γράφει η Ελένη Μπετεινάκη *
Χρόνος που τρέχει και ποτέ δεν σταματά. Χρόνος χαμένος ή κερδισμένος, λίγος ή πολύς, πολύτιμος ή αδιάφορος. Χρόνος που απαιτείται κα χρειάζεται σαν έχει αν κάνει με τα παιδιά , τις ανάγκες και την ..αγάπη. Την αγάπη που φτάνει ίσαμε το άπειρο. Συναισθήματα, αξίες, μαθηματικές αλήθειες.
Κι επειδή τα παραμύθια δεν τελειώνουν ποτέ αφεθείτε για μια ακόμα φορά στη μαγεία που υπάρχει στη χώρα της Φαντασίας, εκεί που συμβαίνουν …τα πάντα!
Το μαγαζάκι του χρόνου, Μαρία Λοϊζίδου, εικ: Λήδα Βαρβαρούση, εκδ. Ψυχογιός
Έχετε ποτέ σκεφτεί πως νοιώθουν ή σας βλέπουν τα παιδιά σας όταν όλη μέρα «τρέχετε» και ο χρόνος σας μαζί τους είναι λίγος ή ανύπαρκτος; Η μαμά μοιάζει με λεωφορείο που κουβαλά τα πάντα και τους πάντες και κάνει στάσεις συνέχεια. Ο μπαμπάς με αγωνιστικό αυτοκίνητο που δεν σταματά ούτε λεπτό, σαν σίφουνας. Κι οι φίλοι του μικρού αγοριού πάλι δεν έχουν χρόνο για τίποτα! Το λέει κι η δασκάλα. Όλοι δεν βρίσκουν μια στιγμή έστω να τον ζητούν από τον Αϊ Βασίλη που τα φέρνει και τα κάνει όλα. Μόνο ο παππούς έχει πολύ χρόνο και δεν ξέρει τι να τον κάνει κι η γιαγιά που όλη μέρα φτιάχνει κουλουράκια για να …τον γεμίσει. Χρόνος, τόσο δύσκολο, λοιπόν, είναι να τον βρει κάποιος, Όχι, αν σκεφτεί να φτιάξει ένα μαγαζάκι και να …τον πουλάει! Ίσως τότε ο μπαμπάς και η μαμά να βρουν λίγο παραπάνω !
Καταπληκτική η ιδέα της Μαρίας Λοϊζίδου! Πουλιέται ο χρόνος; Για τα μικρά παιδιά που θέλουν να τον ζουν μαζί με τους γονείς τους , ναι, πουλιέται, και μπορεί κάποιος να τον αγοράσει για να έχει… πολύ! Χρόνος, πολύτιμος, άπιαστος, δυσεύρετος για τους μεγάλους. Άφθονος για τους πολύ μεγάλους, άγνωστος και αμέτρητος για τους μικρούς. Χρόνος που περνά, που τρέχει, που ποτέ δεν σταματά. Κι όμως μέσα σε εκείνον τον χρόνο υπάρχουν οι στιγμές, οι ανάγκες, οι χαρές, οι λύπες… η ζωή μας. Έτσι λοιπόν μάλλον χρειαζόμαστε όλοι καλύτερη μεταχείριση. Για να τον χαιρόμαστε με αγαπημένα πρόσωπα, για να μην παραπονιέται κανείς. Για να ζούμε τα μικρά και τα όμορφα. Για να καταλάβουμε το μέγεθος., την αξία, τις προτεραιότητες , την καθημερινότητα. Υπέροχα δοσμένο με τη γραφή της Μαρίας για αν το καταλάβει όλη η …οικογένεια. Ευκαιρία παιχνιδιού στο σχολείο, ευκαιρία δεύτερης σκέψης για κάθε μεγάλο που πάντα βρίσκει μια δικαιολογία να …ξεγλιστρά!
Ο χρόνος που τρέχει στα «μαλλιά » των πρωταγωνιστών της ιστορίας που τόσο συνειδητά εικονογράφησε η Λήδα Βαρβαρούσαη. Σαν τον αέρα που φυσά και ανακατεύει, σκορπά, τρέχει και χάνεται και κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει ή να τον πιάσει.
Για παιδιά από 5 χρονών και μεγάλους που αγαπάνε τις αλήθειες των… παιδιών!
Το άπειρο κι εγώ, Kate Hosford, εικ :Gabi Swlatkowska, εκδ. Παπαδόπουλος
Με ένα ζευγάρι κόκκινα παπούτσια ξεκίνησαν όλα… Και με τον ύπνο που συχνά η χαρά κι η ανυπομονησία τον διώχνουν μακριά. Κι έτσι τα αστέρια μπήκαν στην ζωή της μικρής Φοίβης. Άπειρα ήταν, αμέτρητα κι άρχισαν τότε οι πρώτες απορίες …
Ποιος γνωρίζει τι πάει να πει άπειρο; Ίσως ο Τσάρλι ο καλύτερός της φίλος. Ένας τεράστιος αριθμός που μεγαλώνει συνεχεία, είπε εκείνος, κι η Σαμάνθα της έμαθε το σύμβολό του. Η γιαγιά πάλι είχε μια εξήγηση διαφορετική. Για την οικογένεια μίλησε κι η Φοίβη άρχισε τότε να συνδυάζει το άπειρο με το … «για πάντα»!
Πολλές απορίες, σκέψεις και εικόνες που πόνεσε το κεφάλι της, παρόλα αυτά οι ερωτήσεις συνεχίστηκαν. Στο μάγειρα του σχολείου, τη δασκάλα της Μουσικής… Ίσαμε το βράδυ που η γιαγιά είδε τα κόκκινα παπούτσια. Και τότε κατάλαβε η Φοίβη ένα σωρό πράγματα για την αγάπη και το άπειρο…
Μαγικό βιβλίο, γεμάτο μαθηματικά, αλήθειες άπειρες και αγάπη. Γεμάτο απορίες μικρών παιδιών που σίγουρα δυσκολεύονται να αντιληφθούν πολλές έννοιες και καταστάσεις στην μικρή τους ηλικία. Χρώμα, σκέψη , αριθμοί, σύμβολα και συναισθήματα . Παράξενος συνδυασμός αλλά πολύ αποτελεσματικός. Πλούσιο βιβλίο με λίγες λέξεις, υπέροχες εικόνες. Εικόνες που έφτιαξε με περισσή τέχνη η Gabi Swlatkowska κι άλλες που πλάθει το μυαλό και η φαντασία ενός μικρού παιδιού σαν ακούσει ή διαβάσει την ιστορία. Ένα κείμενο γεμάτο συναίσθημα για το άγνωστο, το «άπειρο», το άπιαστο. Σαν την αγάπη που υπάρχει , τη νοιώθεις, αλλά δεν μπορείς να την μετρήσεις, να την ακουμπήσεις, να τη δεις. Άπειρη κι εκείνη …ατελείωτη σαν τον ουρανό.
Να το ψάξετε, μικροί – μεγάλοι να δείτε πως μετράει το άπειρο στα παιδικά μάτια… και στα αγαπημένα πρόσωπα!
Η πριγκίπισσα και ο Μάγος, Τζούλια Ντόναλντσον, εικ: Λίντια Μονκς, εκδ. Μεταίχμιο
Την πριγκίπισσα Ελάιζα την συμπάθησα αμέσως… Σκεφτείτε τώρα, να έχεις γενέθλια, να έχει μαζευτεί όλη η οικογένεια να το γιορτάσετε και να έρθει ξαφνικά από την καμινάδα ένας μάγος πολύ «κακός» και να χαλάσει τη γιορτή. Να τους πετρώσει όλους, ακόμα και τη νεράιδα, τη νονά της Ελάιζας. Ευτυχώς πρόλαβε να διορθώσει τα ξόρκια του μάγου λίγο και η μικρή πριγκίπισσα έπρεπε να περάσει επτά δοκιμασίες για να σωθεί και να γιορτάσει επιτέλους κανονικά.
Την Δευτέρα έγινε ψάρι γαλάζιο, την Τρίτη κίτρινο κοτοπουλάκι. Την Τετάρτη έγινε πράσινη ακρίδα, την Πέμπτη πορτοκαλί αλεπού, την Παρασκευή μοβ πεταλούδα, το Σάββατο μαύρη γάτα και την Κυριακή άσπρος γλάρος. Μόνο που τότε κατάλαβε πως κατάφερνε ο Μάγος να την ανακαλύψει και να τη φορτώσει με χίλιες δυο δουλειές και τούτη τη φορά τον ξεγέλασε αυτή….
Μια ολόφρεσκη και πολύ έξυπνη ιστορία από δυο πολυβραβευμένους δημιουργούς, συγγραφέα και εικονογράφο, τους Τζούλια Ντόναλντσον και Λίντια Μονκς. Όλοι θυμόμαστε το καταπληκτικό Γκρούφαλο και τώρα επανέρχονται με μια καταπληκτική ιδέα που βοηθάει το μικρό παιδί έκτος από την απόλαυση και μαγεία της ανάγνωσης και διήγησης να γνωρίσει και τα χρώματα. Τη φύση, τις σκανταλιές , τις δοκιμασίες και την …εξυπνάδα.
Ένα συναρπαστικό παραμύθι για πολύ μικρές ηλικίες με ήρωες που πάντα αρέσουν και αγαπούν τα παιδιά και με πλοκή αρκετά ευφάνταστη.
Για παιδιά από 3 χρόνων…
*Η Ελένη Μπετεινάκη είναι νηπιαγωγός
https://zhtunteanagnostes.blog...
