Αν είσαι εκπαιδευτικός...
Μια αληθινή εμπειρία
/ΡΟΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΥ
Αυτοδυναμία θανάτου σε σκάφος με μετανάστες
Έχουμε Πατρίδα! Που για άλλους δεν είναι δεδομένη
Καλύτερα να τρως παρά να μιλάς!
"Να ζει κανείς ή να μη ζει; Να σιωπήσει, να προσπεράσει, να φάει πριν μιλήσει ή να μιλήσει γιατί, αλλιώς θα σκάσει;"
H εξόδιος ακολουθία της πόλης μας
«Έχω κι εγώ ένα σωρό απωθημένους ουρανούς μα δε σκοτώνω άστρα.» είχε γράψει η Κική Δημουλά.
Εκεί που οι λέξεις είναι φτωχές...
Η άνοιξη δεν ήρθε...
Εκεί που ο θάνατος κι ο ανθρώπινος πόνος ενώνουν...
Γιατί αλήθεια, από σάρκα κι αίμα είναι κι αυτοί πλασμένοι. Κρυώνουν, πεινάνε, διψάνε.
Χρόνια πολλά!
Μέρα Χριστουγέννων κι ας είναι η καρδιά μας γεμάτη αγάπη για το συνάνθρωπο, αγάπη και κατανόηση
Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να μην χαλάσει το αυτοκίνητο
Κάπου ανατέλλει η ελπίδα!
Μέρες γυναίκας...
"Στο δικό της κόσμο τα τελευταία χρόνια, λειψά ήταν τα λόγια και περίσσιες οι σιωπές..."
Ποιος τη ζωή των παιδιών κυνηγάει;
"Για άλλη μια φορά η επικαιρότητα μοιάζει με το χειρότερο θρίλερ. Ένας χώρος που ήταν ψηλά στη συνείδηση του κόσμου και είχε κατά καιρούς με δωρεές ενισχυθεί κινδυνεύει να αποδειχτεί βούρκος"
Ημέρα αφιερωμένη στους άντρες...
Μα θα ήταν άσχημος ο κόσμος χωρίς αυτούς!
Κάτω τα βρωμόχερα από τα παιδιά!
Το κυρίως θέμα μας είναι, πως και γιατί οι κοινωνίες μας έχουν φτάσει σε τόση παρακμή, σε τόση σήψη και αποτελμάτωση, ώστε να συμβαίνουν όλα αυτά τα αποτρόπαια με θύματα αθώα παιδιά
Εγκαίνια του Νοεμβρίου, συνέχεια του Φθινοπώρου...
Μήνας γεμάτος ρομαντισμό
Το δημόσιο "ευχαριστώ" σε μια άγνωστη Κυρία
"Όταν ο κόσμος αυτός με τις τόσες δυσκολίες κι ασχήμιες αποδεικνύεται κι όμορφος μαζί, κι αλληλέγγυος, με αξίες και πολιτισμό"
Κάθεται κανείς εκεί;
Με ένα φόβο καλά κρυμμένο στην ψυχή, μα και με ελπίδα και όρεξη για νέο ξεκίνημα, με φως στα μάτια, σαν καθένα που του έλαχε το ύψιστο χρέος να πλάθει ψυχές και μυαλά εύχομαι να μην επαληθευτεί η τάση της ζωής να επιστρέφει συμπεριφορές…
Ε...όχι και στα σκουπίδια!
"Ξάφνου την προσοχή μου τραβάει δέκα μέτρα από τον εμπλουτισμένο κάδο σκουπιδιών, ένα βιβλίο, εκλεκτό όπως αποδείχτηκε. Ίσως και εξαντλημένο. Αναποδογυρισμένο στο δρόμο, ορθάνοιχτο, ελαφρώς πατημένο από κάποιο όχημα και σκονισμένο κείτονταν..."
Με γεια το κούρεμα Γιώργο... Σε αδυνατίζει!
Σα διάνος φούσκωσε ο Γιώργος. Σαν έτοιμος από καιρό κόρδωσε
Μια πόρτα για την άνοιξη!
Κάποτε θα ζούσε μια οικογένεια εκεί…μαμά, μπαμπάς, παιδιά, γέλια, χαρές, λύπες, σκοτούρες, όσα μπορείς να φανταστείς κι όσα δεν μπορείς.
Περί ποίησης ο λόγος...
"Ας είναι όμως αφορμή η σημερινή ημέρα να ανταμώσουμε λίγες μόνο από τις λέξεις που κατάφεραν να αποτυπώσουν το μεγαλείο αυτής της μορφής τέχνης"
Κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατο...
Πόσοι ακόμα θα ακολουθήσουν; Ποιος μπορεί να σταματήσει το κακό; Θα εξελιχθεί σε παγκόσμιο πόλεμο όλο αυτό;
Το πρωτόκολλο της καρδιάς
"Πήγαινα στο στόμα του λύκου, στη γιάφκα του κορωνοϊού. Ενώ περιμένω να γίνω από μέρα σε μέρα γιαγιά, ενώ εργάζομαι, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο πως θα κολλήσω εγώ και τα στενά μου πρόσωπα, παρά τα μέτρα που θα λάβαινα"
Περπατώντας στην πόλη...
"Έτσι ήταν τα ζευγάρια παλιά. Έλεγαν «για πάντα μαζί» και το εννοούσαν. Κι ήθελε θυσίες και υποχωρήσεις η απόφαση αυτή..."
Κακοκαιρία "ελπίδα";
Είδα κι έπαθα να δικαιολογήσω το όνομα αυτής της κακοκαιρίας. Είδα κι έπαθα να καταλάβω πως δεν ήταν σχήμα οξύμωρο όλο αυτό.
Στη δύση του 2021, στην ανατολή του 2022...
Τη διαδοχή του χρόνου δεν άλλαξε ποτέ κανείς. Το πρωτόκολλο είναι αμετάκλητο, εδώ και χρόνια συμφωνημένο στη Σύμβαση του Κόσμου.
Η "απερισκεψία" του Στάθη
Η αποκάλυψη της αλήθειας προκαλεί προβληματισμό. Η τηλεόραση, τα μέσα ενημέρωσης, ο χώρος του θεάματος δημιουργεί ινδάλματα, πρότυπα, σε όλους μας, μα κυρίως στους νέους
Πόσες γυναικοκτονίες ακόμη;
Άβυσσος η ψυχή, πολλά τα πάθη των ανθρώπων, μα πρέπει να ζητάμε βοήθεια από ειδικούς όταν τη χρειαζόμαστε.
Σφοδρός άνεμος η αναπηρία
Μην τους λυπάσαι, μάθε απ’ αυτούς...
Για το Νίκο μας που έφυγε νωρίς...
"Δεν θα βρούμε ποτέ όσος χρόνος κι αν περάσει την απάντηση σε αυτό το τρομερό γιατί..."
Είσαι έτοιμος για την απογραφή;
Έναν κωδικό λέει θα μας μοιράσουν σε έναν κλειστό φάκελο στα σπίτια μας και θα πρέπει να μπει ένας από κάθε οικία, εσύ δηλαδή, να δηλωθείς.
Και ΜΕΤΑ τι;
Στη metavers εποχή πιο εύκολα θα ενταχθεί η τωρινή γενιά που γεννήθηκε μέσα στους υπολογιστές και ακόμη πιο πολύ η επόμενη , ενώ θα είναι πιο δύσκολα τα πράγματα για μας, τους λεγόμενους μετανάστες της τεχνολογίας
Στη μνήμη της Φώφης...
Ο θάνατος είναι μαύρος. Δεν κάνει διακρίσεις, δεν δωροδοκείται, δε δελεάζεται. Είναι στυγνός, αμείλικτος, απόλυτος.
Την ώρα του σεισμού...
Η υπάλληλος τον κατάλαβε πρώτη το σεισμό. Εγώ κοίταζα μια την μπλε ρουα βαλίτσα, μία την κόκκινη. Αμήχανη ποια να διαλέξω.
Η "παραδουλεύτρα" της μαμάς μου
Είναι οι δυνάμεις τους λίγες (σαν τα όνειρά τους) και οι ανάγκες τους πολλές (σαν τις αναμνήσεις τους).
Τι να κάνουν οι άνθρωποι εκεί πάνω στα χωριά μας;
Το νησί μας εξακολουθεί να χορεύει πεντοζάλη, όπως είπε ένας κρητικός στην πιο όμορφη περιγραφή του φαινομένου που άκουσα.
Τα παιδιά της γειτονιάς μου...
Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, δεν είναι φίλε μου όλες ίδιες οι καρδιές κι ας έχουν ίδιο τον παλμό όταν χτυπάνε. Ούτε όλες οι λέξεις είναι ίδιες
Γυναίκες ας μη σκοτωνόμαστε και μεταξύ μας!
Θέλει πολύ ωριμότητα να αγαπάς, να θαυμάζεις και να στηρίζεις μια άλλη γυναίκα. Θέλει ακόμα να τα έχεις βρει με τον εαυτό σου και να είσαι καλά με όσα έχεις καταφέρει ως άνθρωπος.
50 giga λάθος σημασιολογίας
«Σβήνω, σβήνω η μάνα…» θα έλεγα, αν είχα αυτή την περίοδο παιδί στην εφηβεία και άκουγα την εξαγγελία του Πρωθυπουργού
O Mίκης της Ελλάδας...
Πόσο φτωχά είναι τα λόγια που αποπειρώνται να τιμήσουν ένα τέτοιο νεκρό…
Στην προσμονή του ανοίγματος των σχολείων...
Αχ μικρέ μου και να ‘ξερες, από πόσα σχολικά διαλείμματα έχω επιβιώσει εγώ.
Nτικό σου είναι το παιντί;
"Χωρίς να διστάσει, χωρίς να σκεφτεί αν έμπλεκε, υπερασπίστηκε το λιγότερο από δυο χρονών παιδάκι που ταλαιπωρούνταν στο καρότσι και εδώ και ώρα έκλαιγε…"
Παναγιά μου...
Στην πιο γλυκιά Μητέρα της θρησκείας μας, την πιο σπλαχνική, την πιο λατρεμένη, που γιορτάζει σήμερα.
Η Γη μας καίγεται...
Η Κόλαση του Δάντη ξαναγράφεται απόψε.
Μα τι άνθρωποι κυκλοφορούν ανάμεσά μας;
Πόσο δύσκολο είναι να μπούμε στη θέση του άλλου, να αναλογιστούμε τις δυσκολίες όσων εργάζονται με τόσο υψηλές θερμοκρασίες, με καύσωνα σε χειρωνακτικά επαγγέλματα, εκτεθειμένοι σε εξωτερικούς χώρους;
Ποιος τη ζωή των γυναικών κυνηγάει;
Ιστορίες που δεν είναι οι μοναδικές, ούτε θα είναι οι τελευταίες…
Το μάθημα Έρικσεν
"Πόσο αλλοιώνει ο φόβος του θανάτου τα πρόσωπα, πόσο το αναπάντεχο ο άνθρωπος νιώθει αδύναμος να το διαχειριστεί…"
Η πολτοποίηση πνευματικών αξιών
Θα τρίζουν τα κόκαλα των σπουδαίων μας πεζογράφων και ποιητών. Όλων αυτών που απαρτίζουν την πνευματική κληρονομιά του τόπου μας
Μια μέρα στη φυλακή
Δεν ξέρω ποιο ακριβώς ήταν το μάθημα το πιο σημαντικό τη μέρα αυτή, σκεφτόμουν φεύγοντας. Αυτό που εξέτασα ή αυτό που έμαθα.
« Τι απερίγραπτοι που είναι οι άνθρωποι που δεν προσέχουν τα παιδιά τους…»
Είναι ευαίσθητη η παιδική κι η εφηβική ηλικία ενός παιδιού
Καλό ταξίδι σε μια μάνα αληθινή!
Μακάρι το κλάμα του μωρού της Καρολάιν να σφυρίζει εκκωφαντικά, επίμονα, εφιαλτικά στα αφτιά τους και να μην τους αφήσει ποτέ να ησυχάσουν.
Μια ιστορία μητρότητας παρόμοια με τόσες άλλες...
Να χαιρόμαστε τις μαμάδες μας, μανούλες Χρόνια μας πολλά!