Για τις πρωτομαγιάτικες διαδηλώσεις...

Στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου δεν πραγματοποιήθηκε καμιά συγκέντρωση αφού δεν υπήρχαν ούτε σωματεία ούτε κόσμος

Αγαπητό Cretalive,

Στο Ηράκλειο σήμερα πραγματοποιήθηκαν δύο μαζικές για τα δεδομένα της περιόδου συγκεντρώσεις-πορείες οι οποίες θα μπορούσαν κατά τη γνώμη μου να γίνουν μια ,στο άμεσο μέλλον και σε αντίστοιχες περιπτώσεις.
Η μία ήταν του ΠΑΜΕ η οποία ξεκινησε από τη Πλατεία Ελευθερίας.
Η άλλη ήταν αυτή της Πρωτοβουλίας Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων από το άγαλμα του Βενιζέλου την όποια ακολούθησαν οργανώσεις της αριστεράς .

 Στο Εργατικό Κέντρο Ηρακλείου δεν πραγματοποιήθηκε καμιά συγκέντρωση αφού δεν υπήρχαν ούτε σωματεία ούτε κόσμος ,παρά μόνο καμιά δεκαριά συνδικαλιστές του οι οποίοι δεν έκαναν φυσικά πορεία. 
Απλά φωτογραφήθηκαν ,έκαναν δηλώσεις και κατέθεσαν στεφάνι στο μνημείο του Περγαλίδη.
Εννοειται ότι ο Σύριζα δεν τόλμησε να εμφανιστεί.

 Έχει επίσης αξία σταθούμε στο γεγονός ότι τα μεγάλα σωματεία του δημοσίου (Σύλ Εκπαιδευτικών Αθμιας Δ Θεοτοκόπουλος ,Ελμέ Ηρακλείου ,Συλ Βενιζέλειου ,Σωματείο Εργαζομένων του Δήμου Ηρακλείου ,ΠΑΓΝΗ) ,τα οποία αριθμούν πολλές χιλιάδες εργαζομένων και δημιουργούσαν τα προηγούμενα χρόνια τον κύριο όγκο των συγκεντρώσεων σε απεργίες και διαδηλώσεις ,έλαμψαν δια της απουσίας τους.
Είτε γιατί δεν είχαν πάρει αποφάσεις ,είτε γιατί δεν μπήκαν στη διαδικασία να προσπαθήσουν να κινητοποιήσουν τους εργαζόμενους.

 Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτά (εκτός απο το ΠΑΓΝΗ) πλειοψηφίες έχουν οι δυνάμεις του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Αυτά για να ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε ενόψει των μέτρων που θα ψηφιστούν στα μέσα του Μάη και γενικότερα στο μέλλον ,από ψυχοραγήματα του αστικού συνδικαλισμού και το κακό που προκαλούν ακόμα στο κίνημα με την υποταγή ,την αποδοχή της ήττας και τη λογική της διαχείρισης που καλλιεργούν.

Η αναγκαιότητα ενός ρωμαλαίου ,ταξικά ανασυγκροτημένου ,νέου εργατικού κινήματος ,που να βάζει μπροστά το σύνολο των σύγχρονων αναγκών του κόσμου της εργασίας ,να στοχοποιεί τον αντίπαλο ,που δεν είναι άλλος από την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία ,την ΕΕ και τις κυβερνήσεις που τους υπηρετούν ,να ενώνει σε αυτή τη βάση τους εργαζόμενους για να συγκρουστούν (όχι απλά να διαμαρτυρηθούν ) ,να ανατρέψουν πολιτικές και να διεκδικήσουν τον πλούτο και την εξουσία της κοινωνίας ,είναι πιο ορατή από ποτέ.

Ζαμπουλάκης Νίκος 
Αντιπρόεδρος ΝΤ ΑΔΕΔΥ Ηρακλείου
Μέλος των Παρεμβάσεων Κινήσεων Συσπειρώσεων στο Δημόσιο

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ