Αγαπητό Cretalive,
με έκπληξη διάβασα το άρθρο- άποψη του κ. Μιμή και δεν μπορώ παρά να σχολιάσω και να αναρωτηθώ. Ειλικρινά ο αρθρογράφος πιστεύει ότι κάποιο παιδί σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη θα αλλάξει σεξουαλικό προσανατολισμό επηρεασμένο από ένα εικονογραφημένο κόμικ;
Ο ίδιος δηλαδή ακολουθεί ετεροφυλόφιλη ζωή επειδή την είδε ως εικόνα σε κάποιο περιοδικό; Στο κείμενό του αναφέρει «Μεγαλώνεις ένα παιδί που η οικογένεια και το Σχολείο του δίνουν όλα εκείνα τα απαραίτητα στοιχεία που θα τον κάνουν να ακολουθήσει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό, αυτόν που η φύση του έδωσε.» Ειλικρινά εν έτει 2022 πιστεύει κανείς γονιός ή εκπαιδευτικός ότι μπορεί να παρέμβει τόσο πολύ στη ζωή του παιδιού του και να το εκπαιδεύσει να έχει ετερόφυλη ή ομόφυλη σεξουαλική ζωή;
Καλό θα ήταν να σκεφτούμε τις εικόνες αυτές του κόμικ ως μια εικόνα αποδοχής για παιδιά και εφήβους που τόσο τις έχουν ανάγκη. Ένα ομοφυλόφιλο παιδί, βλέποντας στο κόμικ μια εικόνα που το ίδιο νιώθει ως φυσιολογική ίσως αποδεχτεί πιο εύκολα τον εαυτό του. Ίσως σταματήσει να νιώθει απόβλητο και περιθωριοποιημένο στο σπίτι του και στο σχολείο του.
Ο σούπερ ήρωας μπορεί και να λειτουργήσει ως μέσο αποδοχής του εαυτού του και μόνο. Κανένα παιδί – έφηβος δεν μπορεί να αλλάξει σεξουαλική επιλογή έτσι απλά. Τα ομοφυλόφιλα παιδιά – έφηβοι δεν ζητάνε τη «στήριξή» μας και τον «σεβασμό» μας γιατί δεν κουβαλούν καμιά αρρώστια που ζητά θεραπεία. Ζητούν την αποδοχή πρώτα από τον ίδιο τους τον εαυτό και μετά από το οικογενειακό ή κοινωνικό περιβάλλον σαν άνθρωποι και ισότιμοι πολίτες.
Ας δούμε λοιπόν την εικόνα του ομόφυλου σούπερ ήρωα σαν μια μικρή ακτίνα χαράς για κάθε καταπιεσμένο ομοφυλόφιλο παιδί σε όλο τον πλανήτη και όχι σαν συνομωσία από σκοτεινές δυνάμεις που έχουν στόχο να πλήξουν τις «αξίες» της παραδοσιακής οικογένειας.
Με εκτίμηση,
Σταύρος Σφακιωτάκης Φιλόλογος
