Του Πέτρου Μηλιαράκη
Είναι δεδομένο για όσους παρακολουθούν από κοντά τα της Αμερικανικής πολιτικής οτι σπουδαίο ρόλο και λόγο διαδραματίζουν οι εκκλησιαστικές οργανώσεις. Οι οργανώσεις αυτές αφορούν παρακλάδια κυρίως των Προτεσταντών και των Καθολικών. Η παρούσα δε περίοδος που είναι ευθέως προεκλογική για τις ΗΠΑ, χαρακτηρίζεται και από αυτές τις δραστηριότητες.
Δεδομένο είναι δε ότι η «οικογένεια Μπους» είχε τόσο άμεση εξάρτηση από την θρησκευτική της ομολογία, όσο είχε και ειδική «αξιοποίηση» αυτής της σχέσης.
Πάντως ο «Δυτικός Πολιτισμός» αφορά αιτιώδη σύνδεσμο με τον Χριστιανισμό, αλλά για να αγνοούνται βασικές του Αρχές, όπως εκείνη της Αγάπης που νομικά και πολιτικά εκφράζεται κυρίως με την αλληλεγγύη, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες.
Αλλά και η Ορθόδοξη Ρωσία, για να ορθοτομούμε τον λόγο της αληθείας, μακράν απέχει στην διεθνή πολιτική της, από τις βασικές Αρχές του Χριστιανισμού.
Έτσι όμως, στον μαστιζόμενο από σφαγές και πολέμους κόσμο, που κύριο λόγο και έργο έχουν κράτη Χριστιανικά, παραβιάζεται ο έβδομος μακαρισμός του Ιησού : «μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (“Blessed are the peacemakers, for they shall be called sons of God”). (Βλ. κατά Ματαθαίον Ευαγγελίο 5/9) ,
Ο μακαρισμός αυτός εισάγει γενική Αρχή Δικαίου, η οποία δεν είναι άσχετη με τη γενικότερη επίδραση του Χριστιανισμού στη διαμόρφωση του σύγχρονου κυρίως δυτικού πολιτισμού και στην εγκαθίδρυση γενικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Τα προαναφερόμενα δεν μπορούν παρά να αφορούν την επικαιρότητα με κύρια αιχμή στο «Συριακό».
Λίαν προσφάτως, η Ρωσία στον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών πρόβαλε με τις ΗΠΑ veto στην πρόταση των Ευρωπαίων για καταδίκη της Τουρκίας στις επιχειρήσεις της κατά των Κούρδων. Τα σχόλια στα διεθνή ΜΜΕ δεν αναφέρθηκαν εμφαντικώς για τη στάση της Ρωσίας του Πούτιν. Κυρίως εστίασαν στον Πρόεδρο Τράμπ. Και τούτο γιατί πράγματι οι Αμερικανοί όχι μόνο δεν στήριξαν τους Κούρδους, αλλά αντιθέτως οι Κούρδοι προδόθηκαν απο τον Πρόεδρο Τραμπ, αν και πράγματι ήταν στο πλευρό των ΗΠΑ ενάντια στους Τζιχαντιστές.
Έτσι σκόπιμο είναι να αναστοχαστούμε την εξέλιξη του πολιτισμού στο πλαίσιο της αγάπης που επαγγέλλεται ο Χριστιανισμός και αναδεικνύει ο προεκτεθείς μακαρισμός, ότι «οι ειρηνοποιοί θα ονομαστούν τέκνα του Θεού».
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΔΥΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ
Κατά το Μεσαίωνα στο Δυτικό Κόσμο, το βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα που επικρατούσε, αποτελούσε την αιτιώδη προϋπόθεση προκειμένου να διαμορφωθούν θεσμοί διεθνούς ενδιαφέροντος, όπως η «ειρήνη του Θεού» και η «εκεχειρία του Θεού»:
Η «ειρήνη του Θεού» (pax Dei) συνίστατο στην εγκαθίδρυση βασικής αρχής δικαίου με κυρίως αναφορά στην απαγόρευση οποιασδήποτε επιθετικής πράξης εναντίον αμάχων και ιδιαιτέρως εναντίον γυναικών, παίδων, χωρικών, εμπόρων αλλά και Ιερών Ιδρυμάτων, ενώ:
Η «εκεχειρία του Θεού» (treuga Dei) συνίστατο στην εγκαθίδρυση βασικής αρχής δικαίου, με κυρίως αναφορά στην επιβολή εκεχειρίας και απαγόρευσης κάθε επιθετικής πράξης κατά τη διάρκεια εορτάσιμων ημερών.
Οι προαναφερόμενοι «Θεσμοί» αποτέλεσαν το γενικό προοίμιο διαμόρφωσης αρχών του Διεθνούς Δικαίου, που αφορούν όχι μόνο ένα γενικό πλαίσιο του δικαίου της ειρηνικής συνύπαρξης, αλλά και ένα ειδικό πλαίσιο (προάγγελο) του Δικαίου του Πολέμου.
Οι προαναφερόμενες γενικώς παραδεδεγμένες αρχές Διεθνούς Δικαίου διαμορφώθηκαν στα μέσα του Μεσαίωνα, και έγιναν ευρύτερα αποδεκτές περί το τέλος του Μεσαίωνα, με θεμελιωτές τους λεγόμενους «πρόδρομους του διεθνούς δικαίου», που ήταν κυρίως θεολόγοι νομομαθείς.
Τα προαναφερόμενα ασφαλώς, για την ορθή ιστορικότητα της εξέλιξης του πολιτισμού ως προς τη διαμόρφωση του Διεθνούς Δικαίου, θα πρέπει να εντοπιστούν και στις πολιτείες-κράτη των αρχαίων Ελλήνων. Εν συντομία, πρέπει να γίνει αναφορά ότι οι σύγχρονοι Θεσμοί που αφορούν στην ασυλία των διπλωματικών αντιπροσώπων, στην ανάγκη ρητής κήρυξης πολέμου, αλλά και στο σεβασμό των αλλοδαπών (ξένων), η κυρίως αναφορά τους εδράζεται στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Άξιο επισημείωσης είναι δε, ότι ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός εγκαθίδρυσε και συμμαχίες που αφορούσαν στην απαρχή της συλλογικής ασφάλειας και της αμοιβαίας βοήθειας –δηλαδή της συλλογικής δράσης.
Επίσης οι αμφικτιονίες, (η Αμφικτιονία των Δελφών), αποτελούσαν την πρώτη μορφή διεθνών Οργανισμών με κυρίως αναφορά στην θρησκευτική ιδέα της τότε εποχής, που ήταν και η μόνη ενωτική δύναμη.
Τα προαναφερόμενα μας παρέχουν την αναγκαία προσέγγιση, ώστε να διαπιστώσουμε εάν ο υπό εξέλιξη πολιτισμός αναβαθμίζεται, εάν ο σύγχρονος πολιτισμός ενανθρωπίζει την αξία του φυσικού προσώπου και εάν οι γενικές αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης ευρίσκουν έρεισμα στο δυτικό πολιτισμό που εγκαθίδρυσε πρωτίστως ο Χριστιανισμός, όπου μια από τις κυρίαρχες αναφορές του, πέραν της διακήρυξης της αγάπης, είναι και ο μακαρισμός που αφορά στους ειρηνοποιούς, «που θα ονομασθούν τέκνα του Θεού».
• Η ΔΙΑΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Τα προαναφερόμενα χρήσιμο είναι να συναρτηθούν με την εδω και 26 έτη υφιστάμενη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση της Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.), η οποία λειτουργεί από το 1993 με έδρα τη Βουλή των Ελλήνων.
Η πρωτοβουλία αυτή προέκυψε από το Κοινοβούλιο της Ελλάδας και ακολούθησε η Ρωσία ενώ στη συνέχεια εντάχθηκαν και άλλες χώρες. Σήμερα στη Δ.Σ.Ο. μετέχουν Κοινοβουλευτικές αντιπροσωπείες είκοσι πέντε χωρών, καθώς επίσης και πέντε ομάδες βουλευτών από άλλα Κοινοβούλια. Η Δ.Σ.Ο. αφορά forum διεθνούς διακοινοβουλευτικού θεσμού. Αντικειμενικός δε στόχος αυτού του forum είναι η προαγωγή του ρόλου της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού στο διεθνές πεδίο.
Η Δ.Σ.Ο. είναι προδήλως πολιτική οργάνωση που στοχεύει στην ανάπτυξη πολυεπίπεδης πολιτικής και πολιτισμικής δραστηριότητας στην κατεύθυνση ενθάρρυνσης επαφών και διεύρυνσης σχέσεων εμπιστοσύνης, αλλά και κατανόησης των σύγχρονων πολιτικών φαινομένων και κοινωνικών ρευμάτων με πρόνοιες ανάδειξης εκείνων των στοιχείων της Ορθοδοξίας, που επηρεάζουν θετικά την αλληλοκατανόηση των πολιτισμών. Υπ’ όψιν δε ότι Πρόεδρος της Γενικής Συνέλευσης είναι το Μέλος της Ρωσικής Κρατικής Δούμα Sergei Gavrilov.
Η Δ.Σ.Ο. άραγε «ποιά» θέση έλαβε για τις πρόσφατες πολεμικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία;
Κατά τα λοιπά οι Γραφές μάλλον αφορούν αποκλειστικώς τις συνειδήσεις των ανθρώπων και όχι κρατικές οντότητες ή άλλες …«συλλογικότητες»!..
*Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
