Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Ένας σύντροφος της Αριστεράς μάς έλεγε πρόσφατα κάτι που του είχε εκμυστηρευθεί ο Ιταλός ριζοσπάστης πολιτικός Ντ’ Άλέμα: «Είναι μάλλον η κατάρα της κεντροαριστεράς. Ενώ η Δεξιά πηγαίνει σε ένα συνέδριό της και παραδοσιακά είναι κομμάτια καταλήγει σε ένα Σώμα, εμείς πηγαίνουμε ένα Σώμα στο συνέδριο και καταλήγουμε… κομμάτια!»
Η περίπτωση του πατριώτη μας πολιτικού μάς το θύμισε και μάλιστα με εμφατικό τρόπο. Εκεί που πάει η Αριστερά- έστω αυτή η Αριστερά- να δώσει, όπως λέει, την εκλογική της μάχη , να δημιουργήσει τους δικούς της κοινωνικούς όρους , να διδάξει ήθος και να πανηγυρίσει μια μεγάλη ανατροπή και να πετύχει τη νίκη , έρχεται ένας αρματωμένος Σφακιανός και ρίχνει μπαλωθιές για να να διαλυθεί το γλέντι και να σχολάσει άδοξα ο γάμος! Δεν είναι από τη χαρά του, δεν έχει κέφια λόγω της αφθονίας οίνου, μακελειό ήθελε να προκαλέσει! Το κατάλαβε ο Τσίπρας; Μάλλον, αλλά λίγο αργά. Η ζημιά έχει γίνει όποια κι αν είναι σήμερα η τελική απόφαση του ίδιου και του Πειθαρχικού, που θα κρίνουν την τύχη του «αντάρτη».
Είναι το χρονικό ενός προαναγγελθέντος διαζυγίου. Αρκεί να παρακολουθείς λίγο ιστορία για να καταλάβεις ότι με αυτά τα ‘όπλα’ , τον λαϊκισμό, την πρόκληση, τον τραμπουκισμό, την επιθετική ρητορική και την ακραία λογική δεν πας πουθενά. Δεν μπορείς για πολύ καιρό να κοροϊδεύεις πολύ κόσμο. Κάποιους για ορισμένο καιρό ίσως. Αλλά έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, που καλείσαι να περάσεις από το ταμείο. Η απάτη και η αυταπάτη πάντα φέρνουν κέρδος. Αλλά πρόσκαιρο. Το οποίο θα κληθείς να πληρώσεις μετά πολλαπλάσιο σε ποινές και ανταλλάγματα.
Για μεγάλο διάστημα υπήρχε ένα κλίμα στα κόμματα -και όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ για να είμαστε δίκαιοι- ότι εάν έχεις κάποιον, που φυλάει τη μάντρα και απειλεί με κραυγές και αλυχτίσματα μπορεί να έχεις οφέλη. Με αυτούς μπορείς να τρομοκρατείς και να φοβίζεις φίλους και αντιπάλους. Είναι οι χρήσιμοι. Για μεγάλο διάστημα. Αλλά όχι για πάντα. Κυρίως όταν αντιλαμβάνεσαι ότι για να πάρεις την εξουσία θέλεις ένα μεγάλο μέρος του κεντρώου σκεπτόμενου κόσμου που για να σε επιλέξει θέλει σχέδιο, προοπτική, ήθος και ευπρέπεια. Απεχθάνεται τον τραμπουκισμό και τα γαβγίσματα. Κι αυτό, επαναλαμβάνω, αφορά όλα τα κόμματα. Εκείνα που έχουν βγάλει έξω τα δικά τους μαντρόσκυλα. Ακόμη κι αυτά που μοιράζουν ήθος και κομματική γραμμή αλλά αφήνουν «καθηγητές» να αλλοιώνουν…μεταμφιέσεις κοκότας στους πολιτικούς αρχηγούς.
Κάλιο αργά παρά ποτέ λοιπόν; Ναι, αλλά εδώ ο «αντάρτης» έχει δίκιο. Απορεί και εξίσταται. Πώς ξαφνικά τους ενόχλησε όταν τα ίδια έκανε πάντα; Ποιος τον σταμάτησε και σε ποια δημόσια έκφρασή του; Τι διαφορετικό είπε τώρα από αυτά που έλεγε πάντα; Ότι έβαλε μερικές φωτογραφίες δημοσιογράφων και δικαστών; Ότι τους επικήρυξε; Ε και; «Αυτά δεν λέμε όλοι στα καφενεία;» απαντούν και οι υποστηρικτές του στα κοινωνικά δίκτυα και καταλαβαίνεις την ισχύ των επιχειρημάτων. Αστεία πράγματα δηλαδή.
Σε αυτή την απορία δεν θα απαντήσουμε εμείς, αλλά ο ίδιος. Που δεν κατάλαβε ότι τόσο καιρό τον χρησιμοποιούσαν. Για να βγάζει τα κάστανα από τη φωτιά, να λέει τα σύκα σύκα και τις χοντράδες του, αλλά στο τέλος είναι τα δικά τους δικά τους και τα δικά του πάλι…δικά τους! Αστεία πράγματα ακόμη για ένα μικρό παιδί, αλλά ο «δικός» μας χαμπάρι δεν πήρε. Δεν ήξερε πως όταν έρθει η ώρα, που δεν θα είναι χρήσιμος, θα τον πετάξουν! Πάνω από όλα είναι το κόμμα! Κι εδώ που τα λέμε είναι σωστό και δίκιο. Αλλά το ότι δεν αντιλήφθηκε τι του μέλλει είναι…απορίας άξιον.
Για να επιστρέψουμε όμως στον Ντ’Αλέμα είναι εντυπωσιακή αυτή η κακοδαιμονία της Αριστεράς στην Ελλάδα και όχι μόνο . Εκεί που λες ότι τελικά ομονόησαν και μπορούν πραγματικά να φτιάξουν ένα κομματικό σχήμα, σύγχρονο , προοδευτικό και με θετικές αναφορές οργανισμό , μετατρέπουν το Σώμα σε ένα λαϊκιστικό, επιθετικό και χωρίς ειρμό μηχανισμό που θέλει να γίνει αντίβαρο της χειρότερης Δεξιάς που κάποτε γνώρισε ο τόπος. Γιατί όταν μοιράζεις σήμερα προκηρύξεις με κεφάλια δικαστών, δημοσιογράφων και δημόσιων λειτουργών είσαι πιο…ακροδεξιός και από εκείνους που ιστορικά ήταν διώκτες και ρεβανσιστές .
Τα άλλα περί…δυναμικής αριστεράς είναι ανέκδοτα και θυμίζουν τον Πανούση: «Αν σας πει κάποιος ότι ανήκει εις την Αριστερά, ρωτήστε τον: Αριστερά μπαίνοντας ή Αριστερά βγαίνοντας;
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
