«Σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή. Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου τις στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα, δυνατά, δυνατά σ’ ένα θέαμα κοινό…» Τραγουδά η Ελευθερία Αρβανιτάκη και ξημερώνει την κάθε μέρα που έχει ως ουσιαστικό, γραμματειακό είδος θηλυκό και τη μέρα αυτή τη συγκεκριμένη, τη μαρτιάτικη με τον καιρό τον ηλιόλουστο που θα έχει ως το βράδυ παροδικά μερικές νεφώσεις. Επίσης ξημερώνει το θέαμα το κοινό αυτής της γραφής. Νεφώσεις όμως χαρακτηρίζουν τις τελευταίες μέρες, ώρες, όχι μόνο το σκηνικό του καιρού, αλλά και της πολιτικής και της κοινωνίας της χώρας μας. Στα σύνορα Φεβρουαρίου-Μαρτίου και στα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας. Εντός των εδαφών του Μαρτίου και στα σύνορα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ. Στα σύνορα της γιορτής της γυναίκας ακόμη.
Για τις πρώτες νεφώσεις, του καιρού, ευχόμαστε ολόψυχα να μονιμοποιηθούν, να βρουν και ένα καλό παιδί, να αποκατασταθούν και να καρποφορήσουν. Βίον ανθόσπαρτον. Ευχόμαστε να γίνουν πιο μόνιμες και να φέρουν τις πολυπόθητες βροχές και καταιγίδες που θα λύσουν το πρόβλημα της λειψυδρίας που εμφανίστηκε στο χάρτη του νησιού μας. Για τις δεύτερες τις πολιτικές και κοινωνικές νεφώσεις ευχόμαστε από καρδιάς να είναι παροδικές, να λήξουν, να μη γίνουν βροχές και καταιγίδες. Λόγω δική μας λειψυδρίας. Γιατί αρκετά δεινά βιώσαμε τα τελευταία χρόνια και βιώνουμε… Αναλύσεις των γεγονότων των τελευταίων ημερών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης ανησυχούν περισσότερο ή λιγότερο για τις πολιτικές εξελίξεις και καυτηριάζουν ανεπιφύλακτα την άσχημη εικόνα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, τα πρόσφατα γεγονότα δίνοντας προεκτάσεις. Ισχυρίζονται ότι αντικατοπτρίζει την εικόνα της ελληνικής κοινωνίας, της οποίας καθρέπτης είναι το ποδόσφαιρο.
Πίσω δηλαδή από την είσοδο του προέδρου ποδοσφαιρικής ομάδας στον αγωνιστικό χώρο με όπλο κατά τη διάρκεια της μάχης δυο δημοφιλών ποδοσφαιρικών ομάδων διακρίνουν γενικά τη σκοτεινή πλευρά αυτής της χώρας, όλων των πολιτών που διαιωνίζουν άσχημα, λάθη, αδυναμίες. Με απόλυτο σεβασμό σε αυτές τις απόψεις , στα σύνορα ήλιου και συννεφιάς, Ελλάδας-Τουρκίας, ΠΑΟΚ-ΑΕΚ και στα σύνορα της γιορτής της γυναίκας ερχόμαστε με σκωπτική διάθεση να παρατηρήσουμε τα εξής. Να δώσουμε άλλη προέκταση. Ε δε φταίμε όλοι, όλες. Δε φταίμε εμείς οι γυναίκες…(!!!) Είναι ξεκάθαρο ότι όλα τα παραπάνω γεγονότα της πολιτικής και του ποδοσφαίρου αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας, αλλά πιο εξειδικευμένα την κοινωνία των ανδρών. Είναι δηλαδή καθρέπτης της κοινωνίας των ανδρών, καθώς είχαν βασικά εμπλοκή ανδρών. Μια γυναίκα θα ήταν πιο προσεκτική, δε θα έκανε τέτοια λάθη, δε θα είχε τέτοιες συμπεριφορές…
Οι γυναίκες γενικά, μια και το έφερε η κουβέντα είναι το ωραίο φύλο, τόσο εμφανισιακά, όσο και στο χαρακτήρα τους. Είναι πιο ευαίσθητες, λεπτεπίλεπτες, εύθραυστες, σα γυαλί, σαν πορσελάνη, από σατέν, μετάξι φτιαγμένες. Είναι πιο συναισθηματικές, πιο ρομαντικές κι ονειροπόλες.
Δεν είναι από τη φύση τους βίαιες, επιθετικές, απότομες. Δεν φανατίζονται εύκολα ή τουλάχιστον δε φανατίζονται για τέτοια πράγματα, για μια μπάλα που τσουλάει. Έχουν την ευφυΐα να σκεφτούν ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι, ένα άθλημα, ένα σπορ, άρα δευτερευούσης σημασίας είναι το θέμα ποιος θα κερδίσει, ποιος θα στεφθεί πρωταθλητής κυπέλλου, καθώς πρωταθλητές στους αγώνες πρέπει να αναδεικνύονται η ευγενής άμιλλα και ο αθλητισμός. Και για να εμβαθύνουμε περισσότερο στη γυναικεία φύση, οι γυναίκες έχουν χόμπι που δεν είναι ανταγωνιστικά, πολεμοχαρή, το διάβασμα, περπάτημα στη φύση, δίπλα στη θάλασσα, τη μόδα, το κομμωτήριο, το πλέξιμο, το κέντημα, το μπαλέτο, pilates, yoga, beaute, shopping therapy.
Διοχετεύουν την ενέργεια τους στη διακόσμηση του σπιτιού, την καλή αισθητική ντυσίματος και χώρων, στην ανθοκομία και κηπουρική, στην κατασκευή σαπουνιών με φυσικό υλικό, στη χειροτεχνία, κατασκευή μπομπονιέρων με δική τους έμπνευση και υλικά. Στο να φτιάξουν μαρτάκια από νήματα τέτοια εποχή , μαξιλαράκια από χρωματιστά κομμάτια υφασμάτων που περισσεύουν , κοσμήματα, κούκλες και τσάντες δικής τους επινόησης, ψάθινα καπέλα. Προτιμούν παστέλ αποχρώσεις, ακούν απαλή μουσική και είναι περισσότερο ειρηνικές, ήρεμες, ισορροπημένες. Γενικά, κατά κανόνα. Είναι επίσης πιο συγκεντρωμένες. Δεν αφήνουν ανοιχτά τα συρτάρια, τις ντουλάπες να χάσκουν σαν ανοιχτό στόμα θαλάσσιου κήτους. Δε χάνουν τα πράγματά τους συνέχεια, δε ρωτάνε πού είναι το ένα πού είναι το άλλο. Έχουν καλή μνήμη και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους ότι και να χάσουν κάτι θα το βρουν μόνες τους. Δε φυτεύουν για παράδειγμα ως παραφωνία, σε εμφανές, στάνταρ σημείο, επειδή φοβούνται ότι δε θα το ξαναβρούν, το τηλεκοντρόλ μέσα στο καλάθι με τα κεριά και τα ομορφοβαλμένα, αποξηραμένα αρωματικά φυτά, στο κέντρο, στο τραπεζάκι του σαλονιού, πάνω από το καλό τραπεζομάντηλο.
Επίσης, αν χαλάσει κάτι στο σπίτι και πρέπει να το αντικαταστήσουν δεν ψωνίζουν βιαστικά, αλλά κάνουν έρευνα αγοράς πριν. Ένα ανταλλακτικό σπιράλ μπαταρίας μπανιέρας για παράδειγμα που είναι λιγότερο από ένα μέτρο και που έχει τιμή πάνω σε δραχμές, γιατί έμεινε χρόνια στο κατάστημα απούλητο και που για την επίτευξη ενός ντουζ σε θέλει κολλημένο δίπλα στη βρύση, είναι πάντα αγορασμένο από έναν άντρα! Που το πήρε αφού πρώτα πήρε τη γενναία απόφαση να κατεβεί στην αγορά. Άρα για να παρατηρούμε τα πράγματα με μεγαλύτερη εμβρίθεια, να τα λέμε με το όνομά τους και να τα κουβεντιάζουμε μέχρι να τα βρούμε…
Τα γεγονότα του ποδοσφαίρου αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας διεθνώς, δεν αντιπροσωπεύουν, προάγουν τον πολιτισμό μας, δεν είναι ωραία παραδείγματα για τη νέα γενιά, είναι καταδικαστέα και πρέπει να σταματήσουν, να υπάρξει εξυγίανση και αλλαγή νοοτροπίας και αντιμετώπισης του αθλητισμού. Που δεν αφορά ένα σπορ συγκεκριμένο, αλλά την αθλητική ιδέα της πατρίδας των ολυμπιακών αγώνων. Τα άσχημα γεγονότα στο ποδόσφαιρο που μας διέσυραν είναι καθρέπτης σημερινής ζωής και εποχής, αντικατοπτρίζουν την κοινωνία μας γενικά και με χιουμοριστική διάθεση, άνευ παρεξήγησης, με το συμπάθειο… των ανδρών ειδικά! «Δεν υπάρχουν πολλά που να τα ελπίζουμε μαζί κοίτα, κοίτα ψηλά κι άλλος αιώνας ζει…»
