της Ιωάννας Τοπούζη
Μπορεί να μην είμαι Πόντια, όμως στη ζωή μου όλη, στο άκουσμα της λέξης «μάνα» έρχεται στα αυτιά μου ο ρυθμός και οι στίχοι του ποντιακού Ύμνου για την μάνα… Ίσως γιατί με συγκλόνιζε πάντα το πάθος με το οποίο τραγουδήθηκαν οι στίχοι του, η αλήθεια τους…
«Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ’ κε μπαίν’
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν
Η μάνα να μη εν
Η μάνα εν βράχος, η μάνα εν ρασίν
Σον δύσκολον την ώρα σ’ , μανίτσα θα τσαείς
Μανίτσα θα τσαείς
Η μάνα εν το στήριγμαν, τη χαράς το κλαδί
τ’ ατηνές η εγάπη κε βρίεται ση γην
Η μάνα εν κρύο νερόν...»
Η μάνα εν (είναι) λοιπόν το κρύο νερό που δεν μπαίνει στο ποτήρι, το πλάσμα που ξεδιψά κάθε κάψιμο και κάθε σου καημό…
Η μάνα εν βράχος, ακλόνητη στο πλευρό σου, έτοιμη να την χτυπήσει κάθε κύμα να κοπάσει, μη τύχει το νερό της θάλασσας και σε παρασύρει. Σταθερή, πάντα εκεί…
Η μάνα εν πλαγιά, να γείρεις να ξεκουραστείς στην αγκαλιά της, να ξαποστάσεις κάθε αγωνία σου…
Η μάνα εν το στήριγμα, το κλαδί της χαράς, εκεί που κρατάς για να σηκώσεις τα πόδια σου, από μωρό που πρωτοπερπάτησες μέχρι την ώρα του θανάτου σου που κι εκεί θα την αποζητάς να σε στηρίξει…
Η μάνα εν Θεός… Ένας μικρός Θεός, μέρος ενός Θαύματος που δημιουργεί ζωή, δίνει σάρκα και πνοή, ανασταίνει συνειδήσεις…
Η 2η Κυριακή του Μάη είναι αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας, μέρα εορτασμού της μητρότητας και μια ευκαιρία ευχαριστιών στο πρόσωπο της. Είμαι προσωπικότητα που γενικά διαφωνώ με την θέσπιση τέτοιων ημερών, όμως για το πρόσωπο της μητέρας είναι μια μέρα ευκαιρία για προβληματισμό και έκφραση…
Η μάνα εν Αγάπη…
Μάνα είναι κάθε γυναίκα που μπορεί να αγαπήσει με όλη της την καρδιά ένα παιδί. Είναι το πρόσωπο εκείνο που αγαπά χωρίς εγωισμό, που δεν προδίδει και δεν εγκαταλείπει… Δίνει μόνο αγάπη, με ένα τρόπο που κάνει τα πάντα αφύσικα και υπερβατικά.
Μάνα είναι ο Φύλακας Άγγελος , εκείνη που προστατεύει με κάθε τρόπο το πλάσμα που ανατρέφει, που οι φτερούγες της είναι πάντα ανοιχτές να σκεπάσουν λάθη και πάθη… να ξεκουράσουν μια καρδιά…
Μάνα είναι το πλάσμα εκείνο που δείχνει τόσο τρυφερό και εύθραυστο κι όμως η καρδιά της φυλά τη δύναμη όλης της Γης… Είναι αυτή που δε δειλιάζει και δεν σταματά μπροστά σε οτιδήποτε μπορεί να αγγίξει μια τρίχα από την κεφαλή του παιδιού της.
Μάνα είναι το πλάσμα εκείνο που δείχνει να έχει δυο χέρια και δυο πόδια, όμως στην πραγματικότητα είναι δεκάδες για να προσφέρει τα πάντα με αυταπάρνηση όποτε της ζητηθούν. Να πληθαίνει τις ώρες της μέρας και να δίνει αδιάκοπα από το είναι της…
Μάνα είναι το πλάσμα εκείνο που ζει για σένα κι όχι για εκείνη. Που όσο κι αν πεινά αν βρεθεί μπρος σε ένα πιάτο φαγητό θα προσποιηθεί πως είναι χορτάτη για να το φας εσύ…
Μάνα είναι το πλάσμα εκείνο που μπορεί να μπαίνει νερό της βροχής από το ταλαιπωρημένο της παπούτσι όμως τα καινούργια παπούτσια για το παιδί της είναι προτεραιότητα…
Χρόνια πολλά σε κάθε μάνα που γιορτάζει κι αυτό για μένα δεν έχει φραγμό…
Σε αυτήν που την ευλόγησε ο Θεός με το δώρο της μητρότητας μα και σε εκείνη που δεν είχε τη χαρά να γεννήσει ένα παιδί όμως η αγάπη της μεγάλωσε ένα, σαν να ήταν δικό της και είναι μάνα της καρδιάς.
Σε αυτή που μεγαλώνει ένα παιδί που για όλους θα ήταν πρόβλημα αλλά για εκείνη είναι το καμάρι της και το δηλώνει. Σε εκείνη που μεγαλώνει ένα παιδί με οποιαδήποτε σωματική ή νοητική αναπηρία…
Σε αυτή που υιοθέτει όσα παιδιά μπορεί να ζήσει και σε εκείνη που δεν δίνει για υιοθεσία το σπλάχνο της παρ’όλες τις αντιξοότητες…
Σε αυτή που έσωσε το παιδί της από ένα τραγικό πατέρα και το μεγαλώνει μόνη της…
Σε αυτή που μπορεί να εξαιρέσει τον εαυτό της σε ένα χωρισμό και να έχει άριστη σχέση με τον πατέρα του παιδιού της.
Χρόνια πολλά σε κάθε γυναίκα που δίνει αγάπη στα παιδιά… Σε όλες της μάνες που άδειασε η αγκαλιά τους και τα παιδιά τους ταξίδεψαν μακριά σε άλλη χώρα..
Χρόνια πολλά σε κάθε γυναίκα που θρηνεί ένα παιδί, που νιώθει πως δεν υπάρχει κανείς πια να της πει χρόνια πολλά και πως δεν υπάρχει μάνα αν δεν υπάρχει παιδί….
Μανούλα μου γλυκιά, σε ευχαριστώ από τα τρίσβαθα της ψυχής μου που είχα την ευλογία να σε έχω Μάνα μου… Είσαι για μένα Παυλίνα Τοπούζη, η σπουδαιότερη γυναίκα της γης.
Σε ευχαριστώ που υπήρξες άξια γυναίκα να με εμπνεύσει και να θέλω να σε ακολουθήσω και όχι να σε μιμηθώ….
Μια πιο πολύ από όλα, σε ευχαριστώ που γέμισες την καρδιά μου Αγάπη για καθετί.
Ίσως να μην στο είπα ποτέ, όμως τώρα που μεγαλώνω και φοβάμαι πως θα σε στερηθώ, θα ελπίζω πάντα να είσαι έστω μια κλωστή στο φόρεμα μου, μια μπούκλα στα μαλλιά μου…
Χρόνια πολλά σε κάθε γυναίκα που κρατεί αγάπη στην καρδιά της για ένα παιδί...
«Η μάνα εν κρύο νερόν και σο ποτήρ’ κε μπαίν’
Η μάνα να μη ίνεται, η μάνα να μη εν
Η μάνα να μη εν»
