Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
«Στα κάγκελα οι Ηρακλειώτες, μέρες χωρίς νερό» διαβάζω και σκέφτομαι πόσο…θράσος έχουν ορισμένοι συμπολίτες μας που ζητούν νερό! Νερό κάθε μέρα για να πλύνουν και να πλυθούν, νερό για να πιουν…Ουπς! Ξέχασα τι θέλουν να πιουν ; Εδώ και χρόνια οι Ηρακλειώτες είναι ...χορηγοί των εταιρειών εμφιάλωσης , μια ακόμη παγκόσμια πρωτοτυπία της πόλης μας.
Είναι πράγματι εντυπωσιακό αυτό που συμβαίνει στο Ηράκλειο. Μια πόλη που και να ήθελες να την «φτιάξεις» δεν θα μπορούσες. Μια πόλη που και να μπορούσες να την καταστρέψεις και να την δημιουργήσεις από την αρχή δεν θα έπρεπε! Θα ζητούσε η παγκόσμια κοινότητα να…διατηρηθεί για να βλέπουν όλοι πως…δεν θα έπρεπε να είναι οι πόλεις!
«Νερό, νερό παντού και ούτε μια σταγόνα να πιούμε»…έγραφε ένας ποιητής τον 18ο αιώνα που …δεν είχε ασφαλώς το Ηράκλειο στο νου του. Ίσως να μην γνώριζε καν την ύπαρξη της πόλης που ταλαιπωρείται από λειψυδρία πριν καν αρχίσει η οχύρωσή της. Το Ηράκλειο άρχισε να μεγαλώνει, να γίνεται σημείο αναφοράς για την Κρήτη, αλλά ποτέ δεν ευτύχησε να έχει σοβαρές υποδομές. Οι μαχαλάδες έδιναν τον τόνο, χαμόσπιτα και γειτονιές μικρές, μόνο 1-2 δρόμοι κάπως σύγχρονοι που…πλάνευαν τους ταξιδιώτες όταν έφταναν από το λιμάνι.
Στα μεγάλα προβλήματα του ιστορικού Χάνδακα, αλλά και το σημερινού Ηρακλείου συγκαταλέγεται διαχρονικά το νερό. Από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας του μέχρι την εποχή του Μοροζίνι προσπαθούσαν με ευφάνταστους τρόπους να υδροδοτήσουν την πόλη. Ειδικά το έργο της κρήνης που έφερνε το νερό από την Αγία Ειρήνη ήταν εντυπωσιακό για την εποχή του. Εάν βέβαια ζούσαν τότε κάποιοι σημερινοί (δήθεν) οικολόγοι θα το αποκαλούσαν…βερμπαλιστικό και θα έκαναν τα πάντα για να σταματήσει η γέφυρα και ο αγωγός να μην κατασκευαστεί! Το έργο έγινε, η πόλη ξεδίψασε τότε προσωρινά, αλλά το νερό ποτέ δεν επαρκούσε για το Ηράκλειο! Έκαναν προσπάθειες όλοι σχεδόν οι δήμαρχοι κατά καιρούς ( η πιο σημαντική κίνηση αυτή του αείμνηστου Κρασαδάκη την περίοδο 1959-1964) αλλά και πάλι το πρόβλημα παρέμενε…
Εκ του αποτελέσματος πια γνωρίζουμε ότι δεν ήταν οι τοπικοί άρχοντες αντάξιοι των περιστάσεων. Ιδιαίτερα όσοι διοίκησαν την πόλη το δεύτερο ήμισυ του εικοστού αιώνα που υπήρχαν και τα μέσα και τα χρήματα για να το κάνουν. Όσοι δεν αναλώνονταν σε δηλώσεις τύπου «το πρόβλημα είναι ψυχολογικό» -αλήθεια θυμάστε εκείνον τον δήμαρχο που τα έβαζε με τους δημότες επειδή εκείνοι αντιδρούσαν λόγω της έλλειψης νερού;- ή δεν κοίταζαν το δάκτυλο λέγοντας ότι θα μας σώσει ο Αλμυρός ! Δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν να βλέπουν πιο μακριά;
Ακόμη και το φράγμα Αποσελέμη αποδείχθηκε μικρό για τις πόλεις μας- ναι ακόμη κι αυτό το χαρακτήρισαν…φαραωνικό και δεν φτάνει να υδρεύσει ούτε τη Χερσόνησο! Λογικό θα μου πείτε αφού το έργο σχεδιάστηκε τη δεκαετία του ΄70 και άρχισε να μπαίνει σε τροχιά υλοποίησης τον…επόμενο αιώνα.
Το Ηράκλειο , αυτή η ντροπή της αστικοποίησης του 21ου αιώνα. Να βλέπεις περιοχές χωρίς νερό, επί μέρες, εβδομάδες ολόκληρες. Και τους ιθύνοντες…να προκαλούν κι από πάνω με το ύφος και τα λόγια τους όταν τους θέτεις προ των ευθυνών τους.
Δυστυχώς είχαμε συμπεριφορά δημοτικών υπαλλήλων παρά δημάρχων. Κολλημένοι στη γραφειοκρατία, στην υποκρισία και στον λαϊκισμό. Αντί να δουν πώς θα λύσουν το πρόβλημα μόνιμα λαϊκιζαν. Αρκούνται στο να κατηγορεί ο καθένας τον προηγούμενο ότι..δεν έλυσε το πρόβλημα και ο νέος να υπόσχεται ότι θα το λύσει άμεσα! «Θα φύγουν σε ένα εξάμηνο τα ντεπόζιτα από τις ταράτσες» μας έλεγαν! Όχι μόνο δεν έφυγαν τα ντεπόζιτα και είναι άδεια, αλλά ολοένα και πιο πολλοί Ηρακλειώτες αγοράζουν με βυτία πια αφού μεγάλες περιοχές εδώ και καιρό δεν έχουν νερό. Και καλά τις άνυδρες χρονιές, αλλά τώρα; Και καλά τον Ιούλιο να μην έχεις νερό αλλά και τώρα;
Καταδικασμένο στη λειψυδρία το Ηράκλειο ή στη λειψανδρία; Αλήθεια δεν έχω καταλήξει. Και εύχομαι να βρεθεί λύση. Αν και όπως έλεγε ο λαός: Ο μύλος νερό θέλει, ευχές δεν θέλει!
