Οι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε χειρότερα συμπτώματα, όπως η αυξημένη αναπηρία, ο πόνος και η κόπωση.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μια χρόνια ασθένεια που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και αφήνει τους ασθενείς να υποφέρουν από μια σειρά από συμπτώματα.
Τώρα, νέα έρευνα διαπιστώνει, ότι οι στρεσογόνοι παράγοντες της ζωής μπορούν να επιδεινώσουν αυτά τα συμπτώματα.
Η φτώχεια, η κακοποίηση και το διαζύγιο στην παιδική και ενήλικη ηλικία μπορούν να επηρεάσουν σημαντικά το επίπεδο αναπηρίας κάποιου με ΣΚΠ, σύμφωνα με ερευνητές από το Michigan Medicine.
Η ΣΚΠ είναι μια αυτοάνοση πάθηση που επηρεάζει περισσότερους από 2,8 εκατομμύρια ανθρώπους στον κόσμο. Εμπλέκει τον εγκέφαλο και το νωτιαίο μυελό, όπου το προστατευτικό στρώμα των νευρικών κυττάρων δέχεται επίθεση από το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος.
“Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι η κύρια αιτία μη τραυματικής αναπηρίας στους νεαρούς ενήλικες και απαιτείται πρόσθετη έρευνα για τον εντοπισμό αυτών των εξωτερικών παραγόντων αναπηρίας που μπορούν να αντιμετωπιστούν ή να προληφθούν, συμπεριλαμβανομένου του άγχους, για τη βελτίωση των λειτουργικών αποτελεσμάτων”, δήλωσε η συν-συγγραφέας της μελέτης, δρ. Tiffany Braley. Είναι διευθύντρια του τμήματος σκλήρυνσης κατά πλάκας/νευροανοσολογίας και της πολυεπιστημονικής κλινικής MS Fatigue and Sleep Clinic στο πανεπιστήμιο του Michigan Health.
«Αυτή η γνώση είναι απαραίτητη για την επικαιροποίηση των ερευνών για την ΣΚΠ καθώς και της κλινικής της φροντίδας. Οι παραπομπές σε πόρους, όπως η ψυχική υγεία ή η υποστήριξη σε περιπτώσεις χρήσης ουσιών, θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην μείωση του αντίκτυπου του στρες και στη βελτίωση της ευημερίας», πρόσθεσε η δρ. Braley.
Για την μελέτη, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν δεδομένα έρευνας από περισσότερα από 700 άτομα με ΣΚΠ.
Τα ευρήματα έδειξαν επίδραση τόσο από τους στρεσογόνους παράγοντες της παιδικής ηλικίας όσο και των ενηλίκων στην υποτροπή μετά την έναρξη της πανδημίας. Εντούτοις, ο αντίκτυπος του παιδικού στρες στη νόσο έχασε τη σημασία του όταν συνυπολογίστηκαν περαιτέρω οι εμπειρίες στην ενήλικη ζωή.
Οι μελέτες για το άγχος και τη σκλήρυνση κατά πλάκας που δεν επικεντρώνονται σε όλη τη διάρκεια της ζωής μπορεί να χάνουν ζωτικής σημασίας πληροφορίες ή να υπερεκτιμούν τη σχέση μεταξύ των στρεσογόνων παραγόντων της παιδικής ηλικίας και των αποτελεσμάτων υγείας, είπαν οι συγγραφείς.
Η έκθεση δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο πρόσφατα στο περιοδικό Brain and Behavior.
“Οι δυσμενείς εμπειρίες της παιδικής ηλικίας, που ονομάζουμε ACE (Adverse Childhood Experiences) και άλλοι στρεσογόνοι παράγοντες της παιδικής ηλικίας, θα μπορούσαν να επηρεάσουν το ανοσοποιητικό, τις φλεγμονώδεις και συμπεριφορικές διεργασίες καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής και να μειώσουν την ανθεκτικότητα των ενηλίκων στο στρες”, δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης, Carri Polick, η αποφοίτησε από τη Σχολή Νοσηλευτικής στο πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν και τώρα είναι μεταδιδακτορική υπότροφος στο National Clinician Scholars Program στο πανεπιστήμιο Duke.
«Είναι σημαντικό, σε μελλοντικές εργασίες, να χρησιμοποιήσουμε μια προσέγγιση με ορίζοντα την συνολική διάρκεια της ζωής, για να κατανοήσουμε καλύτερα τα πρότυπα και να ενημερώσουμε τη διαχείριση των συμπτωμάτων. Για παράδειγμα, επεκτείνουμε αυτήν την εργασία για να διερευνήσουμε μηχανιστικές οδούς μέσω του ύπνου, του καπνίσματος και της ψυχικής υγείας, μέσω των οποίων οι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν σε χειρότερα αποτελέσματα της σκλήρυνσης κατά πλάκας, όπως η αυξημένη αναπηρία, ο πόνος και η κόπωση”, δήλωσε η Polick.
