Της Κατερίνας Μυλωνά
«Μέσα από τη μελέτη της Ιστορίας, ο άνθρωπος «διαβάζει» τον εαυτό του, ανακαλύπτει τις βαθύτερες δομές του ανθρώπινου ψυχισμού καθώς και τους κανόνες δράσης και εξέλιξης του ανθρώπου στις μυλόπετρες του ιστορικού χρόνου.»
Το παραπάνω αναφέρει, σε συνέντευξή της στο Cretalive η κ. Καίτη Κουναλάκη, συγγραφέας του ιστορικού μυθιστορήματος «Μουχλιώτισσα:Η τελευταία δούκισσα της Αθήνας.»
Η παρουσίαση του βιβλίου θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 03 Μαίου 2023 και ώρα 18:00 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Πολύκεντρου Νεολαίας, στο ισόγειο του δημοτικού κτιρίου επι της οδού Ανδρόγεω 2-4.
Για το βιβλίο θα μιλήσει η κ. Μάρα Παναγιωτάκη, φιλόλογος - ιστορικός και η συγγραφέας, Καίτη Κουναλάκη.
Αποσπάσματα από το βιβλίο θα διαβάσει ο ηθοποιός-σκηνοθέτης κ. Κωνσταντίνος Μεταξάκης.
Την εκδήλωση θα πλαισιώσουν οι μουσικοί:
στο πιάνο η κ. Άντζελα Πετραλή, ο κ. Gabriel και η κ. Δήμητρα Ρόσκου στο τραγούδι.
Την παρουσίαση θα συντονίσει η κ. Κατερίνα Ζωγραφιστού.
Πώς αποφασίσατε να γράψετε ένα βιβλίο για την τελευταία Δούκισσα της Αθήνας;
Ήταν μια μέρα της άνοιξης, θυμάμαι, λίγο μετά τις στροφές Αχλαδόκαμπου της παλιάς Εθνικής Οδού Άργους-Τριπόλεως, κοντά στο χωριό Παρθένι, όταν ξεχώρισα κάποια δυσδιάκριτα ερείπια. Αναρωτήθηκα τι βρισκόταν εκεί. Αυτό ήταν και το έναυσμα της έρευνας και έμπνευσης του βιβλίου. Είναι το ύψωμα Μουχλί, ένα παρακλάδι του βουνού Παρθενίου. Κατά τη βυζαντινή περίοδο υπήρχε εκεί σημαντικό βυζαντινό φρούριο και η μεσαιωνική πόλη στη δυτική και νοτιοδυτική πλευρά του βουνού. Από κει λοιπόν πέρασα πριν δέκα περίπου χρόνια κάνοντας εδαφολογικούς χάρτες όταν ήμουν στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο. Μια στιγμιαία ματιά, μια σύμπτωση ήταν η απαρχή της γέννησης του βιβλίου.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα χρειάζεται πολλή έρευνα, πώς προέκυψαν τα στοιχεία που αναφέρονται στο βιβλίο;
Το ιστορικό μυθιστόρημα δεν περιορίζεται απλώς στο να αντλεί από την ιστορία το σκηνικό, πρόσωπα και γεγονότα, αλλά μεταχειρίζεται με τέτοιο τρόπο τα ιστορικά γεγονότα και ζητήματα, ώστε να έχουν ζωτική σημασία για τους κεντρικούς χαρακτήρες και την αφήγηση. Τα σπουδαιότερα ιστορικά μυθιστορήματα χρησιμοποιούν επίσης τους πρωταγωνιστές και τη δράση τους για να αποκαλύψουν τις υπόγειες δυνάμεις που, κατά την άποψη του συγγραφέα, κινούν την ιστορική διαδικασία.
Ανέτρεξα και διάβασα τουλάχιστον δώδεκα βιβλία και τα αναφέρω στην βιβλιογραφία στο τέλος του βιβλίου Ελληνόγλωσσα και Ξενόγλωσσα.
Τελικά, την Ιστορία τη γράφουν οι άνθρωποι; Μία εποχή μπορούμε να την ανακαλύψουμε περισσότερο μέσα από τη ζωή ανθρώπων και όχι μονάχα από όσους ήταν στην εξουσία;
Αφού ο άνθρωπος δεν είναι μία αυτοφυής ύπαρξη ούτε προϊόν τυχαίων παραγόντων αλλά κοινωνικό και ιστορικό δημιούργημα η γνώση των συλλογικών βιωμάτων, των εμπειριών και των γεγονότων συντελεί στην κατανόηση των βασικών παραμέτρων του Εγώ.
Η ιστορική γνώση ως ένα ταξίδι μνήμης στο παρελθόν δεν βοηθά μόνο τη διαδικασία της αυτογνωσίας αλλά και της ανθρωπογνωσίας. Κι αυτό γιατί η ιστορία παρουσιάζει κι αναλύει ανθρώπινες πράξεις που αποκαλύπτουν τα ορατά και μη ορατά κίνητρα και τρόπους σκέψης του ανθρώπου στην ιστορική του πορεία.
Η ιστορία, δηλαδή, παρακολουθεί και ερευνά τον άνθρωπο τόσο στην ύψιστη δυνατότητά του όσο και στη ζωώδη έκφρασή του. Μέσα, λοιπόν, από την μελέτη της ιστορίας ο άνθρωπος «διαβάζει» τον εαυτό του, ανακαλύπτει τις βαθύτερες δομές του ανθρώπινου ψυχισμού καθώς και τους κανόνες δράσης και εξέλιξης του ανθρώπου στις μυλόπετρες του ιστορικού χρόνου.
Επιπρόσθετα, η ιστορική γνώση δεν συμβάλλει μόνο στον αυτοπροσδιορισμό του μεμονωμένου ατόμου ως κοινωνικής και ιστορικής ύπαρξης αλλά και στην αυτογνωσία του κοινωνικού σώματος ως ενός προϊόντος – ύπαρξης εκείνων των διεργασιών που συνέβησαν στο παρελθόν. Λειτουργεί, δηλαδή, η ιστορική μνήμη σαν συνεκτικός κρίκος, σαν ένας αόρατος δεσμός μεταξύ των μελών μιας κοινωνίας ώστε να συμμερίζονται και να αγωνίζονται για κοινά οράματα.
Τέλος, καταλυτική θεωρείται η συμβολή της ιστορικής γνώσης στη διαμόρφωση και διατήρηση της εθνικής ταυτότητας και συνείδησης. Η ιστορική γνώση επικυρώνει τη συνέχεια ενός λαού στο βάθος του χρόνου, στοιχείο απαραίτητο για τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό κάθε ατόμου και λαού. Η ιστορική μνήμη επιβεβαιώνει πως η ιστορία είναι το ατομικό και εθνικό «θησαυροφυλάκιο» μέσα στο οποίο βρίσκονται στοιχεία απαραίτητα για την ατομική και εθνική μας συγκρότηση.
Κατά συνέπεια την ιστορία την γράφουν οι άνθρωποι μέσα και έξω από την εξουσία.
Πρόκειται για το τρίτο βιβλίο σας, μιλήστε μας για τα προηγούμενα και τι ακολουθεί;
Το πρώτο είναι το «ΕΠΩΝΥΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑ» , είναι η ιστορία της ευρύτερης οικογενείας μου και σύμφωνα με την έρευνα αρχίζει το 1204 στην Βέροια και από κει ξεκινά και το ταξίδι , δηλαδή πριν οκτώ αιώνες και συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Αυτό το βιβλίο μου πήρε πολλά χρόνια για να το γράφω και οφείλω να σημειώσω εδώ ότι έκανα πολύ μεγάλη έρευνα και αρκετά ταξίδια. Είναι η ιστορία ανθρώπων που πίστεψαν, αγωνίστηκαν, απογοητεύτηκαν, αλλά στο τέλος κατάφεραν με πολλή προσπάθεια, να κτίσουν τις βάσεις για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία και την ευημερία σε Ελλάδα και όχι μόνο. Ένα οδοιπορικό της οικογένειας και των συνεπωνύμων με την ευρεία έννοια, με πολλούς σταθμούς και μεγάλες περιπέτειες. Μια σύγχρονη Οδύσσεια. Είναι μια κυριολεκτικά απίστευτη διαδρομή που όταν τη διαβάσετε, θα φαντάζει στα μάτια σας σαν μια κινηματογραφική ταινία που περιμένει τον σκηνοθέτη της. Τα πιο συναρπαστικά παραμύθια είναι συνήθως οι πραγματικές ιστορίες ανθρώπων που βρέθηκαν στη δίνη ενός ανεμοστρόβιλου ιστορικών γεγονότων και μεγάλων αλλαγών, όχι πάντα με δική τους επιλογή.
Συγκέντρωσα και αξιοποίησα το υλικό των πηγών, κατέγραψα απόψεις και μνήμες, συνέλεξα τις φωτογραφίες και έκανα την τελική σύνθεση.
Το δεύτερο είναι η Ποιητική Συλλογή «ΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ» . Αποτελεί για μένα μια πραγματική ανατομία του ανθρώπου, που ακροβατεί ανάμεσα σε υψηλά αισθήματα και στη φθορά της καθημερινότητας του ανθρώπου που αναδεικνύεται σε τραγικό πρόσωπο καθώς προσπαθεί να δαμάσει τη φύση του, εγκλωβίζεται, όμως, από τη μιζέρια και παγιδεύεται στο εφήμερο, έχοντας έτσι απωλέσει μια εις βάθος θέαση του κόσμου και του εαυτού του. Επιθυμία μου είναι, μέσα από αυτή τη μυσταγωγία να δραπετεύσουμε από τα στενά πλαίσια της καθημερινότητας και να ρίξουμε μια κλεφτή ματιά στο παραθύρι ενός άλλου κόσμου, όχι όμως μακρινού, αλλά πάρα πολύ δικού μας!
Έχω γράψει επίσης δυο ακόμη βιβλία και πολλά ποιήματα που περιμένουν στο συρτάρι για να εκδοθούν με την σειρά τους.
