Η Μαρία Ναυπλιώτου βρέθηκε καλεσμένη στο «Χαμογέλα και Πάλι» και μίλησε για την ζωή της, τα επαγγελματικά της και για την παράσταση που πρωταγωνιστεί.
«Αυτό που βλέπει ο κόσμος από την παρουσία μου είναι λόγω της μορφής μου πιστεύω που είναι κάπως πιο αυστηρή. Στην πραγματικότητα δεν είμαι έτσι. Δεν εμφανίζομαι συχνά στην τηλεόραση γιατί δεν έχω πολλά πράγματα να πω. Εμφανίζομαι όταν έχω να πω κάτι για τη δουλειά μου και να επικοινωνήσω τη δουλειά μου. Μου αρέσει πολύ να το κάνω αυτό, και να γνωρίζω καινούριους ανθρώπους, αλλά μέχρι εκεί. όταν δεν έχω κάτι να πω δεν βρίσκω τον λόγο να εμφανίζομαι στην τηλεόραση», είπε αρχικά η Μαρία Ναυπλιώτου.
«Η Φιλουμένα ήταν ένα στοίχημα για μένα, κάτι που επιθυμούσα πολύ, γιατί δεν βλέπει κανείς τη Φιλουμένα σε μένα. Η δουλειά μου είναι να είμαι ηθοποιός και να μπαίνω στα παπούτσια διαφορετικών ανθρώπων και διαφορετικών από μένα. Η διαδρομή έγινε όπως γίνεται με όλους τους ρόλους, προσπαθώντας να κατανοήσω και να νιώσω τον χαρακτήρα. Η Φιλουμένα είναι ένας ρόλος που αγάπησα πολύ, σε όλες της τις εκφάνσεις, αλλά έχει κάτι κοινό: είναι μια γυναίκα που παλεύει όπως όλες μας, για τις επιθυμίες και τα όνειρά της. Μπήκα στον βαθύ πόνο της και παρόλο που πονάει και περνάει δύσκολα, πάντα προχωράει, και στο τέλος βρίσκει στην ευτυχία», επεσήμανε η Μαρία Ναυπλιώτου.
«Αγαπώ την τηλεόραση», απάντησε η Μαρία Ναυπλιώτου, και συνέχισε: «με την τηλεόραση και την «Αίθουσα του Θρόνου» συστήθηκα ως ηθοποιός. Είμαι από 15 ετών πάνω στη σκηνή γιατί υπήρξα χορεύτρια άρα είναι φυσικός χώρος για μένα. Μου είναι δύσκολο αν έχω κλείσει κάποιο θέατρο να κάνω και τηλεόραση ταυτόχρονα. Γι ΄αυτό πάντα δίνω προτεραιότητα στο θέατρο. Η τηλεόραση είναι μία συντροφιά για τους ανθρώπους της επαρχίας και όταν κάνουμε καλή τηλεόραση εκπαιδεύουμε τους ανθρώπους, τους δίνουμε στιγμές που τους συντροφεύουν. Έχουν υπάρχει σειρές που έχω πει ότι θα ήθελα να είμαι εκεί. νομίζω κάνουμε καλή τηλεόραση στην Ελλάδα. Υπήρξαν δουλειές στην τηλεόραση που πραγματικά ήθελα να είμαι αλλά δεν μπορούσα λόγω των υποχρεώσεών μου στο θέατρο. Δεν είναι ότι δεν μου έχουν προταθεί πράγματα. Δεν μπορώ να κάνω τόσα πολλά πράγματα. Έχω τελειομανία και δεν αφήνω ποτέ τίποτα».
