Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Δεν ξέρω εάν το είχε πει ο Αϊνστάιν ή ο Ψαραντώνης, αλλά μας ταιριάζει γάντι: «Ο ορισμός της ανοησίας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα». Να επιμένεις δηλαδή με πείσμα σε μια λογική που ξέρεις ότι οδηγεί στο παράλογο.
Το θυμήθηκα γιατί αρέσει σ’ εμάς, τους κρητικούς, να γκρινιάζουμε. Πάντα λέγαμε ότι δεν γινόταν έργα στο νησί, πως η Κρήτη έμεινε πίσω από υποδομές σε σχέση με την ηπειρωτική Ελλάδα , ότι δίδαμε περισσότερα στο κεντρικό ταμείο από αυτά που παίρναμε. Η φτώχεια φέρνει γκρίνια, η γκρίνια μιζέρια και αποτέλεσμα…μηδέν. Εν πολλοίς η κριτική ήταν σωστή, αλλά για χρόνια δεν μπορούσαμε να βρούμε τον βηματισμό μας καταλήγοντας σε ανελέητη αυτοκριτική και αυτομαστίγωμα!
«Δεν φταίνε αυτοί, οι κυβερνήσεις και οι πολιτικοί, εμείς φταίμε που δεν τους δείχνουμε με την ψήφο μας τι μπορούμε να κάνουμε. Οι μεν για χρόνια μας θεωρούν δεδομένους, οι άλλοι δεν μας θεωρούν δικούς τους! Και στο τέλος εμείς βγαίνουμε χαμένοι»! Δεν τα ακούγαμε χρόνια; Δεν το βλέπαμε το έργο;
Ήταν μια κλισέ πολιτική ανάλυση βγαλμένη από τα «Λιντλ» που θα λεγε και μια ψυχή. Αλλά είχε βάση. Και πολιτική και γεωπολιτική. Μια περιοχή που δεν είναι συνέχεια της ηπειρωτικής χώρας, που είναι νησί, δεν έχει την ίδια αντιμετώπιση από την κάθε κυβέρνηση.
Ξέρω τι θα πείτε. Η Κρήτη δεν είναι νησί, είναι θεριό που κείτουνταν στη θάλασσα. Ακριβώς αυτό…ήξεραν και οι πολιτικοί και κάθε φορά μας έλεγαν ένα τσιτάτο για την «λεβεντογέννα» , χειροκροτούσε από κάτω ο μπαραντάνης λαός. Και ψήφιζε μαζικά, δημοκρατικά! Τα χρώματα δεν είχαν σημασία – και σιγά το πράγμα αφού ήμασταν «το νησί των γενναίων»!
Αίφνης, όμως, ο χάρτης του νησιού έγινε…μπλε! Τι έγινε ρε παιδιά; Δεν είμαστε πια…δημοκρατικοί; Να ξαναβάλω μπροστά στο Ηράκλειο την πινακίδα ,που ως πόλη δημοκρατική, καλωσορίζαμε τους ,επίσης, προοδευτικούς πολίτες; Στην πραγματικότητα θέλαμε εκείνη η ταμπέλα να λέει το…Πασοκικό Ηράκλειο σας καλωσορίζει, αλλά είμαστε και ευγενείς. Δεν προκαλούμε!
Το σοκ ήταν μεγάλο. Εκεί που η Κρήτη παραδοσιακά ψήφιζε…αντιδεξιά ή αριστερά όσο πατάει η γάτα -γιατί κι…ένα αντικομμουνισμό τον κουβαλάμε - και ήθελε λίγο από σοσιαλισμό, αλλά περισσότερο Κέντρο, άρχισε να κάνει νερά; Τι συνέβη και έκανε τέτοια στροφή;
Στην πραγματικότητα τίποτα δεν συνέβη. Η απλή απάντηση είναι ότι «είδαμε και τους άλλους». Είδαμε χρόνια το ΠΑΣΟΚ να κάνει αρκετά, αλλά δεν έκανε όσα έπρεπε. Η Κρήτη ως χώρος, ως προορισμός, κυρίως ως σημαντική γεωπολιτική ενότητα άξιζε περισσότερα, αλλά καμία κυβέρνηση από τον πόλεμο και μετά, ειδικά μετά την μεταπολίτευση δεν της έδωσε αυτά που έπρεπε. Υποδομές που έπρεπε να γίνουν και δημόσιες δαπάνες που οφείλονταν δεν προχώρησαν. Μείναμε πίσω την περίοδο που γινόταν κοσμογονικές αλλαγές πάνω από το αυλάκι. Το ίδιο συνέβη και με την καραμανλική ΝΔ. Που ποτέ δεν είχε την δύναμη, που θα ήθελε στην Κρήτη. Όλο λόγια και υποσχέσεις, όλο ανεκπλήρωτα ραντεβού. Η Κρήτη έδινε 10 και έπαιρνε…7. Το ξέρουμε όλοι πια. Τα άλλα που μας λένε κατά καιρούς είναι απλώς πολιτικά παραμύθια.
Και ήρθε η παρένθεση ΣΥΡΙΖΑ. Σοβαρή αλλαγή καμία. Ξέρουμε, ήταν η τρόικα, ήταν τα μνημόνια. Αλλά εδώ μιλάμε για Χαλιμά κανονική. Σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Ο κόσμος στήριξε, αλλά είδε ότι δεν το έχουν. Και τώρα στράφηκε σε μια άλλη πολιτική δύναμη, που για πρώτη φορά παίρνει κεφάλι. Είδε κάτι σοβαρό από τη ΝΔ; Δεν είμαι σίγουρος. Ψήγματα πολιτικής, ένας υποτυπώδης σχεδιασμός και πρώτες σκαπετιές πχ για τον πολύπαθο ΒΟΑΚ. Ο κόσμος τους έδωσε μια ευκαιρία, προφανώς μέτρησε και η καταγωγή του πρωθυπουργού, που όμως δεν θα είναι άλλοθι εσαεί.
Και σταμάτησε να ψηφίζει εμμονικά δίδοντας μια ευκαιρία ακόμη στους τωρινούς. Εάν κι αυτοί δεν κάνουν κάτι τώρα φωνάζουμε τον μπογιατζή αλλάζει χρώμα σε 4 χρόνια και τον Ψαραντώνη (που ήταν και υποψήφιος στις εκλογές) να τους πει τον τίγρη! Ευκολάκι. Διότι…Είπαμε είμαστε κρητικοί, έχουμε μια κουζουλάδα, είμαστε και κάποιοι μισοπαράωροι, αλλά δεν είμαστε και...ντίπι χαζοί.
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
