Η δασκάλα των παιδικών μου χρόνων, η πολυαγαπημένη μας "μητέρα" έφυγε σήμερα για το μεγάλο ταξίδι. Η σύζυγός μου πάντα αναρωτιόταν γιατί κάθε φορά που την έβλεπα, της φιλούσα το χέρι...
Της εξήγησα λοιπόν ότι αυτές οι "κυρίες" δεν ήταν δασκάλες, αλλά "μανάδες μας". Κάποτε έπεσε ένας συμμαθητής μου, ο Κ.Β. και έσπασε το χέρι του την ώρα του διαλείμματος. Η κυρία Μαρίκα, με περισσή αυταπάρνηση και παρρησία, τον άρπαξε στα χέρια, κάλεσε ταξί, και τον μετέφερε στο Νοσοκομείο. Ο Κ.Β. είναι σήμερα κορυφαίος καθηγητής Πληροφορικής στην Αμερική, και η μητέρα του, η κ. Ορτανσία, παραμένει αιωνίως ευγνωμονούσα, για τη στάση της αυτή.
Καλό σου ταξίδι, πολυαγαπημένη μας "Κυρία", που μας έμαθες ΓΡΑΜΜΑΤΑ και δεν ντρεπόμαστε να κυκλοφορήσουμε στη σημερινή κοινωνία της παρακμής και αγραμματοσύνης. Θα σου είμαστε αιωνίως ευγνώμονες για ότι μας δίδαξες, μα και για όσα μας έκρυψες από μεγαλοψυχία...(η δασκάλα μας ήταν το τρίτο παιδί του μάρτυρα της Εθνικής Αντίστασης Κρήτης Κων/νου Ζαχαρίου Μπαντουβά, του "ΜΠΑΝΤΟΥΒΟΚΩΣΤΑ" που οι Γερμανοί εξετέλεσαν με φρικτά βασανιστήρια στην Αυγενική το 1942, και αδελφή του πολυαγαπημένου μας συγχωριανού Κωνσταντίνου Μπαντουβά. ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ, ΑΞΕΧΑΣΤΗ "ΜΑΝΑ" ΜΑΣ. Χαλάλι σου τα δάκρυα που πέφτουν από το πρωί που σε είδα στην σημερινή "ΠΑΤΡΙΔΑ", από όπου και η φωτογραφία...
ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΟΚΚΙΝΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ
