Του Δημήτρη Μιμή
Αγαπημένο μου 2CV. Ποιος δεν σε θυμάται. Το 2CV της Citroën; Ναι αυτό με τα δυο άλογα και το διαφορετικό άνοιγμα στις μπροστινές πόρτες του. Το διάβασα αυτές τις μέρες και θέλω να το μεταφέρω και σε εσάς. Μπορούσες να μεταφέρεις με αυτό αυγά, να κυκλοφορείς και να μη σπάσει κανένα.
Τις μέρες αυτές, στις 7 Οκτωβρίου, διαβάζω, έγινε 70 ετών. Κυκλοφόρησε το 1948 έως το 1990 και το ψευδώνυμο του ήταν το “deudeuche” έτσι το έβρισκες εκείνα τα χρόνια. Ακόμα το άκουγες και ως “πάπια” .
Το έζησα στο τέλος της δεκαετίας του 1970, φοιτητής στη Γαλλία. Θυμάμαι τις ανοιξιάτικες βόλτες στο Νότο αλλά και στις γαλλικές Άλπεις. Η παρέα από την Κρήτη, τη Ρόδο, τη Λειβαδιά αλλά και ο Ζεράρ έφευγε από την Grenoble με κατεύθυνση το νότο με σταθμούς τη Νίκαια, το Σαιν –Τροπέ, ακόμα και τη Μασσαλία για να συναντήσουμε το Βαγγέλη από τη Λάρισα που σπούδαζε εκεί. Το επόμενο δρομολόγιο με το 2CV αλλά με διαφορετική παρέα ήταν βόρια- ανατολικά προς την Λυών, τη Βαλάνς, το Ανεσύ, το Αιξ-λε-Μπαιν, ακόμα και το χιονοδρομικό κέντρο στο Σαμονί. Και όλα αυτά με το παλιό 2CV που είχε φθάσει και στην Ελλάδα φυσικά με γαλλικές πινακίδες που έγραφε πάνω του τον αριθμό 38.
Τα γράφω αυτά γιατί μετά απ΄ αυτά που διάβασα στο κείμενο για το “deudeuche” συγκινήθηκα. Όμως κάτι πρέπει να μάθουν και αυτοί που δεν το γνώρισαν και δεν είχαν μαζί του συναισθηματική επαφή στην νεανική τους ηλικία. Το 2CV ήταν το αντιπροσωπευτικό αυτοκίνητο μιας ολόκληρης γενιάς Ευρωπαίων και ιδιαίτερα των Γάλλων. Είναι το σύμβολο μιας εποχής. Οι λάτρεις του, έχουν αναπτύξει μια πραγματική συναισθηματική σχέση με αυτό, σε σημείο να κάνουν λυρικές περιγραφές γεμάτες συγκίνηση και συγκρίσεις μακρινές. Το 2CV είναι το αυτοκίνητο των ποιητών, των ονειροπόλων ανθρώπων που μπορούν και διαθέτουν χρόνο για να ζήσουν.
Το 2CV έχει όμως και μια πολιτική ιστορία. Άρχισε να κατασκευάζεται πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο οπότε οι Γάλλοι αποφάσισαν να καταστρέψουν τα ήδη κατασκευασμένα αυτοκίνητα για να μην πέσουν στα χέρια των Γερμανών. Παρουσιάστηκε στο κοινό μετά τον πόλεμο το 1948. Το πολιτικό σχέδιο ήταν να κατασκευαστεί ένα μίνι αυτοκίνητο σε χαμηλή τιμή αλλά να είναι μεγάλο στο εσωτερικό, για οικογενειακή χρήση και αρκετές αποσκευές. Ακόμα να είναι ανθεκτικό και χαμηλής συντήρησης. Πέρα απ΄ αυτά είχε την άνεση ενός αμερικανικού αυτοκινήτου αλλά ήταν και ένα από τα πρώτα αυτοκίνητα που διέθετε θέρμανση. Μερικοί ακόμα λένε ότι η κατασκευή του 2CV ενσάρκωνε μια ταξική σύγκρουση που έγινε από εργοδότες που ήθελαν να ταπεινώσουν την εργατική τάξη σχεδιάζοντας αρχικά το μοντέλο μόνο με ένα προβολέα και χωρίς αυτόματο εκκινητή.
Πέρα απ΄ όλα αυτά το “deudeuche” ήταν το αγαπημένο αυτοκίνητο της νεολαίας της ταραχώδης εποχής του ΄70 και του ΄80 στη Γαλλία αλλά και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
