Του Δημήτρη Μιμή
Το διάβασα στο cretalive και κάνω τα σχόλια μου.
Με αφορμή το πείραγμα του επικεφαλής του Ποταμιού κ. Σταύρου Θεοδωράκη προς τον ευρωβουλευτή του Ποταμιού κ. Γιώργο Γραμματικάκη στην εκδήλωση παρουσίασης των υποψηφίων ευρωβουλευτών του κόμματος του στο Ηράκλειο, μου δημιουργήθηκαν πολλές σκέψεις.
Το πείραγμα, αν ήταν πείραγμα, έλεγε: "Έλα να κάτσεις στο κέντρο, μη πηγαίνεις αριστερά! Το φοβάμαι το αριστερά"!
Συμβολικά, ο κ. Γραμματικάκης κάθισε σαν φρόνιμο παιδί στα κεντροδεξιά θα έλεγα, όπως φαίνονται από τη λήψη της φωτογραφίας στην εκδήλωση. Αν όμως το δεις από την αντίθετη πλευρά φαίνεται ότι κάθισε κεντροαριστερά. Θα πρέπει όμως αυτό να ξεκαθαριστεί και πιστεύω ότι σύντομα θα το δούμε.
Αυτή είναι η πρώτη άποψη. Υπάρχει όμως και η άλλη άποψη, η ψυχαναλυτική που λέει τα εξής: “Πίσω από ένα αστείο κρύβεται η πραγματικότητα”, που μας προτρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε τι κρύβεται πίσω από το συγκεκριμένο αστείο.
Εγώ θα συμφωνήσω με τη δεύτερη άποψη.
‘Όμως τα λεγόμενα αυτά που συμπεριλαμβανόταν στο πείραγμα μου θύμισαν μαθήματα που πήρα στη σημειωτική. Ειδικά μου ήρθαν στο μυαλό οι όροι “σημαίνον” και “σημαινόμενο”. Να πούμε ότι σημειωτική είναι μελέτη των σημείων και των συμβόλων και η χρήση ή η ερμηνεία τους. Η επιστήμη αυτή μας λέει ότι ένα σημείο δεν είναι μόνο ήχος η εικόνα αλλά και μια έννοια, ιδέα, αντίληψη.
Το σημαίνον και το σημαινόμενο θα έλεγα ότι είναι ψυχολογικές έννοιες. Μπορούμε να πούμε ότι το σημαίνον είναι υλική μορφή ενώ το σημαινόμενο μια πνευματική έννοια. Αν θέλουμε τώρα να εμπλέξουμε και την ψυχανάλυση θα έλεγα ότι το σημαίνον είναι το πραγματικό, αυτό που βλέπουμε και το σημαινόμενο είναι το λανθάνον, δηλαδή το μη φανερό.
Τι έχουμε πει μέχρι τώρα. Για ένα πείραγμα και μια επιστήμη που θα μας βοηθήσουν και τα δυο να αναλύσουμε το πείραγμα.
Ας μη κρυβόμαστε. Ο κ. Θεοδωράκης μας φανέρωσε την πραγματικότητα. Με το πείραγμα του, του ξέφυγε αυτό που έκρυβε στο υποσυνείδητο, δηλαδή ο φόβος της Αριστεράς. Και ξέρουμε πολύ καλά ότι από το υποσυνείδητο βγαίνουν πολλά που έχουμε καταχωνιάσει δηλαδή τα έχουμε απωθήσει.
Αυτά βγαίνουν στα όνειρα μας, στις παραδρομές του λόγου και της γραφής αλλά και τα πειράγματα. Δεν θέλει την Αριστερά, τη φοβάται. Γιατί όμως;
Αλλά, τι υποσυνείδητες σκέψεις περνούν από το μυαλό του για τον κ Γραμματικάκη; Μήπως φοβάται ότι και κάποιοι άλλοι θα του φύγουν μέχρι τις ευρωεκλογές προς τ΄ Αριστερά ή τα Δεξιά; Τι κρύβει όμως και ο κ. Γραμματικάκης;
Γιατί δεν μας ξεκαθαρίζει τις σκέψεις του; Τι εννοεί λέγοντας ότι περιμένει να διοργανωθεί μια ξεχωριστεί εκδήλωση γι΄ αυτόν, ώστε να ανακοινωθεί και επισήμως η υποψηφιότητα του; Αυτό σίγουρα κάτι κρύβει. Πάει να κερδίσει χρόνο ή ίσως περιμένει την ώρα να εκδηλώσει κάτι καινούργιο για τον εαυτό του, δικαίωμα του.
Εν τω μεταξύ, εμείς ας προσπαθήσουμε να δούμε που κάθεται στη φωτογραφία , κεντροαριστερά ή κεντροδεξιά; Όσο τώρα αφορά το ποιος φοβάται την αριστερά, αυτό φαίνεται από τα λόγια του καθενός. Στο συγκεκριμένο θα έλεγα ότι το ποτάμι πήρε τον κ. Θεοδωράκη.
