της Γεωργίας Καρβουνάκη
Ποιος είπε ότι η Κρήτη δεν έχει μεγάλα ποτάμια; Τα βιβλία της Γεωγραφίας πρέπει να ξαναγραφτούν και οι χάρτες να ενημερωθούν για να αποτυπώσουν τον μεγαλύτερο ποταμό της Ελλάδας και της Ευρώπης ολόκληρης. Τον λένε ΒΟΑΚ, ρέει κατά μήκος της Βόρειας Κρήτης και έχει πολλούς παραποτάμους, εξίσου επικίνδυνους με τον ίδιο.
Δεν είναι γλυκό νερό της βροχής αυτό που κυλά μέσα στον ποταμό ΒΟΑΚ. Είναι δάκρυ αλμυρό και αίμα κατακόκκινο. Στις όχθες του φυτρώνει -και συνεχώς μεγαλώνει- δάσος από εκκλησάκια, που πίσω από το καθένα υπάρχει ένα αληθινό δράμα: το δράμα αυτών που έχυσαν το αίμα τους στον «ποταμό» ΒΟΑΚ και το δράμα αυτών που έμειναν πίσω τους να τον γεμίζουν με τα δάκρυά τους.
Ο ΒΟΑΚ κανονικά θα έπρεπε να ενώνει το ανατολικό με το δυτικό άκρο του νησιού. Παρόλα αυτά το χωρίζει γιατί στην πραγματικότητα κανένας δεν θέλει να τον περάσει. Αιτία είναι το κακό πνεύμα του «ποταμού» που διεκδικεί, καθημερινά σχεδόν, το μερίδιό του σε ανθρώπινες ζωές. Είναι μια θυσία αυτή, σαν διόδια για δικαίωμα χρήσης του «ποταμού», που στα ΜΜΕ συνηθίζεται να λέγεται «θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου». Μόνο που δεν είναι αυτός ακριβώς ο Μολώχ που ευθύνεται για την καθημερινή θυσία γιατί, απλούστατα, είναι ανύπαρκτος, πλάσμα της φαντασίας των αρχαίων Φοινίκων και Μωαβιτών, λαών που πλέον δεν υπάρχουν αφού θυσίασαν στη θεότητα αυτή το μέλλον τους, δηλαδή τα παιδιά τους.
Στην περίπτωσή μας ο αληθινός Μολώχ, αυτός από τον οποίο πρέπει να ζητήσουμε ευθύνες, έχει ονοματεπώνυμο και -όχι μόνο ένα- πρόσωπο. Συνήθως το βλέπουμε γραμμένο σε ψηφοδέλτια να ζητά απεγνωσμένα την ψήφο μας, για καθαρά δικούς του λόγους και μόνο. Πριν από τις εκλογές υπόσχεται να εξολοθρεύσει τον Μολώχ, κάτι σαν τον Άγιο Γεώργιο που σκότωσε τον δράκο με το κοντάρι του, καβάλα στο άλογό του. Μετά τις εκλογές, όμως, αφού «καβαλήσει» το υπηρεσιακό του αυτοκίνητο, παθαίνει αμνησία.
Η πραγματική ιδιότητα του Μολώχ της ασφάλτου είναι αυτή του πολιτικού, που δεν καταφέρνει να διεκδικήσει αυτό το οποίο πραγματικά έχει ανάγκη ο λαός που τον ψήφισε αλλά και του οδηγού, που πιάνει το τιμόνι χωρίς να συνειδητοποιεί την κατάσταση του «ποταμού» ΒΟΑΚ και χωρίς να σέβεται την ανθρώπινη ζωή, τη δική του -για την οποία δεν μας πέφτει λόγος- και των άλλων -που μας πέφτει λόγος γιατί «οι άλλοι» είμαστε εμείς και τα παιδιά μας.
Κύριοι Μολώχ, που -κακώς- πήρατε την ψήφο μας, σας έχω νέα: τα εκκλησάκια στις άκρες των ελληνικών δρόμων πάλιωσαν. Στους δρόμους της Κρήτης, όμως, όλο και στήνονται καινούργια. Ξέρετε να μας πείτε γιατί; Μήπως, μια υποψία τύψεων σας κατακλύζει όταν ακούτε ονόματα όπως Ιονία Οδός, Εγνατία Οδός, Ολυμπία Οδός κ. λπ.; Ταράζεστε όταν βλέπετε τον χάρτη των ελληνικών αυτοκινητοδρόμων, αναλογιζόμενοι τα αιώνια και πάντα ανεπαρκή «μπαλώματα» του ΒΟΑΚ;
Κι εσείς, οι άλλοι Μολώχ, που θερίζετε κόσμο με όπλο το τιμόνι, αν αναλογιστείτε, εκτός από τη δυστυχία που σκορπάτε, τις πιθανότητες που έχετε, εσείς και οι δικοί σας άνθρωποι, να πέσετε θύμα «συναδέλφων» σας θα τρομάξετε.
Όσο για μας, μάλλον θα πρέπει να παραδώσουμε τις πινακίδες μας και με τα χρήματα των τελών κυκλοφορίας, που είναι πολλά στην Κρήτη και τόσο άδικα πληρώνουμε από το υστέρημά μας, να αγοράσουμε πατίνια, γαϊδουράκια ή παπούτσια πεζοπορίας. Φτάνει το κολύμπι στους αιμάτινους ποταμούς της Κρήτης!
