Στα 96 του χρόνια έφυγε το πρωί της Πέμπτης από την ζωή ο Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες μουσικοσυνθέτες, πολιτικός και συγγραφέας.
Η χώρα έχει βυθιστεί στην θλίψη από την απώλεια και τα συλλυπητήρια μηνύματα είναι πάρα πολλά.
Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος: Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε μια μεγάλη προσωπικότητα
«Ο Μίκης Θεοδωράκης υπήρξε μια μεγάλη προσωπικότητα. Όλοι μας είμαστε συγκινημένοι στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη. Είναι μια απώλεια. Συγχρόνως, δημιουργεί στη σκέψη, την ιστορία μας, στις εμπειρίες μας, αναμνήσεις και γεγονότα, αλληλοσυγκρουόμενες τοποθετήσεις», δήλωσε στον ρ/σ της Εκκλησίας της Ελλάδος 89,5 ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, για τον θάνατο του παγκόσμιου μουσικοσυνθέτη.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, αποχαιρετά το Μίκη Θεοδωράκη
Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος αποχαιρετίζει τον μεγάλο Έλληνα συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Όπως σημειώνει, «οι ευφυείς και μεγαλειώδεις μουσικές συνθέσεις του, που τυγχάνουν παγκόσμιας αναγνώρισης, θα ταυτίζονται πάντα και θα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Ελληνισμό, θυμίζοντας σε όλους μας τους αδιάκοπους αγώνες του για τη Δημοκρατία, την Ελευθερία και τη Δικαιοσύνη».
Για έναν «πανέλληνα και ταυτόχρονα οικουμενικό δημιουργό, ένα ανεκτίμητο κεφάλαιο του μουσικού μας πολιτισμού» κάνει λόγο η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αναφερόμενη στην απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη:
«Ο Μίκης Θεοδωράκης, την απώλεια του οποίου πενθούμε σήμερα, υπήρξε ένας πανέλληνας και ταυτόχρονα οικουμενικός δημιουργός, ένα ανεκτίμητο κεφάλαιο του μουσικού μας πολιτισμού. Του χαρίστηκε μια πλούσια και γόνιμη ζωή που την βίωσε με πάθος, μια ζωή ταγμένη στη μουσική, τις τέχνες, τον τόπο μας και τους ανθρώπους του, αφοσιωμένη στις ιδέες της ελευθερίας, της δικαιοσύνης, της ισότητας, της κοινωνικής αλληλεγγύης» σημειώνει η κ. Σακελλαροπούλου.
Παράλληλα, υπογραμμίζει ότι «ο Μίκης δοκιμάστηκε σε όλα τα είδη της μουσικής - το τραγούδι, το ορατόριο, τη συμφωνική μουσική, τη μουσική για τον κινηματογράφο - με εξαιρετική επιτυχία. Έγραψε μελωδίες που συνυφάνθηκαν με την ιστορική και κοινωνική πορεία της Ελλάδας τα μεταπολεμικά χρόνια, μουσικές που λειτούργησαν σαν παρότρυνση, σαν παρηγοριά, σαν διαμαρτυρία, σαν στήριγμα στις ζοφερές περιόδους της νεότερης ιστορίας μας».
Yπήρξε «πάντα "πολιτικός", συνέδεσε την πολιτική πράξη με την υπέρβαση και τον αγώνα. Ο ίδιος αυτοχαρακτηρίστηκε "μόνος, ανένταχτος, ανεξάρτητος, αυτοστρατευμένος". Ταγμένος στην εθνική αξιοπρέπεια, την ανθρωπιά και την ομοψυχία, δεν έπαψε ποτέ να είναι ένας βαθύς, πολυσχιδής δημιουργός, κι ένας καλλιτέχνης που επέμενε ως το τέλος να βλέπει τον κόσμο με τον ρομαντισμό και την εμπιστοσύνη μιας αιώνιας, ακατάλυτης νιότης».
Αλέξης Τσίπρας- Ο Μίκης έδωσε φως στις ψυχές μας
«Ο Μίκης έδωσε φως στις ψυχές μας. Σημάδεψε με το έργο του τη ζωή και τη διαδρομή όσων διάλεξαν το δρόμο της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης», σημειώνει ο Αλέξης Τσίπρας σε ανάρτησή του στο Facebook.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ υπογραμμίζει ότι «ο αξεπέραστος συνθέτης, ο αγωνιστής, ο κομμουνιστής, ο ακτιβιστής, μέσα από τη μουσική, τη ζωή, τις μάχες και τις αντιφάσεις του, έδωσε νέο νόημα στην ελευθερία, τον πολιτισμό, την τέχνη, τη συμμετοχή».
«Τον αποχαιρετούμε με τη βεβαιότητα ότι αυτό που αφήνει πίσω του είναι ανεξίτηλο. Στην ψυχή του λαού μας, στην ταυτότητα της πατρίδας μας, στην πολιτιστική κληρονομιά της οικουμένης», τονίζει ο κ. Τσίπρας.
Δήλωση Φώφης Γεννηματά, Προέδρου του Κινήματος Αλλαγής, για το θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
Αποχαιρετούμε με θλίψη, σεβασμό και τιμή τον Μίκη Θεοδωράκη. Τον αστείρευτο συνθέτη, τον Μίκη του πολιτισμού και των αγώνων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης δημιούργησε ένα τεράστιο πολιτιστικό κεφάλαιο για τον τόπο, ενώ οι ιδέες του και οι πολιτικοί του αγώνες που ενέπνευσαν περισσότερες από μία γενιά, αποτελούν παρακαταθήκες για τη δημοκρατία, την ελευθερία, την εθνική αξιοπρέπεια.
Με το έργο του ενέπνευσε και εξέφρασε όλη τη ρωμιοσύνη που θρηνεί σήμερα.
Πρόβαλε το όνομα της Ελλάδας, μέσα από τη μουσική του και το κύρος του ονόματός του σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Συνέβαλε στην προβολή της ελληνικής ποίησης, μελοποιώντας Έλληνες ποιητές που ο λόγος τους έφτασε στα πέρατα του κόσμου.
Στις δύσκολες στιγμές για τη δημοκρατία, τα τραγούδια του ήταν φάρος ελπίδας που δεν έσβησε ποτέ για εκατομμύρια Έλληνες.
Όλοι μεγαλώσαμε, ερωτευτήκαμε, γίναμε ενεργοί πολίτες, πιαστήκαμε χέρι - χέρι σε συγκεντρώσεις και συναυλίες, τραγουδήσαμε, κλάψαμε από συγκίνηση κάτω από τους ήχους της μουσικής του.
Ο ίδιος θα μας λείψει.
Το έργο του θα είναι εδώ να μας εμπνέει και κυρίως να μας ενώνει όλους, να αγωνιστούμε για την Ελλάδα που ονειρευόμαστε, την Ελλάδα που μπορεί.
Γιατί αυτό θα ήθελε κι ο ίδιος ο Μίκης. Ο Μίκης της νιότης μας, των αγώνων μας και της καρδιάς μας!
Η ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ:
Με βαθιά συγκίνηση κι ένα ακατάπαυστο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον Μίκη Θεοδωράκη, αγωνιστή-δημιουργό, οδηγητή και πρωτεργάτη μιας νέας, μαχόμενης τέχνης στη μουσική.
Ορμητικός, εμπνευσμένος και φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Άλλωστε, μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος.
Από 17 κιόλας χρονών οργανώθηκε στο ΕΑΜ και λίγο μετά στο ΚΚΕ, παίρνοντας μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Τον Δεκέμβρη του ‘44 πολέμησε στη μάχη της Αθήνας, που πνίγηκε στο αίμα και μετά την ήττα του Δημοκρατικού Στρατού μοιράστηκε με τους συντρόφους του τις άγριες διώξεις του αστικού κράτους ως εξόριστος στην Ικαρία και τη μαρτυρική Μακρόνησο, όπου βασανίστηκε άγρια. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε μέσα από την ΕΔΑ και τους Λαμπράκηδες για την πολιτιστική αναγέννηση, ενώ «πλήρωσε» με νέες δοκιμασίες, φυλακές και εξορίες, την παράνομη δράση του ενάντια στη δικτατορία των συνταγματαρχών το 1967. Συγκλονιστικές ήταν οι συναυλίες που έδινε στο εξωτερικό μέχρι την πτώση της δικτατορίας και στη συνέχεια σε όλη την Ελλάδα. Το 1978 ήταν υποψήφιος δήμαρχος του ΚΚΕ στην Αθήνα, ενώ το 1981 και το 1985 εκλέχτηκε βουλευτής του Κόμματος. «Τα πιο δυνατά και όμορφα χρόνια μου τα έζησα στις γραμμές του ΚΚΕ» είχε δηλώσει στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Κόμμα για να τιμήσει τα 90 χρόνια της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του.
Πράγματι ο Θεοδωράκης δεν ξέχασε ποτέ τα ιδανικά της ελευθερίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης, που έμειναν ανεκπλήρωτα. Το έργο του είναι μια διαρκής αναμέτρηση με την αδικία και την ηττοπάθεια, ένα σάλπισμα πάλης, νέων αγώνων, αντίστασης, ανάτασης κι ελπίδας. «Τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις… εκεί που πάει να σκύψει… να την πετιέται από ξαρχής» είναι η απάντησή του στην πίκρα και την απογοήτευση ενός λαού, που τα όνειρά του δεν πήραν ακόμα εκδίκηση.
Αυτή η κατάφαση στη ζωή και τον αγώνα δεν είναι ρηχή και πάντα εύκολη. Κάποιες φορές αναδύεται μέσα από βασανιστικό αναστοχασμό. Χωρίς αμφιβολία ο Μίκης, όσο καλά ήξερε να χτυπά κάθε μικρή και μεγάλη αδικία, το ίδιο καλά ήξερε να εδραιώνει την πίστη ότι η αγάπη, η ευτυχία, η ειρήνη και η ελευθερία είναι πράγματα κατορθωτά. Αλλά κι όσο ρωμαλέα και δυνατά χειριζόταν το «δίκοπο μαχαίρι», το «αστραφτερό σπαθί» της μουσικής του, τόσο εύκολα ήξερε να απαλαίνει το τραγούδι του, αγγίζοντας με τρυφερή ευαισθησία κάθε καλό και ωραίο στη ζωή και τον κόσμο.
Η μουσική του Μίκη είναι ζυμωμένη με όλα εκείνα τα υλικά που φτιάχνουν τη μεγάλη τέχνη, την τέχνη που συλλαμβάνει τον σφυγμό της εποχής της και προαισθάνεται το επερχόμενο. Το αίσθημα, το φρόνημα, η μνήμη και η πείρα του λαού που αγωνίζεται, είναι η πηγή της έμπνευσής του. «Ό,τι φτιάξαμε το πήραμε από το λαό και στο λαό το επιστρέφουμε» έλεγε και αυτό δεν ήταν σεμνοτυφία. Ο Θεοδωράκης είχε βαθιά συνείδηση ότι για το προσωπικό του καλλιτεχνικό κατόρθωμα σπουδαίο ρόλο έπαιξε η εποχή του. Είχε απόλυτη επίγνωση ότι στον ιδιαίτερο τρόπο και τον δυναμισμό της τέχνης του αντανακλούσαν οι πράξεις του λαού κι ότι η δική του συμμετοχή στη λαϊκή δράση, παρότι τον αποσπούσε σε κάποιο βαθμό από τη δημιουργία του, ήταν το οξυγόνο της. «Ο καλλιτέχνης που ζει και δημιουργεί μέσα στην πάλη, εξασφαλίζει ξεχωριστή θέση για το έργο του» δήλωνε. Το έργο του είναι λαμπρή απόδειξη ότι η μεγάλη τέχνη είναι πάντα πολιτική είτε το επιδιώκει είτε δεν το επιδιώκει ο δημιουργός της.
Ο Θεοδωράκης είχε και εμπιστοσύνη στο λαό. Πίστευε ότι ο λαός έχει τη δύναμη να κατακτήσει ό,τι πιο υψηλό και όμορφο δημιουργεί ο άνθρωπος στην ιστορία του. Γι’ αυτό και με ιερή αφοσίωση καλλιέργησε μια τέχνη που ανυψώνει το λαό. Ο Μίκης δεν μελοποίησε μόνο έξοχα τον ποιητικό λόγο χωρίς να τον προδίδει, τον αναδημιούργησε και τον παρέδωσε με εκείνη τη μορφή που μπαίνει κατευθείαν στη λαϊκή καρδιά. «Έφερε την ποίηση στο τραπέζι του λαού, πλάι στο ποτήρι και το ψωμί του», όπως έγραφε γι’ αυτόν ο Ρίτσος. Δεν είναι μόνο η ανεπανάληπτη στην ιστορία συνομιλία της μουσικής του με την ποίηση του Ρίτσου στον «Επιτάφιο», που μέσα και από τις συγκλονιστικές ερμηνείες του Μπιθικώτση και του Χιώτη έγινε ένας διαχρονικός λαϊκός θρήνος και ύμνος μαζί στον θάνατο που γονιμοποιεί το μέλλον. Ο Θεοδωράκης πέτυχε να μιλήσει με την υψιπετή ποίηση στη λαϊκή ψυχή, ακόμα και μέσα από απαιτητικές και ασυνήθιστες στο λαϊκό αυτί μουσικές φόρμες, όπως αυτές στο «Άξιον Εστί» του Ελύτη, στο «Επιφάνεια-Αβέρωφ» του Σεφέρη, στο «Πνευματικό Εμβατήριο» του Άγγελου Σικελιανού κ.ά.
Στον ποταμό του έργου του συνυπάρχουν σχεδόν όλα τα είδη μουσικής: Οι λαϊκοί δρόμοι και το δημοτικό τραγούδι, αλλά και η αρχαία τραγωδία, το βυζαντινό μέλος, το κλασσικό τραγούδι, η συμφωνική μουσική, τα ορατόρια. Πολύπλευρος και πολυτάλαντος, διανοούμενος καθώς ήταν, είχε και ένα πλούσιο συγγραφικό έργο. Στην περίπτωση του Μίκη Θεοδωράκη συναντήθηκε η καλλιτεχνική ιδιοφυΐα με μια προσωπικότητα ανήσυχη, άγρυπνη και δημιουργική, που ένοιωθε πάντα την ανάγκη να ξεπερνά τον εαυτό της. Η μουσική του έσπασε τα σύνορα της χώρας, καθώς η γλώσσα της έχει την οικουμενικότητα από τα κοινά βάσανα, τις ελπίδες, τα οράματα που μοιράζονται όλοι οι λαοί, όλοι οι ταπεινοί της γης. Η παγκόσμια αναγνώριση της καλλιτεχνικής και κοινωνικής προσφοράς του επισφραγίστηκε με το βραβείο Λένιν για την ειρήνη. Και αύριο με τη δική του μουσική θα τραγουδήσουμε μαζί οι λαοί στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Κύπρο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, παντού στη γη, το τραγούδι της ειρήνης.
Στον Μίκη άρεσε να περπατά, να αναπνέει «στους μεγάλους δρόμους, κάτω απ’ τις αφίσες». Και εκεί η μουσική του θα συνεχίζει να ακούγεται, να εμπνέει, να παρακινεί, να διαπαιδαγωγεί. Με τη μουσική του Μίκη θα συνεχίζουμε να πορευόμαστε ώσπου… «να σημάνουν οι καμπάνες» της κοινωνικής απελευθέρωσης. Αλλά και όταν «τελειώσει ο πόλεμος» δεν θα τον ξεχάσουμε... Θα είναι μαζί μας και όταν «κοκκινίζουν τα όνειρα».
Αθάνατος Μίκη!
Στους οικείους του το ΚΚΕ απευθύνει τα θερμά του συλλυπητήρια και τους εύχεται καλή δύναμη.
Παρέμβαση του Δ.Κουτσούμπα στην Βουλή για τον Μίκη Θεοδωράκη
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην έναρξη της ομιλίας του στη
Βουλή, αναφέρθηκε στη μεγάλη απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη:
«Με βαθιά συγκίνηση κι ένα ακατάπαυστο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον Μίκη
Θεοδωράκη, αγωνιστή-δημιουργό, πρωτεργάτη μιας νέας μαχόμενης τέχνης στη μουσική.
Φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να
χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη
χώρα μας. Άλλωστε μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος.
Στον Μίκη άρεσε να περπατά «στους μεγάλους δρόμους κάτω από τις αφίσες».
Ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας στην έναρξη της ομιλίας του στη
Βουλή, αναφέρθηκε στη μεγάλη απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη:
«Με βαθιά συγκίνηση κι ένα ακατάπαυστο χειροκρότημα αποχαιρετούμε τον Μίκη Θεοδωράκη, αγωνιστή-δημιουργό, πρωτεργάτη μιας νέας μαχόμενης τέχνης στη μουσική.
Φλεγόμενος από το πάθος της προσφοράς στο λαό, ο Θεοδωράκης κατόρθωσε να χωρέσει στο μεγαλειώδες έργο του όλο το έπος της λαϊκής πάλης του 20ου αιώνα στη χώρα μας. Άλλωστε μέρος αυτού του έπους υπήρξε και ο ίδιος.
Στον Μίκη άρεσε να περπατά «στους μεγάλους δρόμους κάτω από τις αφίσες».
Και εκεί η μουσική του θα συνεχίζει να ακούγεται, να εμπνέει, να διαπαιδαγωγεί. Με τη μουσική του Μίκη πορευόμαστε ώσπου “να σημάνουν οι καμπάνες” της κοινωνικής απελευθέρωσης. Θα είναι μαζί μας κι όταν “κοκκινίζουν τα όνειρα”.
Ολοκληρώνοντας την παρέμβαση του για το Μίκη Θεοδωράκη τόνισε: “Κι όπως μου θύμισε ένας πολύ αγαπημένος φίλος, και φίλος του Μίκη, να σας πω, πως όταν πέθανε το 1857 στην αγγλοκρατούμενη τότε Κέρκυρα, ο Διονύσιος Σολωμός, η Ιόνιος Βουλή διέκοψε τις εργασίες της, κάτι τέτοιο βέβαια ούτε να σκεφτείτε καν, εσείς που θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς, να αποσύρετε αυτό το νομοσχέδιο.»
Το συλλυπητήριο μήνυμα της υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνας Μενδώνη:
Σήμερα χάσαμε ένα κομμάτι από την ψυχή της Ελλάδας. Ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μίκης όλων μας, ο δάσκαλος, ο διανοούμενος, ο ριζοσπάστης έφυγε. Εκείνος που έκανε όλους τους Έλληνες να τραγουδήσουν τους ποιητές.
Έζησε όλη του τη ζωή δημιουργώντας. Αγωνίστηκε, πέρα από τα όρια, ξεπερνώντας τις ανθρώπινες αδυναμίες που θέτουν πλαίσια και καθορίζουν τυπικές συμπεριφορές. Δεν απέφυγε ποτέ να δίνει όλες τις μάχες, σε όλα τα μέτωπα, καθώς το εύρος της προσωπικότητας και του ταλέντου του δεν μπορούσε ούτε να περιοριστεί, ούτε να χαλιναγωγηθεί. Ο Μίκης ήταν κι έκανε όσα ξεπερνούν την ανθρώπινη φύση. Με το έργο του, την έντονη κοινωνική και πνευματική παρουσία, τον βαθύ πατριωτικό του λόγο, ο Μίκης Θεοδωράκης σημάδεψε την Ελλάδα του 20ου αιώνα.
Ο Μίκης ήταν παγκόσμιος και το έργο του ανήκει σε όλο τον κόσμο. Εργο τεράστιο, οικουμενικό, που άγγιξε και θα συνεχίσει να αγγίζει εκατομμύρια καρδιές. Δεν θα είναι πια μαζί μας, αλλά ο Γαλαξίας του έργου του θα μας περιβάλλει και θα μας φωτίζει. Οι Ελληνες πενθούμε σήμερα.
Η ανάρτηση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη, Τάκη Θεοδωρικάκου για τον Μίκη Θεοδωράκη
Σίγησε η καρδιά της Ρωμιοσύνης. Άξιον εστί το πολυσύνθετο έργο του παγκόσμιου Έλληνα Μίκη Θεοδωράκη. Αιώνια τιμή στον άνθρωπο που τίμησε με μοναδικό τρόπο την Ελλάδα, την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τον Πολιτισμό!
Δήλωση του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκοπίου Παυλοπούλου για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
«Ο Μίκης Θεοδωράκης, με την απαράμιλλη δημιουργία του στο πεδίο της Μουσικής, σε παγκόσμια κλίμακα, και με την υποδειγματική αφοσίωσή του, λόγω και έργω, στην Δημοκρατία και στην Ελευθερία, ανήκει πλέον στην χορεία των σπάνιων προσωπικοτήτων, για τις οποίες ο θάνατος σηματοδοτεί το πέρασμα στην αθανασία.»
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου για τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη
Ένας μεγάλος δημιουργός, ένα σύμβολο αγώνων σε δύσκολες στιγμές για την Πατρίδα, έφυγε αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο έργο, αλλά και μια παρακαταθήκη, που περιγράφει και σηματοδοτεί μια ολόκληρη εποχή.
Ο Μίκης «έφυγε».
Ο Μίκης της αντίστασης απέναντι στο ναζισμό, απέναντι στον αυταρχισμό και τη βία, ο Μίκης του αντιδικτατορικού αγώνα, ο Μίκης της συμφιλίωσης των λαών, θα είναι πάντα εδώ.
Το έργο του θα αποτελεί εγερτήριο μήνυμα για τις επόμενες γενιές. Η μουσική του θα μας εμψυχώνει να δίνουμε τους δικούς μας αγώνες.
Μίκη, καλό ταξίδι.
Το Εθνικό Θέατρο για την απώλεια του Μ. Θεοδωράκη
Το Διοικητικό Συμβούλιο και η Καλλιτεχνική Διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου με αισθήματα βαθύτατης θλίψης και απέραντου σεβασμού αποχαιρετούν τον Μίκη Θεοδωράκη, τον τελευταίο Μεγάλο Έλληνα που έφυγε σήμερα από τη ζωή. «Η τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που αφήνει ως πολύτιμο δώρο σε όλους τους Έλληνες, οι συνεχείς αγώνες και το ασίγαστο πάθος του για την ελευθερία και τη δημοκρατία για μια καλύτερη Ελλάδα, αποτελούν φωτεινά σημεία μίας αξεπέραστης προσωπικότητας με παγκόσμια αναγνώριση και ακτινοβολία.
Συνεργάστηκε επανειλημμένα ως συνθέτης σε πολλές θεατρικές παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου, λαμπρύνοντας με το σπουδαίο ταλέντο του αξέχαστες στιγμές των Επιδαυρίων. Ο Μίκης Θεοδωράκης θα ζει για πάντα μέσα στις ψυχές και στις καρδιές όλων μας με τη μουσική, την ποίηση και τους ακατάβλητους αγώνες του» αναφέρει σε ανακοίνωσή του, το Εθνικό Θέατρο.
Αναλυτικά οι συνεργασίες του Μίκη Θεοδωράκη με το Εθνικό Θέατρο:
• Φοίνισσες του Ευριπίδη (1960, 1965, 1978, 1988)
• Αιας του Σοφοκλή (1961)
• Τρωάδες του Ευριπίδη (1965, 1975)
• Ικέτιδες του Αισχύλου (1977)
• Ο άλλος Αλέξανδρος της Μαργαρίτας Λυμπεράκη (1977)
• Παπαφλέσσας του Σπύρου Μελά (1980)
• Ένας όμηρος του Μπρένταν Μπήαν (1984)
• Αντιγόνη του Σοφοκλή (1995)
Το βόρειο Αιγαίο γενέθλιος τόπος του Μίκη Θεοδωράκη, τον αποχαιρετά.
Ο Μίκης, γιος του Κρητικού δικηγόρου, διευθυντή της Νομαρχίας Χίου, Γιώργου Θεοδωράκη και της Μικρασιάτισσας, από τον Τσεσμέ, Ασπασίας Πουλάκη, γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο και ύστερα από λίγο καιρό μετακόμισαν οικογενειακώς στη Μυτιλήνη, όπου μετατέθηκε ο πατέρας του, αναλαμβάνοντας χρέη διευθυντή Νομαρχίας Λέσβου. Στη Λέσβο, η οικογένεια του απέμεινε μέχρι το καλοκαίρι του 1928, οπότε, μετά τις εθνικές εκλογές της 19ης Αυγούστου 1928, τη νίκη των Φιλελευθέρων και τον σχηματισμό κυβέρνησης από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, έφυγαν για τη Σύρο.
Σε ανακοίνωση του, ο δήμαρχος Χίου, Σταμάτης Κάρμαντζης, αποχαιρετά «το συμπατριώτη Μίκη, που είδε το πρώτο φως και άκουσε τους πρώτους ήχους στη μυροβόλο Χίο».
«Με σπουδαία αγωνιστική δράση άφησε το αποτύπωμα του στην Αντίσταση, υποστηρίζοντας σθεναρά τη δημοκρατία και τα ανθρωπιστικά οράματα. Με γενέτειρα του τη Χίο, διέπρεψε στην Ελλάδα και το εξωτερικό, κατακτώντας αμέτρητα βραβεία, ενώ υπήρξε υποψήφιος και για το Νόμπελ Ειρήνης. Το αξιολογότατο, πολύπλευρο και καταγεγραμμένο έργο του εκτείνεται σε όλο το φάσμα και τα είδη της μουσικής δημιουργίας, τιμώντας τον ελληνικό πολιτισμό» σημειώνει ο κ. Κάρμαντζης και καταλήγει: «Η απώλεια του είναι τεράστια για την χώρα μας και την παγκόσμια τέχνη. Η Ρωμιοσύνη ολόκληρη υποκλίνεται στον σπουδαίο Μίκη Θεοδωράκη, που πλέον βρίσκεται στην γειτονιά των αγγέλων».
Στο άγγελμα του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη, ο περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου, Κωνσταντίνος Μουτζούρης, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Με οδύνη αποχαιρετούμε σήμερα τον Μεγάλο Μουσουργό - Μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, έναν καλλιτέχνη, πολιτικό, αγωνιστή, σύμβολο για τον ελληνικό λαό, που σφράγισε τη νεότερη σύγχρονη ιστορία μας, όχι μόνο μέσα από τις μουσικές του δημιουργίες, που ταξίδεψαν εκτός ελληνικών συνόρων και λάμπρυναν την Ελλάδα, αλλά και τους αγώνες του για τη Δημοκρατία και την προσφορά του στον δημόσιο πολιτικό βίο της χώρας. Κλίνουμε το γόνυ, στη σπάνια προσωπικότητα του, στον άνθρωπο Μίκη Θεοδωράκη που αγάπησε την πατρίδα του με συνέπεια και όραμα ως το τέλος. Ειλικρινή συλλυπητήρια στους οικείους του».
Ο Στ. Ξαρχάκος για το θάνατο του Μ. Θεοδωράκη
«Ως μουσικός, προσκυνώ. Ως Έλλην, θρηνώ. Ως ιχθύς, σιωπώ», έγραψε πριν λίγα λεπτά στο Facebook ο Σταύρος Ξαρχάκος, με αφορμή τον θάνατο του Μίκη Θεοδωράκη. Την ανάρτηση συνόδεψε με μια φωτογραφία του μαζί με τον κορυφαίο συνθέτη.
Ο πρύτανης του ΑΠΘ για τον θάνατο του Μ.Θεοδωράκη
Βαθειά θλίψη για την απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη εξέφρασε ο πρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ), καθηγητής Νίκος Παπαϊωάννου.
«Ο Μίκης της Ελλάδας, ο Μίκης της Οικουμένης, ο ενωτικός και χαρισματικός Μίκης, αναχώρησε σήμερα για την αιωνιότητα! Το εξαιρετικά πλούσιο έργο του «ταξίδεψε» την Ελλάδα σε κάθε γωνιά του πλανήτη και αγαπήθηκε από όλο τον κόσμο. Ο Μεγάλος αυτός Άνθρωπος και Καλλιτέχνης, ο ακάματος δημιουργός, ο αγνός δημοκράτης, η μεγάλη αυτή ψυχή της πατρίδας μας αποτελεί ένα ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας και του πολιτισμού. Εμβληματική προσωπικότητα με αστείρευτο ταλέντο, ο Μίκης Θεοδωράκης αφήνει ανεξίτηλο το στίγμα του στην πατρίδα μας και μια πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Ελλήνων!», δήλωσε ο κ. Παπαϊωάννου.
«Το Πανεπιστήμιό μας αποχαιρετά τον Μεγάλο αυτό Έλληνα με βαθιά θλίψη, καθώς, εκτός των άλλων, υπήρξε και μέλος της οικογένειας του Αριστοτελείου, έχοντας ανακηρυχτεί Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών το 2000», πρόσθεσε.
Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος: Ο Μ. Θεοδωράκης είναι αθάνατος
Την βαθιά του θλίψη για τον θάνατο του Μίκη θεοδωράκη, εκφράζει με ανακοίνωση του το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος.
Αναλυτικά η ανακοίνωση του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος:
«Ο Μίκης Θεοδωράκης, που με το έργο του έχει ήδη καταγραφεί στη μνήμη του ελληνικού και του γαλλικού λαού, εισέρχεται από σήμερα στο Πάνθεον των Αθανάτων.
Ο μεγάλος συνθέτης ανέδειξε και έκανε παγκοσμίως γνωστούς, πολλούς ποιητές και στιχουργούς με τη μουσική επένδυση των έργων τους, τραγουδήθηκε από τους πιο σπουδαίους, έντυσε με τη μουσική του τους αγώνες και τις διεκδικήσεις της πατρίδας του και σημάδεψε ανεξίτηλα τη τέχνη και τον πολιτισμό του 20ου αιώνα, όπως και την ιστορία της Ελλάδας.
Η Γαλλία υπήρξε δεύτερη πατρίδα του, από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 που βρέθηκε στο Παρίσι, δίπλα σε κορυφαίους μουσικούς δασκάλους όπως ο Ολιβιέ Μεσιάν και δημιούργησε έργα μουσικής δωματίου, μπαλέτα και συμφωνικά. Στις σκοτεινές ώρες της Δικτατορίας η Γαλλία του πρόσφερε καταφύγιο, όπου και συνέχισε, στο πλευρό των Ελλήνων εξόριστων, τη μάχη του για την επιστροφή της χώρας του στη Δημοκρατία.
Στην τελετή απονομής στον Μίκη Θεοδωράκη των διασήμων του Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής, που έλαβε χώρα στη Πρεσβεία της Γαλλίας στις 26 Μαρτίου 2007, ο υπουργός πολιτισμού, Ρενό Ντονεντιέ ντε Βαμπρ ανέφερε στον λόγο του μεταξύ άλλων τα εξής:
“Εάν η μουσική είναι για εσάς η οικουμενική γλώσσα της ελευθερίας, είναι επίσης και ένα βασικό στοιχείο της γαλλοφιλίας σας. Σήμερα η φωνή σας συναντά συχνά εκείνη της Γαλλίας ως φωνή διαμαρτυρίας κατά όλων των μορφών πολιτιστικής υποδούλωσης και βαρβαρότητας. Αυτή η βούληση ανεξαρτησίας, αυτή η ικανότητα να λες “όχι”, αυτό το ευρωπαϊκό πνεύμα ελευθερίας, αποτελούν μια από τις βάσεις της ελληνογαλλικής φιλίας της οποίας αποτελείτε έναν σύγχρονο ήρωα”.
Ο συνθέτης εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη του για το άσυλο που προσέφερε η Γαλλία τόσο σε εκείνον όσο και στην οικογένειά του, είχε επισημάνει ότι τα πιο δημοφιλή στην Ελλάδα τραγούδια του γράφτηκαν στο Παρίσι, πόλη όπου γεννήθηκαν και τα δυο του παιδιά.
Υπενθύμισε επίσης τη φιλία του με τον Φρανσουά Μιτεράν και τις μεγάλες συζητήσεις τους, που ήταν για τον ίδιο “ένα σχολείο φιλοσοφικής αισθητικής και πολιτικής σοφίας”. Δεν έπαψε ποτέ να ονειρεύεται μια Ευρώπη ανεξάρτητη, ελεύθερη και ευημερούσα όπου οι λαοί να διατηρούν την ταυτότητά τους.
Η ελευθερία, η μουσική και η πολιτική. Για τον Μίκη Θεοδωράκη αυτές οι τρεις αυτές λέξεις ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με το Παρίσι και τη Γαλλία. Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι Αθάνατος».
Δείτε επίσης:
