Του Απόστολου Τζίφα
Μήπως έχουμε μέσα μας κάποια δόση από την νοοτροπία Πολάκη; Μήπως το θυμικό μας ταυτίζεται με τη συμπεριφορά του;
Γενιές και γενιές γαλουχήθηκαν με την νοοτροπία Πολάκη. Είναι η φωνή του τσαμπουκά και της (ψευτο) μαγκιάς. Τα «άδεια δοχεία ηχούν περισσότερο». Αυτή είναι η λογική της «Πολακείου φιλοσοφίας».
Ο υπουργός δεν είναι γραφική φιγούρα. Έχει ευήκοα ώτα, οπαδούς, ακροατήριο και υποστηρικτές.
Την «Πολάκειο φιλοσοφία» βοηθά η μη διάκριση εξουσιών. Είναι γνώρισμα της δημοκρατίας , η οποία γεννήθηκε στο πνεύμα του διαφωτισμού, η μία εξουσία να είναι ανεξάρτητη από την άλλη. Κορύφωση των τελευταίων ετών στην πολιτική μας ζωή είναι το δόγμα : « είμαι εξουσία ως πλειοψηφία και κάνω ό,τι θέλω.». Δυστυχώς αυτή η νοοτροπία γίνεται σιωπηρά αποδεκτή από την πλειοψηφία.
Οι διανοούμενοι είναι κυνικά αδιάφοροι. Η στάση τους αυτή έχει ως συνέπεια τη θεσμική παρεκτροπή, τον κυνισμό και την απόλυτη αδιαφορία. Η εμφάνιση φαινομένων στην πολιτική μας ζωή ακραίου «πολιτικού τσαμπουκά» με το επιχείρημα της ανάδειξης σκανδάλων και σιωπηρή αποδοχή ρόλου Ρομπέν των Σφακίων από την κυρίαρχη ιδεολογία της αριστεράς κάθε άλλο παρά απορρίπτεται …Σε καμία χώρα με ισχυρές θεσμικές παραδόσεις ο τσαμπουκάς με το φολκλορικό χορό και το τσιγάρο στο στόμα δε θα γίνονταν αποδεκτές. Σε καμία χώρα το «γλωσσικό υπόστρωμα» της χυδαιότητας και του πεζοδρομίου δε θα έβρισκε πρόσφορο έδαφος και ανεκτική δημοσιότητα.
Η « πολάκειος φιλοσοφία» δια στόματος πρωθυπουργού αποτελεί «εργαλείο» αντιπαράθεσης με την αντιπολίτευση και με τις «δεξιές καθεστωτικές πρακτικές». Είναι «μικροπολιτική» η ενασχόληση με τα έργα και τις ημέρες ενός ιδιόρρυθμου υπουργού.
Η πολιτική κρίση αποδίδεται από την «πολάκειο φιλοσοφία» στις δυνάμεις που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Κάθε κριτική στο πρόσωπό του έχει και τον αντίλογό του. Νομιμοποιείται ο υπουργός των Σφακίων να στοχοποιεί τον αντίλογό του και να εργαλειοποιεί την άποψή του. Είναι βολική η στοχοποίηση των άλλων. Ως τιμητής και γαλουχημένος με το αρχέγονο πρότυπο του ισχυρού, παίρνει τις ευθύνες από πάνω μας και γίνεται ο κοινωνικά και πολιτικά τιμωρός μας. Είναι πρόσωπο με «λαϊκή αποδοχή» με δυνάμεις σωματικές και ιδεολογικές. Με απεριόριστη εξουσία και θέληση. Ϊσως η κοινωνία βρίσκει τον «ήρωα» που φαντασιωνόταν και δεν τόλμησε κανένας πολιτικός να το κάνει.
Αλήθεια ποιος τολμά (δημοσιογράφος η μη ) να προσεγγίσει τον τόπο καταγωγής του; Θα δεχθεί την οργή με λόγια και πράξεις από το κοινωνικό του περιβάλλον.
Ο Πολάκης δεν έχει φραγμούς. Τα βάζει με όλους και με όλα. Από τον ευρωπαίο επίτροπο μέχρι το νεκρό Μπεσκένη. Τα βάζει με το σύστημα αν και ο ίδιος είναι σύστημα.. Όποιος έχει αντίρρηση τον περιμένει η γη σε βάθος…
