Με έξι λέξεις ο αείμνηστος συντοπίτης μας Νίκος Καζαντζάκης συμπύκνωσε μια αυτονόητη παραδοχή: «Είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι Κρητικός». Ουσιαστικά, συνέδεσε την ανάγκη της ευθύνης με την αρετή των Κρητικών.
Στην ιστορία και στη διαδρομή μας τα γεγονότα μιλούν από μόνα τους. Η διάθεση για προσφορά, ο ντόμπρος λόγος, η πίστη στη συλλογικότητα και προπαντός, η καθαρότητα της ηθικής το πιστοποιούν.
Βέβαια, όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο, μαζί με άνθη του καλού φύονται και εκείνα του κακού. Πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τα όσα διαβάσαμε προσφάτως στην εφημερίδα Παραπολιτικά; Αν πράγματι αληθεύουν τίθεται οξύ πρόβλημα παρανομίας και ανομίας. Το χειρότερο, εκθέτουν στην ευρύτερη κοινή γνώμη την Κρήτη και τους κατοίκους της.
Δεν πρόκειται για απλή κουτοπονηριά. Ούτε για καπατσοσύνη. Τώρα, μάλιστα, που η πανδημική κρίση προκαλεί τεράστιες ζημιές στον τόπο και στην οικονομία, η εναντίωση κάποιων στις επενδύσεις -όταν μάλιστα αφορούν έργα καθαρής ενέργειας-, δεν είναι απλώς ανάρμοστη πράξη. Απεναντίας, αντιστρατεύεται την ανάπτυξη και ευημερία του νησιού μας.
Το πρόβλημα αποκτά ξεχωριστή διάσταση, καθώς οι σημαιοφόροι της άρνησης, σηκώνουν τη σημαία της προστασίας του περιβάλλοντος. Ενώ την ίδια στιγμή κατηγορούνται για καταπάτηση αρχαιολογικών χώρων.
Δεν αποδεικνύονται μόνο ανεύθυνοι, αλλά και παράνομοι, κουρελιάζοντας τη ρήση του μεγάλου Κρητικού Νίκου Καζαντζάκη. Το κυριότερο, νομίζουν ότι σκιαμαχώντας υποτιμούν τη νοημοσύνη μας.
Η απεξάρτησή μας από τα ρυπογόνα ορυκτά καύσιμα δεν υπαγορεύεται από τα οποιαδήποτε επιχειρηματικά συμφέροντα. Πρωτίστως προκύπτει ως ζωτική αναγκαιότητα, στην οποία για να ανταποκριθούμε, οφείλουμε να καταδεικνύουμε με κάθε μας πράξη ότι υπηρετούμε την ευθύνη και τη νομιμότητα.
