Του Κώστα Α.Μπογδανίδη
Τον φαντάζομαι εκεί πάνω, χωρίς ζιβάγκο, αλλά με το τσιμπούκι ανά χείρας να περιεργάζεται την αγαπημένη του φωτογραφική μηχανή. Και να τσιμογελάει. Τριάντα χρόνια μετά, δικαιώνεται διά στόματος ενός νέου πολιτικού που μετά τον Λαλιώτη θα μπορούσε να είναι ο πραγματικός του γιος.
Τα «Έμαθες τα νέα πατέρα;» σαν να του έλεγε ο Αλέξης αυτή τη φορά. Το ζήσαμε κι αυτό, Ανδρέα ! Πλέον μιλάει και η Αριστερά για το «Βρώμικο 89»! Να ανακαλύπτει 3 δεκαετίες μετά ότι υπήρξαν ραδιουργίες και συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, ετερόκλητες συμμαχίες και γιαλαντζί προγράμματα- κάτι σαν τα ντολμαδάκια της Μαρίκας- ώστε να σταλεί ο πολιτικός αντίπαλος στο Ειδικό Δικαστήριο, να καταδικαστεί και στη συνέχεια να διαγουμιστεί ο ζωτικός χώρος που καταλάμβανε το ΠΑΣΟΚ…Κι όλα αυτά με αφορμή ένα υπαρκτό και μείζον πολιτικό σκάνδαλο που στην πορεία…εξετράπη και η καταδίκη του Ανδρέα έγινε μονοδιάστατος στόχος. Ούτε κάθαρση, ούτε τίποτα- σας θυμίζει κάτι;
Αν όχι σε σας κάτι θύμισε στον Αλέξη Τσίπρα και τους πράσινους συμβούλους του. Η ιστορία με τη Νοβάρτις, τις κασέτες, τον πολιτικό βόρβορο που προκαλούν τα ίδια τα κόμματα τού έφερε στο νου το «βρώμικο 89», κάτι που μέχρι σήμερα η Αριστερά το απαξίωνε, το αντιμετώπιζε με θυμηδία και χλευασμό. Όποιος από τότε, μιλούσε για τις σκοτεινές διαδρομές της «συγκυβέρνησης» ήταν…αυριανιστής, έμπαινε στο στόχαστρο όχι μόνο του Ελεύθερου Τύπου, αλλά και της Αυγής, του Ριζοσπάστη…Κασέτα είχαν βάλει οι σύντροφοι . Οποιος είχε διαφορετική άποψη χαρακτηριζόταν…λαμόγιο, Κοσκωτάνθρωπος, ύποπτος αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς. Σας θυμίζει κάτι;
(Ήταν άλλωστε μια ορολογία , το «βρώμικο 89» που εφευρέθηκε σε ένα δημοσιογραφικό γραφείο του ΔΟΛ από τον Λευτέρη Παπαδόπουλο και τον αείμνηστο Λέοντα Καραπαναγιώτη κι έγινε αμέσως…σύνθημα για πολύ κόσμο, χαρακτήρισε εκείνη την εποχή που για τον δημοκρατικό κόσμο ήταν απλώς η «δίωξη του Ανδρέα».)
Εάν μέχρι πρότινος το ερώτημα ήταν «Μα ήταν τελικά τόσο βρώμικο το 1989;» η απάντηση ήρθε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από τον ίδιο τον Αλέξη: Ναι, πιο βρώμικο δεν γινόταν!
Τώρα το ερώτημα είναι άλλο: Έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας που μετά από 30 χρόνια αποκατέστησε το ΠΑΣΟΚ και τον ιδρυτή του; Ξέρω, θα πείτε ότι θα κριθεί ιστορικά. Ωστόσο με την ιστορία να είναι ομελέτα και τον Αλέξη να έχει ήδη σπασμένα τα αυγά πήρε το πολιτικό ρίσκο να αδειάσει τους συντρόφους του όσο και αν ο ίδιος απέφυγε να πει μια σημαντική λεπτομέρεια: Πως σε αυτή την πολιτική συμφωνία απάτης καθοριστικό και κυρίαρχο ρόλο είχε παίξει η Αριστερά της οποίας σήμερα ο ίδιος ηγείται. Όσο δε και αν ένα τμήμα της φυσικά και…δεν δέχεται αυτή τη λογική του αρχηγού η ιστορία σήμερα καταγράφει επισήμως το «Βρώμικο 89».
Σε κάθε περίπτωση δε το ΠΑΣΟΚ εξαγνίστηκε. Πήρε το συγχωροχάρτι που ήθελε 3 δεκαετίες τώρα. Θα μου πεις και τι άλλαξε; Έτσι κι αλλιώς το Κίνημα του Ανδρέα πήρε την πολιτική του εκδίκηση πολύ πριν, έχοντας μετατρέψει όλα σχεδόν τα κόμματα της χώρας σε ένα…απέραντο ΠΑΣΟΚ, τόσο σε επίπεδο νοοτροπίας όσο και σε επίπεδο στελεχών.
ΥΓ: Το «βρώμικο» είναι κανονικά…βρόμικο, αλλά για λόγους ιστορικούς το αφήνουμε «ω»- δείχνει ακόμη πιο…βρόμικο!
Δημοσιεύθηκε στο ΣΤΙΓΜΑ της Πατρίδος
