της Σώτιας Πεντεδήμου
Η παραπάνω ερώτηση αφορά στο Πάρκο Γεωργιάδη και ξανατέθηκε εμμέσως το μεσημέρι του Σαββάτου. Θα έπρεπε να είναι περισσότερος κόσμος εκεί όπου βρέθηκε ο Βασίλης Λαμπρινός για να συνομιλήσει με δημότες, να «λύσει απορίες και να δώσει απαντήσεις». Ήμασταν όμως αρκετοί εκεί; Όχι. Γιατί; Μα γιατί αρκούμαστε να κάνουμε αντίλογο από… καναπέως, απαντώντας, χειρονομώντας και ενίοτε βρίζοντας τον συνομιλητή μέσω του δέκτη της τηλεόρασης. Η ασφάλεια του καναπέ είναι μεγάλο πράγμα. Σε σώζει από κακοτοπιές και αν πεις και καμιά κουβέντα παραπάνω, δεν χάλασε και ο κόσμος.
Ίσως «φταίει» αυτό που ανέφερε ένας μπαμπάς παίρνοντας τον λόγο. «Αυτή η κόντρα δήμου – Φυλών δεν μας αφορά. Εμείς απλά θέλουμε το πάρκο ασφαλές και το αναψυκτήριο ανοιχτό για να ερχόμαστε με τα παιδιά μας». Ίσως πάλι έφταιξε ότι …είχε καλό καιρό και προτιμήσαμε να βγούμε παραέξω, ίσως πάλι ότι είχαμε ανειλημμένες υποχρεώσεις, δουλειές, ψώνια, κομμωτήριο, νύχια ή κάτι άλλο. Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές.
Ποιοι ήταν εκεί; Ήταν δημότες, παλιοί Ηρακλειώτες, που πήραν μάλιστα και τον λόγο, καταθέτοντας άποψη, ασκώντας κριτική, απαιτώντας απαντήσεις. Άλλο τώρα που εισέπρατταν ειρωνικά χειροκροτήματα, γιουχαΐσματα κ.α.
Γιατί φυσικά ήταν εκεί και οι Φυλές του Πάρκου. Προφανώς η κίνηση του δημάρχου αποσκοπούσε στο να τους απευθυνθεί στον χώρο «τους», να κάνει ένα ακόμη βήμα στην προσπάθεια να βρεθεί μια λύση σε αυτή την αντιπαράθεση που καλά κρατεί εδώ και 10 – μην πω και παραπάνω - μήνες. Αλλά και να ξεκαθαρίσει ότι το έργο θα προχωρήσει.
Υποτίμησε τον «αντίπαλο» η Λότζια; Φυσικά. Έκανε λάθη; Εννοείται. Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι η διαβούλευση για την διαχειριστική μελέτη έγινε υπό το βάρος της αντίδρασης γιατί δεν είχε προηγηθεί η ίδια διαδικασία για την μελέτη εφαρμογής; Ναι, έχουν. Αλλά έχουν και άδικο όταν αποκρύπτουν ότι το σχέδιο για την αναβάθμιση του πάρκου, ήταν γνωστό στο πλαίσιο της Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης. Το ήξερε κανείς; Όχι. Εξέθεσε κανείς τότε αντιρρήσεις, προτάσεις; Ουδείς. Απάντησε κανείς στην πρόταση Λαμπρινού, για από κοινού επίσκεψη στο πάρκο; Απάντησαν αλλά με ειρωνείες τύπου «δεν κάνουμε βολτούλες».
Και τι έγινε λοιπόν; Μια πρωτόγνωρη διαδικασία διαβούλευσης – και το πρωτόγνωρη έχει να κάνει με την σημασία που έχει για την πόλη και τους δημότες της να μπορούν να εκφράζουν δημόσια τις αντιρρήσεις, τις ανησυχίες και τις σκέψεις τους. Και αυτό είναι μία «νίκη» για τους Ηρακλειώτες. Τι άλλο έγινε; Μια επιστημονική επιτροπή, με την συμμετοχή φορέων που κατέληξε σε ένα πόρισμα. Τι λέει αυτό; Με λίγα λόγια ότι η διαχειριστική μελέτη του πάρκου – όσα αφορούν το «αύριο» δηλαδή – δεσμεύει την εφαρμοστική – όσα θα γίνουν σήμερα. Και όσα - προφανώς όχι όλα - έγιναν δεκτά από τις παρατηρήσεις ΚΑΙ των φυλών, θα εφαρμοστούν κατά την εκτέλεση των εργασιών.
Εκτελούνται εργασίες; Όχι. Γιατί; Γιατί το Πάρκο, το τελευταίο διάστημα έχει…ιδιοκτήτες. Και ποιοι είναι αυτοί; Οι άνθρωποι που απαιτούν – και πολύ καλά κάνουν – σεβασμό αλλά δύσκολα τον επιδεικνύουν, θεωρώντας ότι είναι πιο…αποτελεσματικό να φωνάζεις, διακόπτεις, ειρωνεύεσαι και να υποτιμάς τη νοημοσύνη και κυρίως την ευαισθησία των γύρω σου. Και για το γεγονός, ότι θεωρούν εσάς ή εμένα λιγότερο ευαίσθητους από εκείνους για το αν το πάρκο θα γίνει μπετόν ή όχι, υπεύθυνοι είμαστε εσείς και εγώ. Γιατί τους εκχωρήσαμε περισσότερο χώρο απ’ όσο θα έπρεπε.
Υ.Γ. Σήμερα εκδικάζονται τα ασφαλιστικά μέτρα που κατέθεσαν 26 πολίτες για να μην ξεκινήσουν οι εργασίες. Ήταν εκκωφαντική η σιωπή το Σάββατο, όταν ένας – μη φύλαρχος - δημότης, τους ρώτησε αν θα σεβαστούν μια ενδεχόμενη αρνητική απόφαση.
