Γράφει ο δεκανέας αλλαγής
Την είχε, όχι μια μα πολλές φορές, πει τη φράση ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου, κάθε φορά που ερχόταν στο νησί: η Κρήτη μίλησε, το Ηράκλειο μίλησε υπενθυμίζοντας στους βαθιά υποψιασμένους αλλά και στο αλαλάζον πλήθος που μ' ένα νεύμα του παραληρούσε, πως η μάχη είχε κριθεί! Το' λεγε επειδή το πίστευε, το πετούσε για να «τσιμπήσει» ο κόσμος, δεν το μάθαμε ποτέ ... τη δουλειά του πάντως την έκανε !
Και πράγματι τότε η Κρήτη όχι απλώς μιλούσε αλλά έριχνε μούγκρος, όπως λέμε στο νησί καθώς η σχέση του Κρητικού με το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του, ήταν πρώτα και πάνω από όλα βαθιά ερωτική και δευτερευόντως πολιτική, κάτι που αποτυπωνόταν εμφατικά στην κάλπη.
Από τότε εμείς, που έχουμε κολλήσει ένσημα και ένσημα σε πολιτικές συγκεντρώσεις, κυρίως με το βλέμμα του επαγγελματία παρατηρητή, την χρησιμοποιούσαμε κυρίως αστειευόμενοι, καθώς και το πάθος στέρεψε και το πλήθος μίκρυνε και ο ενθουσιασμός των ανυποψίαστων οπαδών υποχώρησε, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο να κτίσουν κάποιοι πολιτικές περιουσίες στην πλάτη της αυτοαποκαλούμενης δημοκρατικής παράταξης.
Οι εποχές άλλαξαν, οι χαρισματικοί ηγέτες αποτελούν μέρος του τηλεοπτικού αρχείου της ΕΡΤ και οι πολιτικές εκδηλώσεις σπάνια πια σου επιτρέπουν τα περιθώρια να εξαγάγεις ασφαλή πολιτικά συμπεράσματα.
Κι όμως χθες το βράδυ, στην ομιλία Ανδρουλάκη μπορούσες ν´ακούσεις το ηχηρό μήνυμα που εστάλη: το πλήθος του κόσμου, τα ποιοτικά του χαραχτηριστικά με ανθρώπους που αποτελούν τον παραγωγικό ιστό της κοινωνίας, τα νέα και χαμογελαστά πρόσωπα, το μπόλιασμα του παλιού με το καινούριο, μα πάνω απ´ όλα ηχηρά ακούστηκε πως το Ηράκλειο και η Κρήτη στέλνουν και πάλι το μήνυμα της Αλλαγής.
Κι έχει τη σημάσια της η Κρήτη και το Ηράκλειο διαχρονικά για αυτόν τον πολιτικό χώρο (όπως πριν από πολλά χρόνια πίσω όταν οι κορυφαίοι Αθηναίοι δημοσιογράφοι έρχονταν στις συγκεντρώσεις του Ανδρέα για να καταγράψουν τον παλμό της Κρήτης), καθώς στην πιο κρίσιμη ώρα του μαραθωνίου της κεντροαριστεράς δείχνει με αφετηρία τη χθεσινή συγκέντρωση πως το ποτάμι πολύ δύσκολα θα γυρίσει πίσω... και μάλλον θα πάρει μαζί του και πολλές ξερολιθιές!
