ΓΙΟΡΤΗ ΤΗ Σ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΉΜΕΡΑ κι όλοι θα μιλάνε για σένα, γήινη θεά, για την προσφορά σου στην κοινωνία, την αντοχή σου,το κάλλος σου, θα σου εύχονται , θα σε επαινούν, θα ψάλλουν διθυράμβους στην μεγαλοσύνη σου και θα παραβλέψουν τους αγώνες σου να εδραιώσεις με την αξία σου την θέση αυτήν στην ανδροκρατούμενη κοινωνία.
Κι υπήρχε λένε κάποτε οι μύθοι (κι οι μύθοι δεν λένε ποτέ ψέματα) μια χρυσή εποχή που τα σκήπτρα της εξουσίας κρατούσε παντοδύναμη η γυναίκα. ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ την ονομάζουν τα βιβλία κι είναι η πρώτη μορφή κοινωνικής οργάνωσης των ανθρώπων της προϊστορικής εποχής (ως και το 2500 πριν χριστιανικής χρονολόγησης ) με κυρίαρχα χαρακτηριστικά την γυναικοκρατία και την λατρεία της ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ (ΓΗΣ).
Η γυναίκα αποτελεί αρχηγό του γένους, οπότε και κληρονομικά δικαιώματα μεταβιβάζονται στα θηλυκά μέλη της κάθε οικογένειας Κατάλοιπο της μητριαρχίας είναι ότι ακόμη τα γεννηθέντα βρέφη γράφονται στο Μητρώο. Και πέρασαν τα έτη φέρνοντας ανατροπές Το πέρασμα, από την Κυνηγητική στην Κτηνοτροφική οικονομία καταλύει, με γοργό το ρυθμό, την Μητριαρχία κι ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ του σπιτιού και του κόσμου, στέφεται ο άνδρας, σβήνοντας το λάμπος και την φέγγος της γυναικείας υπεροχής. Η ανδρική εξουσία άρχισε να κατασκευάζει άβατα. Πόσα άβατα χρειάστηκε να καταπατήσεις ω! γυναίκα να για μπορέσεις να αξιωθείς αυτά που δικαιωματικά σου ανήκαν.
Αιώνιο θηλυκό, Θεά εσύ που γράφεις με ουράνια γράμματα στον ιστό του χρόνου τις τόσες σου περιπέτειες. Δούλα, υποτακτική, σκεύος ηδονής, αντικείμενο αντρικής εξουσίας κι όμως προικισμένη με χαρίσματα που δεν γνώριζες δημιουργούσες μέσα στο κορμί σου τον άνθρωπο. Σού δόθηκε ένα σώμα με ιδιότητες θεϊκές που πολλές φορές βιάζεται, τραυματίζεται ,καμιά φορά θανάσιμα, από άγρια ένστικτα που κάποια αρσενικά δεν επέβαλλαν ακόμη.
Το πώς δημιουργήθηκε μέσα στο σώμα σου το λίκνο που δέχτηκε το ανδρικό σπέρμα και καρτερικά φιλοξένησες εννιά μήνες ,δεν το πολυσκέφτηκες. Το έστειλε ο Θεός σου έλεγαν και σε κοίμιζαν. Και ξαφνικά από αυτό το σώμα το απλό το ανθρώπινο, άρχισε κάποιοι αδένες να παράγουν γάλα. Μα εσύ ούτε που να το καυχηθείς. Κι αυτό το μητρικό ένστικτο που σε έμαθε να αγαπάς να φροντίζεις , να πεθαίνεις για το παιδί σου ούτε αυτό το αξιολόγησες. Χάριζες απλόχερα αγάπη φροντίδα υπακοή σαν κόρη, σαν αδελφή, σαν μάνα. Μα κι άλλα συναισθήματα ξετρύπωναν από την καρδιά σαν η πατρίδα κινδύνευε, πολέμησες με τα δικά όπλα τον κάθε εχθρό. Και πέρασαν οι αιώνες και στην πυρά σε έριξαν σαν αρνήθηκες ανούσια πιστεύω, και με τα μούτρα έπεσες να σπουδάζεις όταν οι δυνάστες το επέτρεψαν .
Κι άρχισες να παίρνεις τα ηνία στα χεριά σου. Κι όταν η γυναίκα κρατάει τα ηνία όλες οι προσδοκίες γιγαντώνονται. Κατέκτησες με το έτσι το θέλω ανδρικά άβατα και μια χαρά τα κατάφερες, χωρίς να παραμελήσεις στο ελάχιστο τα μητρικά και οικογενειακά σου καθήκοντα, γιατί ακριβώς σαν καθήκοντα τα ένιωθες. Κι ανέβηκες στα βάθρα της εξουσίας και τα μυστικά της επιστήμης ξετρύπωσες μα δεν ξέρω αν ανακάλυψες το μυστικό της ευτυχίας.
Σήμερα γιορτάζεις, μα δεν το χαίρεσαι γιατί δεν μπορούν να συμμετέχουν σ’αυτήν την γιορτή όλες οι γυναίκες του κόσμου, που στον ιστόν της μπούργκας ή της φτώχειας μπλεγμένες ζουν στα σκότη της αμάθειας και του φόβου. Καθήκον σου το βλέπω να τις ενημερώσεις πριν καταφέρουν να σε επαναφέρουν στην προτέρα δουλική σου θέση. Και μέγιστο καθήκον σου σήμερα που γιορτάζεις να δεις την από αιώνων ΜΗΤΡΙΑΡΧΙΑ ως μύθο μα κι ως μέλλον ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΑΙΩΝΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ.
Ελένη Μανιωράκη
