Αγαπητό Cretalive,
Αισθανόμαστε την ανάγκη να δημοσιοποιήσουμε την πρόσφατη εμπειρία μας από το νοσοκομείο του Ρεθύμνου, σαν ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια ένδειξη εκτίμησης για τους υγειονομικούς που παλεύουν καθημερινά ακόμα και μέσα στην πανδημία όχι μόνο με την αρρώστια, αλλά και με την κούραση, την υποτίμηση της δουλειάς τους και τα κενά του νοσοκομείου μας.
Πριν από μερικές ημέρες χάσαμε τον αγαπημένο μας πατέρα, σύζυγο και παππού, από ανακοπή, που αν και 90 ετών και με γνωστό καρδιολογικό πρόβλημα, δεν έτυχε διαφορετικής αντιμετώπισης από κάποιον άλλο ασθενή του νοσοκομείου. Το προσωπικό των επειγόντων κινητοποιήθηκε άμεσα και έπεσε πάνω του πριν ακόμα περάσουμε την είσοδο του νοσοκομείου προσπαθώντας να τον επαναφέρει για να μην χαθεί πολύτιμος χρόνος. Οι εφημερεύοντες γιατροί παρά το φόρτο εργασίας τους πήραν το χρόνο να μας ενημερώσουν για την πορεία του, να μας προειδοποιήσουν. Σεβάστηκαν το πένθος μας, μας έδωσαν χρόνο να τον αποχαιρετήσουμε.
Μπορεί να χάσαμε τον αγαπημένο μας, όμως η σκέψη ότι όλοι τους (όλοι μας) κάναμε το καλύτερο που μπορούσαμε, προσπαθήσαμε μέχρι τελευταία στιγμή να κρατήσουμε στη ζωή έναν κατά τα άλλα ακμαίο και ζωντανό άνθρωπο, είναι μια μικρή ανακούφιση για μια οικογένεια που πενθεί και αναρωτιέται τι παραπάνω θα μπορούσε να είχε κάνει.
Δεν είναι εύκολο να δείχνεις ανθρωπιά όταν δουλεύεις σε απάνθρωπες συνθήκες και ευχαριστούμε πολύ τους εφημερεύοντες της 18ης Αυγούστου αλλά και όλο το προσωπικό του νοσοκομείου Ρεθύμνου που προσπαθεί να το κάνει καθημερινά.
Είμαστε μαζί σας στους καθημερινούς αγώνες που δίνετε.
Οικογένεια Μανώλη Δελήμπαση,
Αμπελάκι
