Αγαπητό Cretalive,
Δεν γνωρίζω ποιοι είναι αρμόδιοι. Μέσα στον γραφειοκρατικό κυκεώνα της ελληνικής πραγματικότητας, είναι ηράκλειος άθλος και να ενημερωθείς ακόμη για το πιο καθημερινό πρόβλημα που σε απασχολεί.
Η αναφορά μου στο χώρο της υγείας, της δήθεν δωρεάν υγείας! Υπάρχει, πράγματι, προστασία υγείας;
Ιδού ένα παράδειγμα: Για σοβαρότατα άρρωστο (νόσος του κινητικού νευρώνα) με ποσοστό αναπηρίας 86% (αρχικά, επειδή η αρμόδια επιτροπή έτσι έκρινε όταν υποβασταζόταν για να σταθεί όρθιος, παρά την με βεβαιότητα προδιαγεγραμμένη εξέλιξη), ιατρικά κρίθηκε αναγκαία για την συγκεκριμένη περίπτωση η χορήγηση συσκευής υποβοήθησης βήχα, η οποία βοηθά στην αποβολή εκκρίσεων ώστε να αποφευχθούν οι λοιμώξεις και οι μόνιμες βλάβες των πνευμόνων που προκαλούνται από την κατακράτησή αυτών. Και η συσκευή χορηγήθηκε με την προϋπόθεση -άκουσον, άκουσον - να καταβάλλεται από τον ασθενή μηνιαίως το ποσό των 250 ευρώ ως ενοίκιο! (αν ήταν τουρκοκρατία, θα λέγαμε χαράτσι για να μένει η κεφαλή στη θέση της). Κι αυτό μέχρι να εγκριθεί, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα. Η επίσημη(!) έγκριση απαιτούσε κάποιο χρόνο. Πόσο; Το πολύ 3 μήνες, είπαν. Από πού θα εγκρινόταν άραγε; Μήπως από το εργοστάσιο κατασκευής για να διαπιστωθεί η ποιότητα των υλικών; Από τον «ΑΡΗ»; Έστω. Πέρασαν οι 3 μήνες, οι 4, οι 5 , οι 6, οι 7…τίποτε. Εντωμεταξύ κάθε προσπάθεια, έστω για πληροφόρηση, έπεφτε στο κενό. Από τον Άννα στον Καϊάφα και από τον Καϊάφα στον Άννα. Η εδώ ωστόσο επιχείρηση που αντιπροσώπευε τη συγκεκριμένη συσκευή και μέσω της οποίας είχε παραδοθεί στον άρρωστο, κατέβαλλε φιλότιμες ομολογουμένως προσπάθειες, πλην όμως χωρίς αποτέλεσμα. Και η κατάληξη; στην Ελλάδα δεν μπορούσε να διατεθεί ως «μη ευρέως αποδεκτό», όπως έκρινε ανώτατο αρμόδιο όργανο της χώρας!, κρίση που: α) δεν επιδέχεται στα τέτοια όργανα ένσταση (κατά τον ΕΟΠΥΥ) και β) ευσχήμως εξαναγκάζει ή στην αγορά του με ένα κόστος περί τις 7-8 χιλιάδες ευρώ -ποιος αλήθεια μπορεί να αντέξει μαζί με τα άλλα τέτοιο φορ τίο!- ή στην επιστροφή του. Τέτοια πρόνοια, αλήθεια, λαμβάνεται για μόνιμα κλινήρη άρρωστο που είχε την ατυχία να τον χτυπήσει μια από τις σπανιότερες και χειρότερες αρρώστιες, υποχρεώνοντάς τον να ζει με τραχειοστομία, αναπνευστήρα και αδιάκοπη παροχή οξυγόνου (γι’ αυτό και έχουμε εφοδιαστεί με γεννήτρια προς αντιμετώπιση τυχόν διακοπών ρεύματος), και επιπλέον με γαστροστομία. Φυσικά επιστράφηκε, χωρίς να ληφθεί υπόψη η κατάσταση του ασθενούς, αν η έλλειψή του έχει επίδραση στην εξέλιξη της υγείας του, αν εξαιτίας του ζήσει ή πεθάνει. Εκείνο που έχει αξία, φαίνεται, είναι το χρήμα!
Υπάρχει, ωστόσο, κι άλλη παράμετρος στην πολιτειακή μέριμνα. Ο ασθενής είχε ανάγκη συνεχούς φυσικοθεραπείας. Πραγματικά η αντιμετώπιση του θέματος αυτού στην αρχή ήταν αξιοθαύμαστη. Εγκρίθηκε εξάμηνη παροχή με 8 φυσικοθεραπείες ανά μήνα στο αρμόδιο κρατικό κέντρο της περιοχής. Η συνέχεια ωστόσο είναι ακατανόητη. Έχουν παρέλθει 4 μήνες από τη λήξη της εξάμηνης έγκρισης και παρόλες τις ενέργειες για συνέχιση της φυσικοθεραπείας, οι επιχειρήσαντες τη συνταγογράφηση γιατροί μας πληροφορούν ότι το σύστημα δεν επιτρέπει νέα συνταγογράφηση. Βέβαια οι ανάγκες του ασθενούς δεν εξέλιπαν. Το αντίθετο. Ποια είναι η εξήγηση; Ζητείται λογική στη σφαίρα του ακατανόητου; Τηρούνται οι νόμοι, το επιχείρημα; Μα ποιος καταρτίζει τους νόμους; Θα πείτε ψιλά γράμματα.
Η ουσία είναι μια. Αλίμονο σ’ όποιον αρρωστήσει, από βαριά και σπάνια ασθένεια, αλίμονο και στους οικείους του. Η απορία μένει. Φταίνε οι ταγοί μας; Φταίνε τα στελέχη; Φταίει η μοίρα μας; Τι μπορεί να πει κανείς; Να επιδοκιμάσει τις Αρχές και τις πρακτικές τους; Να εκφράσει τα παράπονά του μήπως τα πράγματα τεθούν σε σωστή βάση και επιτέλους στηριχθεί ο άνθρωπος και όχι μόνο τα νούμερα; Πού να στραφεί; Μήπως αναρμοδίως δρουν αρμόδιες υπηρεσίες; Μήπως κενά ή ελλείματα των νόμων επιβάλλεται να αντιμετωπιστούν, αλλά επί τα βελτίω, με γνώμονα την πραγματική υπηρεσία προς τους εν προκειμένω δεινώς πάσχοντες, μακράν από ανοίκειες σκοπιμότητες; Και το πιο απλό: πώς η φωνή του πολίτη, που εναγωνίως προσπαθεί να βρει ώτα ακουόντων γιατί σίγουρα έχει ανάγκη, να μη γίνεται φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Οι εντεταλμένοι σε κάθε δημοκρατικό επίπεδο παράγοντες και λειτουργοί, αιρετοί ή όχι, έχουν ορκιστεί να υπηρετούν τον λαό, από τον οποίο και αντλούν την εξουσία και πληρώνονται. Ας μελετούν και ας προσφέρουν αληθινές υπηρεσίες. Η στήριξη σε αναξιοπαθούντες είναι απόδειξη ανθρωπισμού και στοιχείÎ ¿ ευνομούμενης πολιτείας και όχι πολιτική «Καιάδα».
Γιατί η επίσημη, μετά από αφάνταστη ταλαιπωρία, απάντηση -8 μήνες μετά την αίτηση-, αναφέρει πως το θέμα εξετάστηκε από το Ανώτατο Υγειονομικό Συμβούλιο (ΑΥΣ) που με βαθιά, φαίνεται, μελέτη και αληθινό ενδιαφέρον και μέριμνα για τον ΑΝΘΡΩΠΟ(!) αποφάσισε: «δεν εγκρίνεται η χορήγηση συσκευής υποβοήθησης βήχα, καθόσον δεν είναι ευρέως αποδεκτή από την ιατρική κοινότητα». Σοφοί νόες! Ακραιφνής ανθρωπισμός! Και εμείς διερωτώμεθα και ερωτούμε: στην ΕΛΛΑΔΑ;; γιατί όπως από έγκυρες πηγές πληροφορούμαστε, στο εξωτερικό -που βέβαια βλέπουν διαφορετικά τ ον άνθρωπο- χρησιμοποιείται ευρέως. Και τέτοιες θέσεις μόνο μειδίαμα μπορεί να προκαλούν. Να δώσουμε δίκιο στον ευφυή τίτλο του Νίκου Δήμου, Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας; Μα η κακομοίρα η Ελλάδα δεν φταίει. Αυτή είναι αιώνιο φως. Φταίνε οι κακές Εστιάδες; Κι η απορία παραμένει.
Και, δυστυχώς, οι κακές Εστιάδες επιβεβαιώνονται. Μετά από την τελευταία αποκάλυψη της πολύκροτης απάτης σε βάρος του ΕΟΠΥΥ, από «τρωκτικά» του δημοσίου χρήματος, είναι ανάγκη να θωρακιστούν οι υπηρεσίες υγείας (και όχι μόνο) του ελληνικού λαού, και να διορθωθούν ελλείψεις ή οφθαλμοφανή λάθη.
Κ. Π.
