Του Πέτρου Μηλιαράκη
Το παρόν κείμενο γράφεται λόγω : α) της συγκυρίας του πολέμου στη Συρία, β) της προδοσίας των Κούρδων απο τις ΗΠΑ και γ) της ανεπάρκειας της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης να παρέμβει και να απαντήσει στην ιταμή και προσβλητική για την ηγεσία της Ευρώπης , συμπεριφορά του Νέο-Σουλτάνου.
Πολλώ δε μάλλον το παρόν κείμενο γράφεται για να σημειώσει την αυταπόδεικτη αδυναμία της ηγεσίας των Μητροπολιτικών χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αντιλέξουν στον Ερντογάν όταν προκαλεί δημοσίως φραστικά και απο καθέδρας την Καγκελάριο της Γερμανίας και τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας! Ως προς δε τον Πρόεδρο τον ΗΠΑ Τράμπ , και τη σχετική επιστολή του (μάλλον της 11ης Οκτωβρίου) , κατηγορηματική ήταν η «απάντηση Ερντογάν» οτι: «την πέταξε στα σκουπίδία»! (sic).
Με βάση αυτή την ,για την ηγεσία της Ευρώπης , αλλά και των ΗΠΑ , προδήλως προσβλητική κατάσταση, ας προσφύγουμε στα εξής με επίκεντρο την Ευρώπη, και ορθότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθόσον μας ενδιαφέρει πρωτίστως:
• το υπόδειγμα του Ντε Γκώλ και η πολιτική grandeur
Είχε παρέλθει ικανός χρόνος από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου που διαίρεσε την Ευρώπη και που άθροισε συνολικώς 36 εκατ. νεκρούς (ασχέτως εάν αφορούν στην πλευρά των νικητών ή των ηττημένων), και που τα ερείπια, αλλά και ο πόνος καθιστούσαν αναγκαία την επαναδιαμόρφωση και επαναδιάταξη αρχών και αξιών κυρίως για μια Ενωμένη Ευρώπη. Τα βάρθρα όμως τέθηκαν από τους μεγάλους ηγέτες των Μητροπολιτικών Χωρών, που δυστυχώς ελλείπουν στην εποχή μας.
•ειδικώς ως προς τη Γαλλία
Όταν η Τέταρτη Δημοκρατία εισήλθε στην τελευταία της κρίσιμη δοκιμασία το 1958, ο στρατηγός Ντε Γκωλ ανέλαβε την εξουσία με στόχο την απεμπλοκή της Γαλλίας από τον πόλεμο της Αλγερίας και την ολοκλήρωση της αποαποικιοποίησης. Ταυτοχρόνως ανέλαβε το καθήκον μετάβασης στην Πέμπτη Δημοκρατία, μέσω συνταγματικών μεταρρυθμίσεων, με την εγκαθίδρυση πράγματι Προεδρικής Δημοκρατίας.
Περαιτέρω ανέλαβε το καθήκον να επαναπροσδιορίσει τη θέση της Γαλλίας σ’ ένα παγκόσμιο μεταπολεμικό αλλά ψυχροπολεμικό σύστημα, επιβάλλοντας πολιτική «μεγαλείου» (grandeur) με ανάδειξη της Γαλλίας ως πυρηνικής δύναμης. Επίσης στόχος, της υπό το στρατηγό Ντε Γκωλ Πέμπτης Δημοκρατίας, ήταν να αναδειχθεί η Ευρώπη (και όχι μόνο η Γαλλία) ως δύναμη μεταξύ των δύο τότε υπερδυνάμεων (ΗΠΑ και ΕΣΣΔ). Η πολιτική όμως αυτή δεν αφορούσε πόλεμο , ούτε επέκταση εδαφών, ούτε «Νέες πατρίδες»! Αντιθέτως αφορούσε πολιτική αποαποικιοποίησης.
• αναγκαίος ο αναστοχασμός
Τα προαναφερόμενα επιβάλλουν αναγκαίους αναστοχασμούς, κρίσεις, συγκρίσεις και σκέψεις, για την πολιτική ηγεσία που κυβερνά σήμερα την κεντρική Μητροπολιτική Ευρώπη. Ο αναστοχασμός δε μας οδηγεί στην παραδοχή δύο μεγάλων «ελλείψεων», ως εξής:
1) Η πρώτη έλλειψη αφορά: α) στην απουσία μεγάλων πολιτικών της Μητροπολιτικής Ευρώπης, οι οποίοι μπορούν, λόγω του μεγέθους των χωρών τους, αφού συλλάβουν τις προκλήσεις και τα μηνύματα των καιρών, να μπορούν β) να διαμορφώσουν πολιτικές ευημερίας , αλληλεγγύης και ειρήνης που δεν θα «τελειώνουν» στο veto των ΗΠΑ και της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη, όπως προσφάτως έλαβε χώρα με αφορμή το «Κουρδικό».
2) Η δεύτερη έλλειψη αφορά: α)στην κατ’ ουσίαν καταστρατήγηση βασικών αρχών και αξιών του πρωτογενούς ευρωπαϊκού μεταπολεμικού πολιτισμού, λόγω του κρατούντος στις ημέρες μας δόγματος του νεοφιλελευθερισμού που διαιρεί τον κόσμο και β) στην παρακμή που αφορά στη στάση των δανειστών έναντι των δανειζόμενων.
Η πρώτη διαπίστωση αφορά στο ότι η ευρωπαϊκή Μητροπολιτική ηγεσία δεν έχει το σθένος, μέχρι την παρούσα περίοδο τουλάχιστον , να αντιταχθεί ακόμη και σε έναν Ασιάτη κατ´ουσίαν Νεο-Σουλτάνο, και η δεύτερη αφορά στην αδυναμία της παρούσας ηγεσίας να επιβάλει ως προυπόθεση πολτικής τα κοινωνικά δικαιώματα έναντι της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
• τούτων δοθέντων
Αν η παρούσα ευρωπαϊκή ηγεσία δεν αντιταχθεί στις αυτοκρατορικές και μεταοθωμανικές επιδιώξεις του Ερντογάν, τότε η συνακόλουθη αδυναμία παραγωγής πολιτικής ευρωπαϊκού κύρους θα οδηγήσει νομοτελειακώς στον κίνδυνο υποβάθμισης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και τούτο διότι η εν γένει προοπτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξαρτάται πρωτίστως από το κύρος των Θεσμών του Ευρωπαϊκού Οικοδομήματος που πρέπει να υπηρετούνται απο Ηγέτες κύρους (ως ο Ντε Γκωλ), οι οποίοι είναι οι μόνοι , σε πρώτη ιστορική φάση , που μπορούν να εγγυηθούν την αξιοπρέπεια της Ευρώπης στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.Η δεύτερη ιστορική φάση νομοτελιακά ανήκει στους Λαούς της Ευρώπης, με ό, τι αυτό (θα) συνεπάγεται!..
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Ελλάδας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC-EU).
