Της Κατερίνας Μαλλιωτάκη
Μέσα σε μια πιεστική καθημερινότητα που τα πάντα γύρω μας αλλάζουν, καλούμαστε να βρούμε ένα αντίδοτο κόντρα στο άγχος, τη θλίψη και τη μοναξιά. Αυτό το αντίδοτο ονομάζεται χαρά!
Κάθε φορά που ο άνθρωπος νοιώθει εγκλωβισμένος, συγχυσμένος και μόνος προσπαθεί να ισορροπήσει και να βρει ένα διέξοδο που του προσφέρει ανακούφιση και αισιοδοξία. Αυτό το ρόλο έρχεται να καλύψει το συναίσθημα της χαράς.
Η χαρά είναι η εξωτερίκευση της ευτυχίας. Τι είναι όμως η ευτυχία; Ευτυχία είναι η απόλυτη αίσθηση ευδαιμονίας που νοιώθουμε μέσα μας ή καλύτερα η ευχαρίστηση που μας προξενεί κάτι το οποίο μας συμβαίνει ή έχουμε. Φυσικά κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αντίληψη για την ευτυχία η οποία έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις και τα «συστατικά» που θα θέλαμε να την ορίζουν. Π.χ άλλος βρίσκει την ευτυχία στα υλικά αγαθά, άλλος στην προσωπική ζωή, άλλος στην επαγγελματική, στις φιλοδοξίες ή στην αυτογνωσία του κτλ.
Ότι κι αν είναι όμως η ευτυχία, συμφωνούμε όλοι πως έχει ένα εξωτερικό ορατό αποτέλεσμα που ονομάζεται χαρά. Την ευτυχία μπορεί να τη νοιώσουμε βαθιά μέσα στην ψυχή μας, τη χαρά όμως θα τη δούμε ζωγραφισμένη στο πρόσωπο μας κι αυτό γιατί νοιώθουμε ευτυχισμένοι και κατά επέκταση χαρούμενοι.
Η χαρά είναι στενά συνδεδεμένη με τις επιθυμίες μας. Πολλές φορές λέμε «νοιώθω χαρούμενος επειδή πήρα το πτυχίο μου» ή «Είμαι χαρούμενη γιατί συνάντησα τον σύντροφο της ζωής μου .. απέκτησα παιδί κτλ» Άρα κάθε φορά που καταφέρνουμε να αποκτήσουμε κάτι που θέλουμε από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο, νοιώθουμε χαρά και ευτυχία.
Πότε κι πως μπορούμε να σαμποτάρουμε την χαρά;
Είναι γεγονός ότι αν θέσουμε πολλούς στόχους για την ευτυχία μας κινδυνεύουμε να έχουμε το αντίθετο αποτέλεσμα. Αν δηλαδή χρειαζόμαστε πολλά για να γίνουμε ευτυχισμένοι θα δυσκολευτούμε πολύ να το πετύχουμε. Όταν η αίσθηση ελέγχου και απληστίας μας κυριεύει τότε δύσκολα θα μπορέσουμε να βρούμε τη χαρά, αφού όλη μας η ενέργεια καταναλώνεται στο κυνήγι «μαγισσών» της εξουσίας και της φιλοδοξίας μας. Αυτό φυσικά δεν προϋποθέτει ότι πρέπει να αποκηρύξουμε τους στόχους και τις φιλοδοξίες μας αλλά να μάθουμε να τους προσαρμόζουμε και να τους αξιολογούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να μπορούν να γίνουν ωφέλιμοι για εμάς.
Η θλίψη και η κατάθλιψη είναι δυο καταστάσεις που μπορούν να σαμποτάρουν τη χαρά. Σε περιόδους που αντιμετωπίζουμε διάφορα προβλήματα τείνουμε να βλέπουμε μπροστά μας ένα μέλλον μαύρο και δυσοίωνο. Σε αυτές τις στιγμές είναι δύσκολο να σκεφτούμε με αισιοδοξία ( πολύτιμο συστατικό της χαράς). Η έλλειψη μιας αισιόδοξης ματιάς για το μέλλον κάνει τον άνθρωπο να εγκαταλείπει τις προσπάθειες του, να αποκαρδιώνεται και να τα παρατά.
Τις περισσότερες φορές θεωρούμε πολύ σημαντικά τα υψηλά ιδανικά και τα μακροπρόθεσμα σχέδια, τα οποία θα μας εξασφαλίσουν ένα μεγάλο μερίδιο χαράς. Τι γίνεται όμως αν δεν πετύχουμε αυτά που είχαμε ονειρευτεί; Χάνουμε την χαρά;
Καλό θα ήταν να πορευόμαστε στη ζωή μας με γνώμονα την ταξινόμηση των επιθυμιών σε σκαλοπάτια ανάλογα με το βαθμό δυσκολίας μας. Τα σκαλοπάτια αυτά πρέπει να είναι προσβάσιμα από άποψη πιθανοτήτων αλλά και χρόνου. Αν κάτι δεν πραγματοποιηθεί από αυτά που έχουμε ονειρευτεί, δεν σημαίνει τίποτα. Οι προσπάθειες δεν στερεύουν ποτέ και η αλλαγή των στόχων δεν είναι πάντα σημάδι αποτυχίας αλλά προσαρμοστικότητας στα σημεία των καιρών.
Από πού παίρνουμε χαρά;
Χαρά παίρνουμε ανοίγοντας τα μάτια μας το πρωί, από τις αχτίνες του ήλιου, από μια βροχερή ημέρα, από ένα άγγιγμα, μία αγκαλιά, ένα χαμόγελο, μια συζήτηση, ένα νόστιμο φαγητό, ένα όμορφο τοπίο. Βρίσκεται πάντα δίπλα μας μόνο αν έχουμε την ικανότητα να την αντιληφθούμε. Υπάρχει μόνο όταν θέλουμε να υπάρχει και διατηρείτε μέσω της ανάγκης μας να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής και ένα ανοικτό ορίζοντα σκέψης. Αυτό μας το υπενθυμίζει έντεχνα ο Σίλερ ο οποίος υποστηρίζει ότι η χαρά είναι αυτή που κινεί τους δείκτες του μεγάλου ρολογιού του κόσμου. Αναζητήστε την..
