Του Δεκανέα Αλλαγής
Να λοιπόν που η μεγάλη συμμετοχή στη διπλή εσωκομματική μάχη του προέδρου στο ΠΑΣΟΚ, τέλη Νοέμβρη και αρχές Δεκέμβρη δεν ήταν επειδή τους συγκίνησε ο θάνατος της Φώφης Γεννηματά, όπως ήθελαν κάποιοι να πουν.
Ούτε επειδή μαζεύτηκαν οι Ανδρουλακικοί, οι Παπανδρεϊκοί και οι Λοβερδικοί για να δουν ποιοι την έχουν πιο μεγάλη, τη συσπείρωση!
Ούτε κι επειδή ήταν μια αποτύπωση της στιγμής, μια φωτοβολίδα που σαν το ποτάμι φούσκωσε και τώρα ξεφουσκώνει.
Όλα έγιναν πέντε μήνες μετά, αφού έκατσε η σκόνη της εκλογής του νέου προέδρου και έδειξε πως ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να είναι ζεστός. Ακόμα, αν κι αυτό έχει την αξία του, είναι σημαντικό το γεγονός πως ενώ πολλοί έλεγαν ότι μετά την εκλογή Ανδρουλάκη, πολλοί από τους στρατούς των ηττημένων ( Παπανδρέου - Λοβέρδος) απογοητευμένοι από την εξέλιξη της προεδρικής μάχης, θα λάκιζαν σε άλλους χώρους απομειώνοντας την οποία προσπάθεια για επανεκκίνηση του χώρου, εκείνοι και παρέμειναν στο κόμμα και μάχη για να εκλέξουν τους ανθρώπους τους έδωσαν και παρόντες δήλωσαν για την επόμενη μέρα της παράταξης.
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, το όλον της παράταξης, προσήλθε στις κάλπες δείχνοντας πως το παλιό σύνθημα «το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό» επανακάμπτει και αποτελεί επιτυχία της παράταξης και του Ανδρουλάκη προσωπικά πως η διαδικασία ήταν διάφανη, ανοικτή και άκρως δημοκρατική.
Τι να σου πουν άραγε οι δημοσκοπήσεις που, καλές είναι ως εργαλεία προσέγγισης της πολιτικής πραγματικότητας, όταν ο κόσμος ο δικός σου και οι 170.000 που προσήλθαν έκαναν μια πραγματική αληθινή δημοσκόπηση;
Η προχθεσινή πολύ μεγάλη παρουσία του κόσμου στις κάλπες, οι ουρές και η εμφάνιση νέων ανθρώπων με θέληση να προσφέρουν, να εκλεγούν στα όργανα, να εκπροσωπήσουν κόσμο στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, είναι η επιστροφή της κεντροαριστεράς στο επίκεντρο των εξελίξεων, μια κεντροαριστεράς που παύει να αποτελεί κομπάρσο και παρία του πολιτικού συστήματος και γίνεται ξανά πρωταγωνιστής!
Ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν ξαναφέρνει μόνο το όνομα του κινήματος πίσω και το πιο branded λογότυπο κόμματος στην Ελλάδα, αλλά παίρνει και την ίδια την παράταξη στις πλάτες του, αποφασισμένος να δρομολογήσει εξελίξεις και πέραν του ορίζοντα των ερχόμενων βουλευτικών εκλογών.
Μα πάνω απ’ όλα, επειδή πολλοί καταλογίζουν πως ο Ανδρουλάκης με αυτά τα «ούτε Μητσοτάκης, ούτε Τσίπρας» δε κάνει ξεκάθαρο το αφήγημα του ΠΑΣΟΚ και προκαλεί σύγχυση στο ακροατήριο του, όλος αυτός ο κόσμος που πήγε στις κάλπες ουσιαστικά επιβράβευσε αυτή τη ρητορική, θέλοντας στο δικό του χώρο να δώσει τον πρωταγωνιστικό ρόλο και όχι να αποτελεί συμπλήρωμα των δυο πρωταγωνιστών.
Κι επειδή κι ο ίδιος ο Ανδρουλάκης αλλά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη το έλεγαν όλο αυτό το διάστημα πως στόχος είναι να είναι ξανά το κόμμα πρώτο στο νησί, η προχθεσινή συμμετοχή δείχνει πως δεν είναι απραγματοποίητος, δεν είναι μια… παρόλα της στιγμής, έχει βάση και (αυτό που κυρίως έχει την αξία του) δίνει κίνητρο στους χιλιάδες φίλους και μέλη του κόμματος να προσπαθήσουν να τον πετύχουν.
Ναι μπορεί να μην τους βγει, μπορεί να μην τον πετύχουν, αλλά αυτοί οι χιλιάδες που πήγαν στις κάλπες στο Ηράκλειο και την υπόλοιπη Κρήτη θα είναι οι κινητοποιητές της μεγάλης μάχης!
Κι επειδή οι συγκρίσεις μοιραία θα γίνουν με τις κάλπες της ερχόμενης Κυριακής που τοποθετεί ο ΣΥΡΙΖΑ σχεδόν στους ίδιους περίπου χώρους με εκείνους του ΠΑΣΟΚ, το μπαλάκι του άγχους και της κινητοποίησης περνά πλέον στο ΣΥΡΙΖΑ!
Ναι δεν είναι το ίδιο, αλλά δεν μπορείς να μην βάλεις τα νούμερα απέναντι, να μην τα αντιπαραβάλεις, να μην κάνεις μια σούμα στο τελικό ταμείο. Οι 13.079 που πήγαν στις κάλπες του Ηρακλείου και όλοι όσοι πήγαν και από την υπόλοιπη Κρήτη προχθές στις κάλπες είναι ένα πρόβλημα και σίγουρα όχι του ΠΑΣΟΚ!
