Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Παραβατικές συμπεριφορές, τζάμπα μαγκιά με όπλα και κατσούνες, μαύρη ενδυματολογική σημειολογία και δήθεν παλικαριά της…κούπας, νοοτροπία του «μη μου ‘γγίζεις μρε» και ενίοτε μια ιδιότυπη οικογενειακή ομερτά. Μερικές από τις ντροπές της Κρήτης που συνθέτουν τη γκρίζα και σκοτεινή πλευρά αυτού του ιστορικού νησιού. Ένα ζοφερό πρόσωπο που κανένας σώφρων πολίτης -και πολύ περισσότερο η αφεντιά μου- δεν μπορεί να υποστηρίξει. Δεν θα βρουν από μας λόγια παρηγοριάς. Ποτέ και πουθενά.
Αλλά ως εδώ. Το αυτομαστίγωμα και η υποκρισία έχουν τα όριά τους. Η λογική πήγε περίπατο όλες αυτές τις μέρες. Προσπαθούμε να σκεφτούμε λίγο ψύχραιμα μετά την αποκάλυψη του ειδεχθούς, του αποτρόπαιου εγκλήματος με θύμα την Αμερικανίδα. Η άτυχη γυναίκα, η μάνα, η επιστήμων, η Σούζαν όλων μας πια, βρέθηκε τον λάθος χρόνο, στο λάθος σημείο λες και είχε ραντεβού με τον ίδιο το χάρο. Όπως συνέβη, πριν λίγα χρόνια, που 69 ψυχές δολοφονήθηκαν σε 80 λεπτά σε ένα νησί της Νορβηγίας από ένα μακελάρη, όπως κάποια παιδάκια που βρέθηκαν στον πάτο της λίμνης από τον δικό τους μαχαιροβγάλτη, τον Ορέστη της Κύπρου. Το ίδιο άτυχοι υπήρξαν και άλλοι που βρέθηκαν σφαγμένοι σε ένα λουτρό αίματος από ένα ψυχάκια τζιχαντιστή στο Μπατακλάν και τόσοι μα τόσοι άλλοι άμοιροι άνθρωποι. Άραγε «τσουβάλιασε» κανένας τους Κύπριους, τους Νορβηγούς, τους…τάδε, τους δείνα...τους χαρακτήρισε δολοφόνους, μίλησε για…φτηνή ζωή εκεί;
Αυτός ο δήθεν μοναχικός και διαταραγμένος τύπος που βίασε και σκότωσε την άτυχη γυναίκα σε ποιο...λαθος της Κρήτης «πατούσε» άραγε; Που ευθύνεται ο τόπος αυτός καθ’εαυτόν; Ή φταίει το νερό; Το…κρητικό νούμερο του αυτοκινήτου; Το -άκης του επιθέτου; Μια προβληματική και άρρωστη- εντάξει θα το πουν οι ειδικοί, αλλά ποιος διαφωνεί;- προσωπικότητα που βγήκε εκείνο το πρωί για να βιάσει , να σκοτώσει ό,τι ζωντανό ήταν στο δρόμο του; Να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του «θέλω» με αίμα- έτυχε να είναι η Σούζαν, θα μπορούσε να είναι η Κατρίν από τη Γαλλία, η Κάθριν από την Αγγλία, η Κατίνα από το χωριό του! Ξέρετε κάτι άλλο που δεν το ξέρουμε;
Αυτούς τους δολοφόνους μπορείς να συναντήσεις από την Αμερική και την Κίνα, από την Νότια Αφρική ως τη Νέα Ζηλανδία. Δεν είναι ενδημικό φαινόμενο!
Ας ξεκολλήσουμε. Κι ας μην δημιουργούμε εσφαλμένες εντυπώσεις, να μην παραβιάζουμε τη λογική- για να παραφράσω ένα Γάλλο συγγραφέα: Αν η φτώχεια και η παράνοια είναι η μητέρα του εγκλήματος, η έλλειψη κοινής λογικής είναι ο πατέρας!
Ας σταθούμε στα ελάχιστα «καλά» αυτής της θλιβερής ιστορίας. Την αντίδραση σύσσωμης της κοινωνίας, αλλά και τον άψογο επαγγελματισμό της αστυνομίας που τον έπιασε αμέσως όχι γιατί απλώς…θα γλίτωνε την τιμωρία, αλλά γιατί με μεγάλη πιθανότητα θα μεταβαλλόταν σε serial killer, που νόμιζε ότι πάντα θα την έβγαζε καθαρή. Και έτσι , πιθανώς ,σώθηκαν κι άλλες γυναίκες.
