Η «απαλλαγή» του κράτους από την αποκλειστική υποχρέωσή του να χρηματοδοτεί, να προστατεύει και να αναδείχνει την πολιτιστική κληρονομιά, εξαναγκάζοντας τα Μουσεία να λειτουργούν αυτοχρηματοδοτούμενα, με κανόνες ιδιωτικο-οικονομικούς και όρους επιχειρηματικής δραστηριότητας, σε ένα διαρκές κυνήγι ιδιωτικών χορηγιών από ιδρύματα, ΜΚΟ, επιχειρηματικούς ομίλους κ.λπ., για να εξασφαλίζουν τη βιωσιμότητά τους, είναι ο τελικός στόχος του σχεδίου νόμου του υπ. Πολιτισμού για τη μετατροπή πέντε Μουσείων της χώρας μας σε ΝΠΔΔ. Αυτό επισήμανε κατά την ομιλία του στη σχετική συζήτηση που ξεκίνησε σήμερα στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής, ο Μανώλης Συντυχάκης, βουλευτής του ΚΚΕ, ζητώντας την απόσυρσή του.
Όπως τόνισε στην ομιλία του, αυτή η εξέλιξη θα έχει σοβαρές συνέπειες στην προστασία και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς για όλο τον λαό. Έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον ρόλο και τον προορισμό τους, ως πολύτιμης πηγής για τη γνώση του ιστορικού παρελθόντος και της εξέλιξης των κοινωνιών τους.
Υπογράμμισε ότι η μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ θα οδηγήσει σε αλλαγή της χρήσης των μουσείων. Θα παραδοθούν οι εγκαταστάσεις τους προς ενοικίαση για εμπορικές δραστηριότητες, σε εταιρείες διαφήμισης και εκδηλώσεων κάθε είδους, θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια και την προστασία των αρχαιοτήτων και θα αλλοιώσει τον πραγματικό χαρακτήρα τους, ενώ οι συνέπειες θα γίνουν άμεσα αισθητές στον λαό και θα αδυνατούν τα λαϊκά στρώματα να επισκεφτούν τα μουσεία λόγω του δυσβάστακτου κόστους των εισιτηρίων τους, όπως ήδη γίνεται στους αρχαιολογικούς χώρους.
Επιπλέον, θα χειροτερέψουν ακόμη περισσότερο οι ήδη απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, δημιουργώντας εργαζόμενους δύο ταχυτήτων, τους παλιούς μόνιμους εργαζόμενους του ΥΠΠΟΑ και νεοδιόριστους εργαζόμενους αορίστου χρόνου.
Η εμπειρία που υπάρχει από το Μουσείο της Ακρόπολης και την Εθνική Πινακοθήκη, που λειτουργούν ως ΝΠΔΔ, είναι αποκαλυπτική καθώς οι εργαζόμενοι σε αυτούς τους χώρους έχουν κατώτερους μισθούς και υπάρχουν πολλά παραδείγματα καταπάτησης των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Καθυστερήσεις πληρωμών, συνθήκες εργασίας χωρίς μέτρα ασφαλείας, ελλείψεις υλικοτεχνικών μέσων, προβλήματα στις μετακινήσεις και πολλά άλλα.
Οι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας και η απληρωσιά είναι η επωδός που συνοδεύει τους νέους εργαζόμενους στους χώρους, σημείωσε, τονίζοντας πως οι συνολικές ελλείψεις σε προσωπικό του υπουργείου Πολιτισμού φτάνουν ή ξεπερνούν τους 2.500.
Έφερε ως παράδειγμα το Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου που λειτουργεί με 27 μόνιμους φύλακες. Τώρα τον χειμώνα υπάρχουν 11 συμβασιούχοι, αλλά 10 αίθουσες του πάνω ορόφου είναι κλειστές. Το καλοκαίρι που δουλεύει ωράριο 8 με 8 και όλες τις αίθουσες ανοιχτές, πέρυσι είχε 60 συμβασιούχους λιγότερους από κάθε άλλη χρόνια, παρόλο που ήταν χρόνια μεγάλης προσέλευσης τουριστών και στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους. Με δυο λόγια, το ΑΜΗ για να λειτουργήσει πλήρως χρειάζεται περίπου 90-100 μόνιμους φύλακες.
Ο Μ. Συντυχάκης κατήγγειλε ότι την επιδίωξη παράδοσης της πολιτιστικής κληρονομιάς στα νύχια των εμπόρων του πολιτισμού, την είχε προαναγγείλει από το 2015 η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - διά στόματος του τότε υπουργού Πολιτισμού Ν. Ξυδάκη, στο πλαίσιο της κοινής πολιτικής της ΕΕ, ενώ δεν κατάργησε ούτε ένα νόμο προηγούμενων κυβερνήσεων. Αντίθετα, επί των ημερών του δόθηκε σε εργολάβους ο «ΠΟΛΕΜΩΝΑΣ» -το ηλεκτρονικό σύστημα καταγραφής αδημοσίευτων υλικών στις αποθήκες μουσείων και εφορειών- που κόστισε εκατομμύρια με εργαζόμενους - αρχαιολόγους των 600 ευρώ και τελικά οι εργολάβοι πήραν τα χρήματα χωρίς να παραδώσουν έργο, αλλά με όλες τις πληροφορίες στις πλατφόρμες τους.
Καταλήγοντας, σημείωσε πως «η λειτουργία των μουσείων και η διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς μας με εμπορευματική λογική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον ρόλο και τον προορισμό τους, το ΚΚΕ καλεί όλους τους εργαζόμενους να ενώσουμε τη φωνή μας, εκφράζοντας την αντίθεσή μας στη μετατροπή των μουσείων σε ΝΠΔΔ. Να υπερασπιστούμε το δικαίωμα όλου του λαού να έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση σε όλα τα μουσεία της χώρας μας. Για γενναία χρηματοδότησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό ώστε να καλύπτεται το σύνολο των αναγκών τους. Για να εξασφαλιστεί το απαιτούμενο επιστημονικό και βοηθητικό προσωπικό με σταθερή εργασία και δικαιώματα.
Ταυτόχρονα, όμως, αυτή η πάλη πρέπει να συνδεθεί με τον αγώνα για μια πολιτική που ως μέτρο της προόδου της δεν θα έχει την κερδοφορία των λίγων, αλλά την καθολική υλική και πνευματική ανάπτυξη.
Μια πολιτική που θα αναγνωρίζει την αρχαία κληρονομιά ως μια πολύτιμη πηγή κατανόησης των νόμων εξέλιξης της ανθρώπινης κοινωνίας, ως συλλογική δημιουργία και συλλογική ιδιοκτησία στην οποία θα έχει ανεμπόδιστη πρόσβαση από οικονομικούς και μορφωτικούς φραγμούς κάθε μέλος της κοινωνίας».
