεις Βάσης Κρήτης: Ο σεισμός μάλλον δεν ήταν το χειρότερο κακό
Συνηθίζεται στις επετείους των φυσικών καταστροφών να χτυπούν στην πλάτη τους πληγέντες, να υπόσχονται «ταχεία αποκατάσταση», «διαρκή μέριμνα» και «επιτάχυνση των διαδικασιών». Εμείς στους σεισμοπαθείς του Αρκαλοχωρίου (και συνολικά των Δήμων Μίνωα Πεδιάδας και Αρχανών - Αστερουσίων) προτιμάμε σήμερα, έναν χρόνο μετά, να μην πούμε τίποτα.
Προτιμάμε να ακούσουμε και να παραθέσουμε τα στοιχεία που δίνουν οι ίδιοι.
Ένα χρόνο μετά:
* Έχει φύγει από την περιοχή το 20% του πληθυσμού. Πάνω από 800 άνθρωποι ζουν ακόμα στους οικίσκους.
* Υπάρχουν πάνω από 1000 σπίτια ακόμα πεσμένα χωρίς κανείς να χρηματοδοτεί τις χωματουργικές εργασίες ώστε να απομακρυνθούν τα μπάζα ή να γίνουν οι αναγκαίες κατεδαφίσεις.
* Μόλις το 4% των φακέλων χρηματοδότησης για την ανακατασκευή των σπιτιών έχουν εγκριθεί. Το αρμόδιο γραφείο στο Αρκαλοχώρι παραμένει στελεχωμένο με έναν υπάλληλο.
* Ακόμα και σε αυτές τις περιπτώσεις το πραγματικό κόστος επισκευών - οικοδομικών εργασιών απέχει έτη φωτός από τα έξοδα που καλύπτει η κρατική χρηματοδότηση
* Οι τοπικές επιχειρήσεις φυτοζωούν. Κανείς δεν ακούει τις εκκλήσεις για να δοθεί γενναία χρηματοδότηση του εργασιακού και λειτουργικού κόστους τουλάχιστον για ένα χρόνο ώστε να μπορέσουν να ανακάμψουν.
* Το 30% των πληγέντων δεν έχει λάβει καν ακόμα το επίδομα για την αντικατάσταση της οικοσκευής.
* Υπάρχουν ακόμα περιπτώσεις πληγέντων που λόγω της γραφειοκρατίας δεν έχουν απαλλαγεί από τον ΕΝΦΙΑ ή τα δημοτικά τέλη τα οποία καλούνται να καταβάλλουν για το πεσμένο ή κατεστραμμένο σπίτι τους.
Για όλα αυτά εμείς δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Δεν χρειάζεται εξάλλου, μιλούν οι αριθμοί και τα στοιχεία από μόνα τους. Ίσως ένα χρόνο μετά να αποδεικνύεται πως ο σεισμός δεν ήταν το μεγαλύτερο κακό. Το χειρότερο είναι η κοροϊδία. Λεφτά υπάρχουν, άμεσα και πλουσιοπάροχα αν πρόκειται να σωθούν οι εταιρίες ενέργειας. Όχι όμως για τους ανθρώπους που βρέθηκαν στον δρόμο.
Στους κατοίκους των δύο Δήμων, που αυτές τις μέρες θα νιώσουν αρκετά χτυπήματα στην πλάτη, το μόνο που μπορούμε να συστήσουμε είναι:
Μην τους πιστεύετε. Τίποτα δεν θα χαριστεί, όλα θα κερδηθούν μόνο με αγώνα.
Σε αυτόν τον αγώνα το ΜέΡΑ25 είναι και θα είναι δίπλα σας.
Ν.Ηγουμενίδης: Ένα χρόνο μετά, η Κυβέρνηση το μόνο που πέτυχε είναι τη μείωση του πληθυσμού στις σεισμόπληκτες περιοχές
Με τη συμπλήρωση ενός έτους από τον φονικό σεισμό στο Νομό Ηρακλείου, ο βουλευτής Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Νίκος Ηγουμενίδης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Ένα χρόνο μετά τον φονικό σεισμό που χτύπησε την «καρδιά» του Νομού Ηρακλείου όλα τα προβλήματα στους κατοίκους, στους εργαζόμενους, στους αυτοαπασχολούμενους και στους επιχειρηματίες παραμένουν άλυτα. Ένα χρόνο μετά και εξακολουθεί να μην έχει εγκριθεί ούτε ένας φάκελος για την ανοικοδόμηση των κτισμάτων που κατέρρευσαν. Ακόμη και σήμερα έχουμε καταυλισμούς και 1000 ανθρώπους να μην μένουν στα σπίτια τους. Πλέον χαρακτηριστική η συγκέντρωση πριν λίγες μέρες 10 Πολιτιστικών Συλλόγων στο Ίνι όπου καταγράφηκαν τα ίδια προβλήματα που καταγράφηκαν πριν από ένα χρόνο. Η πιο ουσιαστική αλλαγή που έγινε ήταν, δυστυχώς, η σημαντική μείωση του πληθυσμού των σεισμόπληκτων περιοχών με χαρακτηριστική την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα ο Δήμος Μινώα Πεδιάδος. Η μόνη ελπίδα είναι ο αγώνας των κατοίκων ο οποίος συνεχίζεται και τον οποίο στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις».
Σ.Βαρδάκης: «Ο εφιαλτικός χρόνος που ακολούθησε μετά τον φονικό σεισμό και οι υποσχέσεις που πήρε ο αέρας»
Ένας χρόνος πέρασε από τον καταστροφικό σεισμό που συγκλόνισε τον νομό Ηρακλείου και έφερε τα πάνω κάτω στην καθημερινότητα χιλιάδων ανθρώπων.
Ο Εγκέλαδος χτύπησε χωρίς έλεος το Αρκαλοχώρι και τα γύρω χωριά, προκαλώντας τεράστιες καταστροφές, σε πολλές περιπτώσεις ολικές, αφήνοντας πίσω του κατοικίες και επιχειρήσεις ρημαγμένες, ανθρώπους άστεγους και απεγνωσμένους…
Από την επόμενη κιόλας μέρα, το Αρκαλοχώρι βρέθηκε στο επίκεντρο της προσοχής, με τα κυβερνητικά στελέχη να κάνουν παρέλαση στο σημείο, να συνωστίζονται για φωτογραφίες και υποσχέσεις.
Πολύ σύντομα, ωστόσο, τα φώτα έσβησαν, η προσοχή στράφηκε αλλού και οι σεισμόπληκτοι κάτοικοι έμειναν να παλεύουν μόνοι τους να επουλώσουν τις πληγές που άφησε ο σεισμός.
Αγώνας για να βρουν προσωρινή στέγη οι άνθρωποι που έμειναν άστεγοι, αγώνας για να έρθουν οι οικίσκοι, αγώνας για να προχωρήσει ο έλεγχος και η καταγραφή των ζημιών και να μπορέσουν να ξεκινήσουν οι εργασίες στα σπίτια τους.
Υποσχέσεις που πήρε ο αέρας, χρηματοδοτήσεις και μέτρα που εξαιρούν μεγάλο μέρος των σεισμοπλήκτων, καθυστερήσεις στους ελέγχους των κλιμακίων, ελλιπής στελέχωση των αρμόδιων γραφείων, λάθη, κατοικίες που από «κίτρινες» χαρακτηρίζονται «πράσινες» ενώ έχουν υποστεί σοβαρές ζημιές και η υπομονή εξαντλημένη.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ένα 30% δεν έχει πάρει ακόμα τα χρήματα της οικοσκευής, ενώ μονοψήφιος είναι ο αριθμός των επιχειρήσεων που έχουν λάβει το ποσό από την περίφημη ενίσχυση των επιχειρήσεων.
Η αδιαφορία των αρμοδίων κόστισε και κοστίζει σε όλους τους τομείς. Από τις επιχειρήσεις που ακόμα δεν έχουν επαναλειτουργήσει και τους εργαζομένους που έμειναν άνεργοι, από τα σχολικά κτίρια που εξακολουθούν να στέκουν λαβωμένα, από τις αγροτικές δραστηριότητες που εγκαταλείφθηκαν, τι θα μείνει πια να κρατήσει τους κατοίκους στην περιοχή;
Όταν οι οικίσκοι κινδυνεύουν να γίνουν μόνιμη κατοικία, με τους σεισμόπληκτους να τρέμουν στη σκέψη ότι δεν θα επιστρέψουν ξανά στα σπίτια τους, όταν πολυμελείς οικογένειες στριμώχνονται σε λίγα τετραγωνικά, μπορεί κανείς εύκολα να αντιληφθεί τις απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και την τσακισμένη ψυχολογία των ανθρώπων.
Κάποιοι προσπαθούν πλέον μόνοι τους, με δικά τους χρήματα να ξαναφτιάξουν ό,τι μπορούν, κάποιοι άλλοι απελπισμένοι πια από τους ρυθμούς χελώνας στην οποιαδήποτε πρόοδο, οδηγήθηκαν στη φυγή από τον τόπο τους και την αναζήτηση καλύτερων συνθηκών αλλού.
Αποτέλεσμα; Περιοχές που έσφυζαν από ζωή, που οι κάτοικοί τους απολάμβαναν μία άλλη ποιότητα και πληρότητα στην καθημερινότητά τους, οικισμοί ιστορικοί που επιβίωσαν με αξιοπρέπεια στο πέρασμα των αιώνων, να βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με την εγκατάλειψη και την ερήμωση.
Παρά το πλήθος των κοινοβουλευτικών μας παρεμβάσεων, τα τηλέφωνα και τις συναντήσεις με τους αρμόδιους, την άσκηση πίεσης με όποιο δυνατό μέσο, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την ολιγωρία και την αδιαφορία της κυβέρνησης, που οδηγεί τους σεισμόπληκτους κατοίκους σε αδιέξοδο.
Αλήθεια, ποιο είναι το μέλλον που οραματίζονται οι αρμόδιοι για την περιοχή που θα πλαισιώνει το νέο διεθνές αεροδρόμιο; Χαλάσματα, ερήμωση και απαξίωση;
Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτό. Οφείλουμε όλοι, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις και δώσουμε τον αγώνα για φέρουμε πάλι πίσω τη ζωή στα λαβωμένα χωριά του τόπου μας.
Η ανάπτυξη και η επανεκκίνηση της τοπικής επιχειρηματικότητας δεν θα έρθουν μόνες τους. Απαιτείται συστράτευση όλων, εκπροσώπων του ελληνικού κοινοβουλίου, των δημοτικών αρχών, φορέων του νησιού και τοπικών παραγόντων, ώστε να αρχίσουν να γυρίζουν τα αργοκίνητα γρανάζια του κρατικού μηχανισμού.
Είναι ο μόνος τρόπος για να μπορέσουμε φρενάρουμε την ερημοποίηση της περιοχής, παρέχοντας ουσιαστικό κίνητρο στους κατοίκους να μείνουν στον τόπο τους και να δώσουμε επιτέλους στο Αρκαλοχώρι και τα γύρω χωριά νέα πνοή.
