Του Δεκανέα Αλλαγής
Πρέπει να γυρίσουμε πολλά χρόνια πίσω εκεί στα τέλη της δεκαετίας του ‘80. Η χώρα ζούσε στον αστερισμό του Ανδρέα Παπανδρέου, πριν αρχίσουν ακόμα τα σύννεφα, η Ελλάδα κινούνταν στην πρώτη εποχή της πασοκικής ευμάρειας και στα ελληνικά γήπεδα ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη μεγαλουργούσε. Δημιουργούσε τη δική του δυναστεία και έδειχνε τα δόντια του σε ευρωπαϊκά μεγαθήρια χτίζοντας ένα όνομα που ακόμα πολλοί δεν το ξεχνάνε.
Εκείνα τα ΠΑΣΟΚ… ωραία χρόνια, στην Κρήτη αλλά κι αλλού, υπήρχε μια ατάκα στα όρια του συνθήματος, κυρίως στις νέες γενιές, απαντώντας, γρήγορα και εύστροφα στην ανάγκη αυτοπροσδιορισμού: ΠΑΣΟΚ και Παναθηναϊκός. Ειδικά δε και στην Κρήτη των συμβόλων, των απλοποιήσεων και των εύκολων συνειρμών, το πράσινο χρώμα του Παναθηναϊκού ταυτιζόταν απόλυτα με το πράσινο του ΠΑΣΟΚ, ο κρητικός Βαρδινογιάννης με τον κρητικό πολιτογραφημένο Ανδρέα Παπανδρέου είχαν τον ίδιο δυναμισμό και γενικότερα εξέφραζαν και τα δυο club το νεόφερτο, το σύγχρονο και το… trendy, αν και η έκφραση αυτή δεν είχε πολύ μπεί στη ζωή μας!
Κι ύστερα ήλθαν οι μέλισσες, ή για να ακριβολογούμε οι ποδοσφαιροπολιτικές σφήκες που έστειλαν στα ποδοσφαιρικά τάρταρα το θρυλικό ΠΑΟ και στη β’ κατηγορία του πολιτικού μας στερεώματος το πιο brand name της πολιτικής ζωής της χώρας μετά τη μεταπολίτευση, το ξακουστό ΠΑΣΟΚ.
Τέτοια μάλιστα ήταν η απαξίωση που κάποιοι θέλησαν να ξορκίσουν τους δαίμονες τους (και για να είμαστε ειλικρινείς και τα πολλά χρωστούμενα στις τράπεζες) ώστε πέταξαν το όνομα τους στα αζήτητα και τα σκουπίδια.
Τα πέτρινα χρόνια κύλησαν (οκτώ για τον Παναθηναϊκό - 10 για τους πρασινοχίτωνες του ΠΑΣΟΚ) και το σύνθημα χάθηκε… ξεχάστηκε!
Άλλωστε οι ευημερούσες εποχές για την κοινωνία, την πολιτική αλλά και το μίζερο ποδόσφαιρο μας, δεν επέτρεπαν συνειρμούς και παραλληλισμούς, ούτε καν ανέφελα πολιτικά συνέδρια και ανέμελα ποδοσφαιρικά βράδια.
Όμως έχει ο καιρός γυρίσματα, η ζωή κάνει κύκλους και να που χρειάστηκε ένα Σαββατοκύριακο για να μας θυμίσει πως αυτό που πριν μερικούς μήνες ήταν ανέκδοτο (να σηκώσει κεφάλι το ΠΑΣΟΚ και να πάρει τίτλο ο απαξιωμένος Παναθηναϊκός) μπορεί να γίνει και πραγματικότητα!
Βλέπετε η ζωή έχει τους δικούς της κανόνες, κάνει τα κέφια της, κόντρα στους υπολογισμούς που κάποιοι ποντάρουν κι όταν σεμνά και ταπεινά, αλλά με μέθοδο, σχέδιο και οργάνωση, επιχειρήσεις να κάνεις την επανεκκίνηση σου, έχοντας κι ένα ικανό τιμονιέρη στο καράβι σου, που μπορεί να μην τον υπολογίζεις τόσο ώστε να πιστεύεις πως θα πετύχει, αλλά που αν τον αφήσεις μπορεί να κάνει και θαύματα!
ΠΑΣΟΚ και Παναθηναϊκός έζησαν τις δικές του στιγμές το τελευταίο διήμερο μετά από πίκρες και μιζέρια τα τελευταία χρόνια , δίνοντας σε αρκετούς, ώριμους πια νέους της δεκαετίας του ‘90, να θυμηθούν αυτή τη φράση, ΠΑΣΟΚ και Παναθηναϊκός που την έλεγαν και φούσκωναν από περηφάνεια στις παρέες τους.
Και οι δυο πάντως αν μείνουν στις στιγμές που κατέκτησαν οι μεν με το συνέδριο τους και οι δε με την κατάκτηση του κυπέλλου, πιθανότατα θα είναι μια… φωτοβολίδα του πολιτικοποδοσφαιρικού μας στερεώματος.
Αν όμως τη μαγιά που κέρδισαν καταφέρουν να την κάνουν… ζυμάρι, ε τότε έχουν ελπίδα να επιστρέψουν δυναμικά και να γίνουν… απαραίτητοι και χρήσιμοι, ο καθείς στον τομέα του. Γιατί αν μένει κάτι από αυτό το Σαββατοκύριακο του Μαΐου ήταν ο πράσινος ήλιος που κυριάρχησε στο TAE ΚΒΟ ΝΤΟ και το τριφύλλι που άνθισε στον ουρανό του ΟΑΚΑ, μαζί με τους φίλους των δυο χώρων που… τσιμπιόντουσαν για να συνειδητοποιήσουν πως δεν ζουν ένα όνειρο!
