Γιώργος Μηλιαράς

Ανάθεμά με το παράωρο, είδα τη κάσα που προεξείχε από το πορτ-μπαγκάζ και δεν είδα το αμάξι ή τα κωλοφάναρα σκιάς, μόνο εθάρρουνε πως ήτανε τα μάτια του διαόλου...

Ο γάιδαρος διαισθάνθηκε φαίνεται τη ραθυμία του αφεντικού ντου και κουρασμένος κι αυτός από τη πρωινή προσπάθεια , έσερνε κυριολεκτικά τα ζάλα ντου στο χωματόδρομο. Είχε βραδυάσει μπλειό οντεν ήφταξε ο γάιδαρος στση Συκιάς το Νερό και σταμάτησε παραπέρα από το Χάνι

Οι λύσεις τότε δεν ήταν εύκολες . Τα αυτοκίνητα ελάχιστα . Έμεναν μόνο τα αχυροκίνητα συμπαθή τετράποδα που σήκωναν το μεγάλο βάρος, να "στρατευθούν" οι πατάτες οθέ το Καστέλι ή το Αρκαλοχώρι στα παζάρια και να πουληθούν

Το άγιο Πνεύμα δα μας σε φωτίσει, μόνο κάμε το σταυρό σου να φτάξομε στο χωριό. Του χρόνου δε κουνούμε απού τη μάντρα που να καίγεται ο κόσμος...

Κοίταξα ψηλά, και μουρμούρισα χαμηλόφωνα :- Θέ μου/Αλλάχ τους, βοηθήστε τους, δουλειά σας είναι μπλειό...Δε θωρείτε την ανικανότητα των αθρώπων να φερθούνε αθρωπινά;...

Ο θυμός, τα κεράσια και η...ισοπαλία