Του Δημήτρη Μιμή
Ο άνθρωπος είναι ελεύθερος ν΄ αγαπά όποιον θέλει και όπως θέλει. Παρ΄ όλα αυτά υπάρχουν άνθρωποι που αυτό δεν το αναγνωρίζουν στον άλλο και συνεχίζουν να το φοβούνται, συνεχίζουν δηλαδή να είναι ομοφοβικοί.
Σήμερα γιατί αρκετοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ότι οι άνδρες πολλές φορές μπορεί να έλκονται από τους άνδρες και οι γυναίκες από τις γυναίκες; Από που όμως προέρχεται αυτό;
Αιτία είναι τα διάφορα στερεότυπα που υπάρχουν στην κοινωνία μας. Αυτά προέρχονται από την τυποποιημένη σκέψη των κοινωνιών μας. Τα στερεότυπα κατασκευάζονται μέσα στον πολιτισμό που ζούμε και μεταδίδονται μέσα από τις διηγήσεις, την εκπαίδευση, τα μνημεία, τα βιβλία κλπ. Μέσα απ΄ όλα αυτά η κοινωνία δημιουργεί τα στερεότυπα, ενώ η φύση δεν μας λέει ότι ένας άνδρας έλκεται από μια γυναίκα ή ένα άνδρα. Παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και περιπτώσεις όπου ένας άνδρας έλκεται από έναν άνδρα και μια γυναίκα από μια άλλη γυναίκα.
Σ΄ όλα αυτά υπάρχει ένα μοντέλο αρσενικού-θηλυκού που μας το έχει προωθήσει η εκκλησία και έχει γίνει ένα στερεότυπο. Όλες οι μονοθεϊστικές θρησκείες έχουν επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό την θεωρία των φύλων του πολιτισμού μας. Έτσι το πρότυπο για ένα ζευγάρι είναι ένας άνδρας με μια γυναίκα και όχι ένας άνδρας με ένα άνδρα η μια γυναίκα με μια γυναίκα και αυτή η εικόνα μας προήλθε από τον Αδάμ και την Εύα. Αυτό είναι βέβαιο ότι έχει καθορίσει την οικοδόμηση της κοινωνίας μας και έχει γίνει κτήμα μας από τις εικόνες και τις διηγήσεις ανά τους αιώνες, έχει γίνει δηλαδή ένα στερεότυπο. Έτσι το κάθε τι το διαφορετικό αντιμετωπίζεται από τους άλλους ως μη φυσιολογικό, ανώμαλο και διώκεται, ορισμένοι μάλιστα το αντιμετωπίζουν με φόβο, όπου εδώ απαιτείται μια ψυχανάλυση για να βρεθούν τα αίτια.
Σήμερα οι κοινωνίες εξελίσσονται και προχωρούν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα διαγράψουμε τις διαφορές των φύλων. Αυτό σημαίνει ότι κανένας δεν θα σου πει ποια είναι η ταυτότητα σου και ποιος πρέπει να είσαι, απλά σημαίνει ότι εσύ θα επιλέξεις ποια ταυτότητα πρέπει να είσαι.
Βλέπουμε καθημερινά στις μέρες μας την αναζωπύρωση της ομοφοβίας και μια αύξηση των ομοφοβικών πράξεων, γι΄ αυτό, όσο είναι νωρίς η πολιτεία οφείλει να ξεκινήσει μια εκστρατεία ευαισθητοποίησης για την αντιμετώπιση αυτής της προκατάληψης. Η πολιτεία πρέπει να βάλει ένα τέλος στην όλη κατάσταση γιατί άτομα ομόφυλα αντιμετωπίζονται σκληρά κυρίως στα σχολεία και τα παιδιά εξαναγκάζονται σε ακαδημαϊκή αποτυχία, εγκατάλειψη του σχολείου αλλά και αυτοκτονική συμπεριφορά. Μάλιστα, ο κίνδυνος αυτοκτονίας σ΄ αυτούς τους νέους είναι τέσσερις φορές υψηλότερος από τους στρέιτ νέους. Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να γνωρίζουν πως να απαντούν σ΄ αυτούς που δέχονται εκφοβισμό, κοροϊδία, διάκριση και να μη τους βλέπουν να καταρρέουν, αλλά και να γνωρίζουν πως να αντιμετωπίσουν αυτούς τους νέους από τα ενοχλητικά παιδιά. Κάτι ανάλογο υπάρχει και στους χώρους εργασίας κ.α.
Η ομοφοβία θα συνεχίσει να υπάρχει όπως υπάρχει εδώ και αιώνες. Θα υπάρχουν οι ομοφοβικοί και αυτοί που δέχονται τη βία απ΄ αυτούς. Μονάχα με την εκπαίδευσή των νέων αλλά και των ενηλίκων που παρουσιάζουν ομοφοβικές εκδηλώσεις ίσως βελτιώσουν την κατάσταση.
Πέρα όμως από τις καθαρά ομοφοβικές πράξεις, σήμερα διαπιστώνουμε στην κοινωνία μας να υπάρχει τοι φαινόμενο της υπέρ-βίας, το οποίο είναι μια κατάσταση ακραίας βίας, με επιτιθέμενους που δεν διστάζουν να κινηματογραφούν τις επιθέσεις τους και να τις μεταφέρουν στα κοινωνικά δίκτυα και αυτό είναι μια υπέρ-ομοφοβική βία. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα που απαιτεί την προσοχή όλων μας, γονείς και εκπαιδευτικούς.
