Του Δημήτρη Καρατζάνη
''Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα'',είχε πει ο αείμνηστος Παύλος Μπακογιάννης .Και εννοούσε βέβαια την οργανωμένη Δημοκρατία, όπου ισχύουν οι νόμοι, τηρείται αυστηρά η διάκριση των εξουσιών και εφαρμόζεται πιστά το Σύνταγμα .
Φαίνεται όμως ,κρίνοντας από τις πρόσφατες εξελίξεις στο κυβερνητικό σχήμα, ,πως... αδιέξοδα δεν γνωρίζει και η ''δημοκρατία''- χάμαι θωρώ και λέω το-των Συριζανέλ. Όχι όμως διότι λειτουργούν άψογα οι ασφαλιστικές δικλείδες της δημοκρατίας που προαναφέραμε ,αλλα διότί αυτές παρακάμπτονται με απίθανα τερτίπια και πρωτάκουστες δικαιολογίες που μόνο γέλιο και αίσθηση αηδίας προκαλούν στον μέσο πολίτη...
''Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι''λέει η Ευαγγελική (κατ άλλους αρχαιοελληνική ) ρήση .
Αναρωτιόμαστε. Τόσο πολύ, άραγε, έχουν μωρανθεί οι πολιτικοί πρωταγωνιστές της στημένης παράστασης του Σαββατοκύριακου,ώστε να μην αντιλαμβάνονται τον εκφυλισμό που οδηγούν την πολιτική ζωή του τόπου; Τη ζημιά που προκαλούν στη χώρα ,σε μια εποχή που εκείνη έχει όλα τα μέτωπα ανοιχτά και οι πολίτες της βιώνουν την πιο σκληρή δοκιμασία;
Είναι δυνατόν ο ένας -νέος άνθρωπος, ας σημειωθεί-να επιμένει να κυβερνά με μια πλειοψηφία ''αχταρμά''από αδίσταχτους γυρολόγους της πολιτικής και ό άλλος να καταπίνει το ''ξεγηβέντισμα''από τους βουλευτές του, απλώς και μόνο για να διατηρήσει τα οφέλη ,οικονομικά και άλλα , που απορρέουν από τη ...διάσωση - τυπικά- της σφραγίδας του αρχηγού ;
''Τα οψώνια της αμαρτίας θάνατος '',προειδοποιεί ο ιερός Χρυσόστομος..Ο θάνατος όμως δεν είναι η μέγιστη τιμωρία για τους αμαρτωλούς Βαρύτερη κι απ αυτόν, είναι η καταισχύνη που προηγείται και που, εν προκειμένω, θα έρθει αναπόφευκτα με τις εκλογές, που, όσο κι αν κάποιοι τις ξορκίζουν, φαίνονται ήδη αχνά στον πολιτικό ορίζοντα.
Βλέπεις ,''Απρίλης Μάης ,κοντά το θέρος',λέει ο λαός.
Πολύ πιο κοντα, ίσως απ όσο ελπίζουν- και εύχονται- οι Τσίπρας και Καμμένος. .
