"Αυτός ο κατήφορος για τη δημόσια υγεία πρέπει να σταματήσει" λέει σε ανακοίνωσή του ο Ανδρέας Παναγιωτόπουλος, βουλευτής Αχαΐας & τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ. Στην ανακοίνωση ο κ.Παναγιωτόπουλος κάνει συγκεκριμένη αναφορά στο Βενιζέλειο νοσοκομείο που ταλανίζεται τόσο από την έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών όσο και από την καρατόμηση της Διοίκησης και εν συνεχεία της παραίτησης του υπηρεσιακού διοικητή Χάρη Λυδάκη.
Η ανακοίνωση του κ.Παναγιωτόπουλου
Για μια ακόμη φορά οι ανησυχίες των πολιτών και της κοινωνίας του Ηρακλείου για την κατάσταση στα νοσοκομεία της πόλης επιβεβαιώνονται με τον πιο εμφαντικό τρόπο. Η παραίτηση του εκτελούντος χρέη διοικητή του Βενιζέλειου Νοσοκομείου, Δρος Χαράλαμπου Λυδάκη και η επιστολή-κόλαφος που τη συνοδεύει αποτελούν την πιο απτή απόδειξη ότι ο Πρωθυπουργός, η κυβέρνηση και η ηγεσία του υπουργείου Υγείας δεν μπορούν μα ξεφύγουν από τις ιδεοληπτικές εμμονές τους, οι οποίες εχθρεύονται τον δημόσιο χαρακτήρα του συστήματος Υγείας.
Το παράδειγμα με τους ιατρούς παθολόγους στο Βενιζέλειο του Ηρακλείου που πρέπει να πηγαίνουν και στο Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου γιατί δεν υπάρχει ιατρικό προσωπικό δεν είναι μεμονωμένο. Καθημερινά οι βουλευτές τους ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ καταθέτουμε ερωτήσεις στη Βουλή μεταφέροντας την αγωνία των πολιτών από κάθε γωνιά της πατρίδας μας, που μας περιγράφουν τις εικόνες διάλυσης από τις υγειονομικές μονάδες σε όλη την επικράτεια. Παρά όμως τις δημόσιες διαβεβαιώσεις για επίλυση των επιμέρους ζητημάτων τόσο του Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου όσο και των άλλων νοσοκομείων της Κρήτης και ολόκληρης της χώρας, γινόμαστε καθημερινά μάρτυρες της σχεδιασμένης αποδόμησης και αποσύνθεσης του Ε.Σ.Υ.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το 2019 παρέδωσε 79.122 άτομα και 4 χρόνια μετά, με την χώρα να έχει βιώσει την πανδημία, το μόνιμο προσωπικό στον τομέα της υγείας είναι 72.986 άτομα. Αυτός ο κατήφορος για τη δημόσια υγεία πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται λύση εδώ και τώρα. Πρέπει να μπει τέλος στη διαρκή συρρίκνωση και υποβάθμιση του ΕΣΥ. Η Υγεία είναι δημόσιο αγαθό και οι θεράποντες της πρέπει να ασκούν το λειτούργημά τους σε συνθήκες που θα τους καθιστούν αποτελεσματικούς επ’ ωφελεία του κοινωνικού συνόλου.
