του Γιώργου Μαστοράκη
Δεν με πείθουν οι εξουσιομανείς στην Ελλάδα που κλαίνε για την Jo Cox.
Κροκοδείλια δάκρυα (Σπίρτζεια τα λέμε σήμερα) για την αγωνίστρια που ήθελε την πατρίδα της να παραμένει στην Ε.Ε.
Γι αυτήν που πριν γίνει βουλευτής για πρώτη φορά πέρσι, αγωνιζόταν για τις ιδέες της στις πιο άγριες εμπόλεμες ζώνες του πλανήτη.
Κλαίνε με τον freddo στο ένα χέρι και το κομπολόι στο άλλο, εκθειάζοντάς την με το χυδαίο και ύπουλο “ναι μεν, αλλά..”
Τουτέστιν: “Ναι μεν καλή και άξια η Jo Cox, αλλά δεν είχε καταλάβει ότι εξέτρεφε τους δολοφόνους της”. Προφανώς είχε χάσει τα λογικά της…
Χρησιμοποιoύν ακριβώς την ίδια ρητορική με την Λεπέν και τον Φάραντζ.
Ότι δήθεν η Ε.Ε. την σκότωσε επειδή οι ευρωπαϊκές πολιτικές εκτρέφουν τον φασισμό και το μίσος.
Ρητορική δηλαδή της μισαλλοδοξίας και του ρατσισμού.
Την ρητορική κατά της Ε.Ε. η οποία διαθέτει θεσμούς για να θωρακίσει και να προασπίσει τα ακριβώς αντίθετα.
Θεσμούς που προστατεύουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Θεσμούς στους οποίους προστρέχουν και δικαιώνονται όλοι όσων τα δικαιώματα καταπατώνται. Γιατί όλα αυτά;
Γιατί απλούστατα οι θεσμοί αυτοί είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικοί για τους επαπειλούμενους ολοκληρωτισμούς που δεν θέλουν να ελέγχονται από κανένα. Έξω από την Ε.Ε. τα πράγματα είναι πιο εύκολα.
Διόλου τυχαίο που «τα βρίσκουν» με τους έλληνες εθνικιστές τύπου Φάραντζ.
Καμώνονται πως θρηνούν για την αποτρόπαια πράξη της δολοφονίας της, για να μη χάσουν την υποστήριξη όσων ακόμα δεν έχουν πάρει χαμπάρι. Στην πραγματικότητα θεωρούν βδέλυγμα τα όσα πίστευε και υποστήριζε η Cox.
Το απέδειξαν έμπρακτα οργανώνοντας ένα δημοψήφισμα στο οποίο υποστήριξαν με μένος τις πιο αντιευρωπαϊκές θέσεις. Με εμφυλιοπολεμικά συνθήματα. Ή αυτοί, ή εμείς. Με σπορά διχασμού. Οι υποστηρικτές της Ε.Ε. βαφτίστηκαν προδότες, εχθροί της πατρίδας, μάλιστα από τα πιο επίσημα χείλη. Το ότι τελικά δεν βγήκαμε από την Ε.Ε. έχει να κάνει με την νοσηρή γοητεία για την απόλυτη εξουσία που ήταν πιο δυνατή από την «ιδεολογία» και της αντιευρωπαϊκές θέσεις. Αυτός είναι και ο λόγος που το γύρισαν σήμερα, και μιλάνε για ανάγκη ομόνοιας και σύμπνοιας που έχει η πατρίδα μας ! Μετά από όσα είπαν κι έκαναν.
Κι όλα αυτά Ελλάδα που όλα τα μεγάλα έργα έγιναν με ευρωπαϊκά κονδύλια, η ύπαιθρος ανάσανε από τις επιδοτήσεις, η διακίνηση εργαζομένων και υπηρεσιών και αγαθών είναι ελεύθερη και χωρίς δασμούς, το ΕΣΠΑ είναι βασικός τροφοδότης της οικονομίας της και οι επιστήμονες και φοιτητές ελέω Erasmus μπορούν χωρίς κανένα εμπόδιο να φοιτούν σε ευρωπαϊκά πανεπιστήμια της επιλογής τους.
Γεγονότα που αποσιωπώνται στον βωμό της μεθόδευσης για ανεξέλεγκτη νομή εξουσίας.
Όχι κύριοι.
Τα δάκρυα σας για την Jo Cox, την δολοφονημένη βουλευτή του μακροβιότερου κοινοβουλίου στην Ευρώπη, δεν με πείθουν.
