Γεωργία Καρβουνάκη

Ε. Σ. Υ. κι εγώ, κι εμείς για την ακρίβεια, είμαστε ένα, ειδικά όσο περνούν τα χρόνια έχουμε κάθε μέρα και περισσότερο ανάγκη ο ένας τον άλλο. Σου αξίζουν τα καλύτερα αλλά προσπάθησε να λειτουργήσεις σε κάποια τμήματά σου στα πρότυπα του ιδιωτικού τομέα

Έχω την αίσθηση ότι θεωρούμε εαυτούς Νουρέγιεφ, ενώ καθόμαστε στον καναπέ μας και απλά χτυπάμε το πόδι στο πάτωμα κρατώντας τον ρυθμό ενώ την ίδια στιγμή κρίνουμε τον ίδιο τον Νουρέγιεφ που τον απολαμβάνουμε σε βίντεο

Ας δείξουμε την αγάπη μας με την απομάκρυνσή μας από τους δικούς μας ανθρώπους γιατί σε αντίθετη περίπτωση, αν τους συμβεί κάτι, πώς θα ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μας με την υποψία και μόνο ότι συμβάλαμε στον χαμό τους

...ήρθα κι έγκωσα, συνάνθρωποι. Πόση κουλτούρα και δημιουργικότητα μπορεί ν’ αντέξει ένας αδύναμος οργανισμός; Ναι μεν προσπαθούσα σε όλη τη ζωή μου να λαμβάνω μικρές, σοφές δόσεις, κάτι σαν πολιτιστικός μιθριδατισμός να πούμε, αλλά αυτή την εποχή κινδύνευσα σοβαρά από υπερβολική δόση.

Είναι αυτοί οι άνθρωποι που ξεχνούν ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να βρεθούν σε αναπηρικό καροτσάκι οι ίδιοι ή οι οικείοι τους γιατί είναι πάλι εκείνοι που βγαίνουν στους δρόμους χωρίς κράνος και ζώνη ασφαλείας και οδηγούν μεθυσμένοι.

Το Χαλοουίν υπήρξε και γιορτή-ορόσημο για τις κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες των οικογενειών της Κρήτης. Όταν ρωτούσες αρραβωνιασμένους: «Πότε με το καλό ο γάμος;», συνήθως σου απαντούσαν: «Για το Χαλοουίν λέμε, πρώτα ο Θεός»

Κάποτε θα πρέπει να αντιδράσουν οι Ρίτες, οι Ρίτσες, οι Γαλάτειες, οι «όμηροι» του κάθε μύθου. Τα έξυπνα, μορφωμένα, φροντισμένα νέα παιδιά επιβάλλεται να ξεφύγουν από το πεπρωμένο τους και να λειτουργήσουν σαν προσωπικότητες που δεν οφείλουν την ύπαρξή τους σε κανέναν Πυγμαλίωνα.

...όταν το λέει πεντάχρονος απευθυνόμενος στη μαμά του, απαιτείται δυναμική παρέμβαση κατά παντός υπευθύνου και, κυρίως, κατά της μαμάς της ίδιας, διότι το πεντάχρονο έχει το ακαταλόγιστο.

Λυπάμαι, χάσαμε, game over. Αυτά και τίποτα άλλο.

Ο διάσημος κρητικός σκηνοθέτης, που πέθανε πριν ένα χρόνο, βρέθηκε τυχαία στον χώρο του κινηματογράφου

Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται το ότι η εκπαίδευση/μόρφωση δεν έχει σχέση με την πνευματική και ψυχική καλλιέργεια, με τη συναισθηματική νοημοσύνη, με την αγωγή και την έμφυτη ευγένεια.

Ας επιστρατεύσουμε όλοι τη φαντασία και το χιούμορ μας για τη νέα χρονιά και ας δούμε την ομορφιά των απλών πραγμάτων γύρω μας

Μέσα από τις τρύπες του απλού στρατιωτικού επιστολόχαρτου, που φέρει τη στρογγυλή σφραγίδα ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΑΘΗΝΩΝ 280 -ποιος ήταν άραγε ο άνθρωπος που διάβαζε και λογόκρινε τόσα γράμματα και πώς ένιωθε γι αυτά;

Πού να το φανταστείς κι εσύ, καημένη, ότι υπήρχαν 36.000 κάμερες γύρω σου, ότι έχουν ήδη εφευρεθεί τα κοινωνικά δίκτυα κι ότι όλοι, μα όλοι πρόσεξαν ότι δεν μοιάζεις με την θεολόγο μου στο γυμνάσιο

Μη με διαβάζετε όταν δεν έχετε παρακολουθήσει τη ζωή των φίλων ή έστω των φβ «φίλων» σας...

...τα εκκλησάκια στις άκρες των ελληνικών δρόμων πάλιωσαν. Στους δρόμους της Κρήτης, όμως, όλο και στήνονται καινούργια

Αρχικά νόμιζα ότι επρόκειτο για απάτη ή τρολάρισμα και πήγα να το πετάξω και να το ξεχάσω. Γιατί, αν πίστευα έστω και μια λέξη απ’ όλα αυτά, θα καταρρίπτονταν αυτομάτως όλα όσα πίστευα περί συντηρητισμού της εκκλησίας και πνευματικότητας των θρησκειών

Οι ήρωες, νικητές και ηττημένοι, πέφτουν πάντα σχεδόν θύματα της δημόσιας ιστορίας και των στόχων της.

...ποτέ να μην σνομπάρουμε ακόμη και τα λιγότερο εμβληματικά εκθέματα μουσείων, να μην τα φωτογραφίζουμε χωρίς πινακίδα και να τη διαβάζουμε κιόλας. Ποτέ να μην φεύγουμε χωρίς το πολύτιμο νεσεσέρ μας για ταξίδι.

Ένα παιδί δεν πρέπει ποτέ να υποφέρει, πρέπει να του εξασφαλιστούν οι συνθήκες να μεγαλώσει αν όχι με αφθονία υλικών αγαθών, τουλάχιστον με αγάπη και φροντίδα σε συναισθηματικό επίπεδο αν θέλουμε η κοινωνία να λειτουργήσει ομαλά κάποτε.

Η γλώσσα της σύγχρονης τέχνης είναι μυστηριώδης. Σου μιλάει με τόσα υπονοούμενα που ακόμη και οι «υπότιτλοι» που σου βάζει ο επιμελητής της έκθεσης αποτελούν κι αυτοί κομμάτι των ανεξιχνίαστων εκθεμάτων

Σημασία έχει που οι αρχές σπεύδουν αμέσως μετά από κάθε καταστροφή! Συγκαλούν και σύσκεψη και -μιράκολο! μιράκολο!- βρίσκονται αρμόδιοι να συσκεφθούν, που όταν τους ψάχνεις για να προλάβουν το συμβάν δηλώνουν άπαντες αναρμόδιοι!

Η Ελλάδα ζει στον ρυθμό του τρίτου κύματος μετανάστευσης στην ιστορία της, λόγω των εξαιρετικά δύσκολων συνθηκών διαβίωσης που δημιούργησε η οικονομική κρίση.

2.458 χρόνια δρόμος. Χάθηκε η «μάχα» με τη λεπτότητα και την ευαισθησία, κερδήθηκε η άλλη με τον χρόνο, οι διαδικασίες επισπεύδονται εκβιαστικά, με ενδιάμεσους σταθμούς γεμάτους λυρισμό, ρομαντισμό, σουρεαλισμό, που δεν είναι της παρούσης.

Από τα...Πάμπερς και τα εγκαίνια του ΠΑΓΝΗ ως την συγκυβέρνηση Δεξιάς και Αριστεράς...

«Μαστρογιαννάκη, όσο μεγαλώνεις τόσο περισσότερο μοιάζεις στον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι», του είπα γελώντας, όχι μόνο για να τον κολακέψω. Το ύφος του όταν το άκουσε με έκανε να «το ψάξω» λίγο παραπάνω