Του Δημήτρη Μιμή
Με αφορμή την 25η Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών, θα συμβάλω και εγώ γράφοντας μερικά λόγια σχετικά με το θέμα, που απεικονίζουν την άποψη μου.
Υπάρχει μια παλιά θεωρία που επικρατεί ακόμα στις ημέρες μας και που τη συναντάμε πολύ ταχτικά στον τόπο μας. Η ξεπερασμένη αυτή θεωρία αναφέρεται στο ότι, είναι στη φύση του ανθρώπου να είναι βίαιος. Αυτό θα το δεχτώ κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις. Αν ένα άτομο βρεθεί κάτω από απειλή, σίγουρα αν λειτουργεί φυσιολογικά, θα εκδηλώσει επιθετικότητα. Αυτό το δικαιολογώ ακόμα και στη σημερινή κοινωνία. Αυτό όμως συνέβαινε ως επί το πλείστον στις πρωτόγονες κοινωνίες και στην πολιτισμένη κοινωνία μας δεν έχει καμία θέση, και θα το εξηγήσω. Σήμερα ο άνθρωπος έχει λύσει τα περισσότερα προβλήματα του. Υπάρχει τροφή και δεν χρειάζεται να τρέξει για κυνήγι προς ανεύρεση της αλλά υπάρχουν και οι νόμοι που διευθετούν τις μεταξύ μας σχέσεις και δεν απαιτείται βία του δυνατού απέναντι στον αδύνατο, κυρίως βία του άνδρα προς τη γυναίκα.
Σχετικά με τη βία που παρουσιάζεται συχνά στις μέρες έναντι των γυναικών, θα έλεγα ότι δεν φταίει η φύση του ανθρώπου αλλά ο πολιτισμός που φέρνει αυτήν την κτηνωδία.
Στο σημείο αυτό να αναφέρω ότι οι άνθρωποι είμαστε οι μόνοι μεταξύ των ειδών όπου τα αρσενικά σκοτώνουν τα θηλυκά και ότι στην κοινωνία μας οι άνδρες εύκολα αφήνουν να εκδηλωθούν οι παρορμήσεις τους, ενώ οι γυναίκες υποφέρουν από ντροπή.
Ο άνδρας, πέρα από παρορμήσεις και ένστικτα για να εδραιώσει την κυριαρχία του πάνω στο θηλυκό φύλο βρήκε την ανωτερότητα του κατασκευάζοντας το μύθο της “ανδρικής ζωής” (ανδροπρέπειας), ένα μύθο παγίδα και για τα δύο φύλα. Εμείς οι άνδρες, έχουμε ποτέ αναρωτηθεί τι σημαίνει και τι υποδηλώνει το αρσενικό; Ακόμα και σήμερα υπάρχουν άνδρες που θεωρούν ότι το αρσενικό είναι συνώνυμο της εξουσίας και της βίας. Μήπως γι΄ αυτό πρέπει να επανεξετάσουμε το αρσενικό ως προς την εκπαίδευση που παρέχεται σήμερα στ΄ αγόρια κυρίως μέσα στην οικογένεια; Μας είναι γνωστά τα φαινόμενα βίας που συναντάμε καθημερινά σε μικρές ηλικίας μέσα στα σχολεία. Αν παρακολουθήσουμε αυτές τις περιπτώσεις θα δούμε ότι η αιτία της παθογένειας αυτής βρίσκεται μέσα στην οικογένεια.
Για αιώνες, αυτό το κατασκευασμένο μοντέλο του πανίσχυρου πολεμιστή, του πολιτικού και του σεξουαλικού όντος, σήμερα βρίσκεται σε αποδόμηση και πολλοί μιλούν ακόμα και για κρίση του ανδρισμού.
Ίσως μας λείπει ένας νόμος ολοκληρωμένης προστασίας από τη βία λόγω φύλου που θα εξαλείψει αυτό το πρωτόγονο κανιβαλισμό. Ο τρόπος υπάρχει και αυτός είναι αυτό που έκανε η σοσιαλιστική κυβέρνησης του Zapatero στην Ισπανία πριν 15 χρόνια. Βέβαια δεν φτάνει μονάχα ο νόμος αλλά απαιτείται και η εξειδίκευση των δικαστηρίων, η δημιουργία ηλεκτρονικού συστήματος για την παρακολούθηση και την προστασία των θυμάτων σε εθνικό επίπεδο αλλά και η υποχρεωτική παρακολούθηση σεμιναρίων από τους θύτες και τα θύματα. Επίσης να υπάρχουν θα έλεγα υπηρεσίες όπως οι Πρόνοιες και η αστυνομία που θα προστατεύουν τα θέματα της βίας αλλά και που θα παρακολουθούν τις σχέσεις του ζευγαριού και την οικονομική κατάσταση των θυμάτων.
Μέχρι σήμερα έχουν γίνει αρκετά για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών αλλά πιστεύω ότι για να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα πρέπει οι άνδρες να πάρουν στο χέρια τους τον αγώνα για τη ισότητα των φύλων γιατί αυτοί είναι οι υπαίτιοι του φαινομένου. Να γνωρίζουμε όλοι ότι η βία δεν χαρακτηρίζει τον άνδρα ανδροπρεπή. Αυτός είναι ένας μύθος που πρέπει να εξαλειφθεί.
