Η Ελλάδα, η κοινοβουλευτική δημοκρατία, το διεθνές περιβάλλον

Γιώργος Ζερβάκης
Γιώργος Ζερβάκης

Στο επίπεδο της διεθνούς διπλωματίας, της εξωτερικής πολιτικής, των διεθνών σχέσεων, κάθε επίσκεψη Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και οι συζητήσεις με τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και παράγοντες της Αμερικανικής Διοίκησης, από μόνο του ως γεγονός, σε κάθε χρονική περίοδο, έχει τα δικά του χαρακτηριστικά, τους δικούς του συμβολισμούς.

Άρθρο του Γιώργου Α. Ζερβάκη *

Από την ανεξαρτησία του 1821, το ελληνικό κράτος δεν μπορούσε παρά να στοιχίζεται με τις αρχές και τις αξίες της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου, της Ισότητας και της Αλληλεγγύης. Αρχές που κυριάρχησαν τόσο στην Ευρώπη, από την Γαλλική Επανάσταση και το κίνημα του Διαφωτισμού, όσο και στην Αμερική με την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας.

Στους δυο Παγκοσμίους Πολέμους, η Ελλάδα ακολούθησε την σωστή πλευρά της Ιστορίας, συντάχθηκε και πολέμησε με τους Συμμάχους της, για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της, μεγαλώνοντας γεωγραφικά. Και όταν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η χώρα βίωσε την τραγωδία του αδελφοκτόνου εμφυλίου πολέμου, ο Δυτικός ελεύθερος και δημοκρατικός κόσμος, με τις ΗΠΑ να έχουν βαρύνοντα ρόλο, ενίσχυσε την χώρα για να παραμείνει σε αυτή την Δυτική Συμμαχία.

Οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου, διαμόρφωσαν, επέτυχαν και υποστήριξαν την ενσωμάτωση της χώρας στις δομές της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, του ΝΑΤΟ, ως παράγοντα διασφάλισης της ειρήνης και της ακεραιότητας τους στην περίοδο του Ψυχρού Πολέμου.

Η εκδήλωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967, η κατάλυση του δημοκρατικού πολιτεύματος για 7 έτη, η τραγωδία της Κύπρου με την δράση επίορκων αξιωματικών και την Τουρκική εισβολή και κατοχή, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας τον Ιούλιο του 1974, δημιουργούν νέα δεδομένα για την χώρα. Με την προσωρινή επιλογή απομάκρυνσης από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ και τον πολιτικό οραματισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ξεκινάει η προσπάθεια της χώρας να ενταχθεί στην ΕΟΚ, ως ισότιμο μέλος ενός υπερεθνικού συνόλου εθνικών κρατών, με στόχο την ευρωπαϊκή ομοσπονδία.

Η εδραίωση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην μεταπολιτευτική Ελλάδα, έφερε και την πολιτική αλλαγή του 1981, την άνοδο στην θέση του πρωθυπουργού του ριζοσπάστη σοσιαλιστή Ανδρέα Παπανδρέου με τις αμφιλεγόμενες θέσεις του για το σύνολο της δυτικής κατεύθυνσης της χώρας, με τις γνωστές θέσεις για την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ. Θέσεις που θα υποχωρούσαν μπροστά στις αναγκαιότητες της πορείας της χώρας, τόσο μέσα στην εξελικτική πορεία της ΕΕ, όσο και των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.

Σαράντα οκτώ χρόνια από την μεταπολίτευση, ο ευρωπαϊκός και ατλαντικός προσανατολισμός της χώρας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, ούτε να γίνεται πεδίο άγονων πολιτικών αντιπαραθέσεων, από την στιγμή που όλα τα κυβερνητικά σχήματα, ακόμα και αυτά που είχαν μια θέση σκεπτικισμού ή απόλυτης άρνησης, όταν βρέθηκαν στην εξουσία, αποδέχθηκαν την κατεύθυνση του γεωπολιτικού προσανατολισμού της χώρας και εργάστηκαν πάνω σε αυτήν.

Η Ελλάδα σήμερα είναι μια ισχυρή Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, σταθερά ενταγμένη στις αξίες ειρηνικής και καλής γειτονίας που διέπουν όλα τα δημοκρατικά κράτη που σέβονται το Διεθνές Δίκαιο, ενισχύει τον πυρήνα των συμμαχικών της επιλογών, μετέχοντας τόσο στους ευρωατλαντικούς, υπερεθνικούς πολιτικούς και στρατιωτικούς οργανισμούς, όσο και σε ισχυρές διακρατικές συνεργασίες στο επίπεδο της πολιτικής και οικονομικής συνεργασίας, της άμυνας και της ασφάλειας, διαμορφώνοντας μια σύνθετη, συνεκτική διπλωματία, εξασφαλίζοντας μια πιο ισχυρή αποτρεπτική ικανότητα. 

 

* Ο κ. Γιώργος Α. Ζερβάκης , είναι εκπρόσωπος των Ευρωπαίων Φεντεραλιστών Κρήτης. Το άρθρο έχει γραφεί για τον ιστότοπο Cretalive.gr         


 

Γίνε ο ρεπόρτερ του CRETALIVE

ΣΤΕΙΛΕ ΤΗΝ ΕΙΔΗΣΗ