Γεννήθηκε στην Αγία Βάρβαρα Νομού Ηρακλείου το 1870 και κατάγεται από την Οικογένεια Σηφάκη. Εκτελέστηκε στις 14 Ιουνίου του 1942 στο Γάζι Ηρακλείου, αφότου απήχθη από την Αγία Βαρβάρα όπου και διέμενε.
Ως εφημέριος διακόνεψε την ενορία Αγίας Βαρβάρας από το 1905 μέχρι την εκτέλεσή του το 1942. Ήταν ο πρώτος δάσκαλος που δίδαξε στο Δημοτικό Σχολείο Πανασού κατά τα έτη 1921-1922. Συμμετείχε στην τοπική ομάδα της Εθνικής Αντίστασης κατά τη Γερμανική Κατοχή και συνελήφθη τρεις φορές από τους Γερμανούς.
Εκτελέστηκε στο Γέρο Λάκκο Γαζίου στις 14 Ιουνίου του 1942 μαζί με 49 ακόμη Μάρτυρες. Ο γιος του, επίσης δάσκαλος, Ευάγγελος Σηφάκης εκτελέστηκε την ίδια ημέρα. Την ημέρα της εκτέλεσης λειτούργησε στην αυλή της φυλακής, που υπήρχε μόνο η Αγία Τράπεζα ύστερα από άδεια των Γερμανών, με τα ιερά σκεύη και Αντιμήσιο από τον Άγιο Φανούριο Κατσαμπά. Κοινώνησε τους συγκρατούμενούς του και κατόπιν επιλογής τούς επιβίβασαν σε αυτοκίνητα και τους οδήγησαν στον τόπο του μαρτυρίου. Κατά τη μεταφορά έψαλλε τη νεκρώσιμο ακολουθία.
Ο αδερφός του Μιχαήλ Σηφάκης, επιφανής δάσκαλος του Ηρακλείου, εκτελέστηκε στις 3 Ιουνίου του 1942.
Κάθε χρόνο τελείται μνημόσυνο στο εκκλησάκι των Αγίων Πάντων στην Αμμουδάρα Γαζίου για τους πεσόντες παρουσία των τοπικών αρχόντων και των ενόπλων δυνάμεων.
Αποτελεί μία από τις σημαντικές προσωπικότητες για το χωριό της Αγίας Βαρβάρας, ενώ προτομή του βρίσκεται στην Πλατεία του χωριού. Του απονεμήθηκε παράσημο και δίπλωμα από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως μέλος της αντάρτικης ομάδας Εμμανουήλ Μπαντουβά και τιμητικό δίπλωμα από το Σύλλογο Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης νομού Ηρακλείου «Δομήνικος Θεοτοκόπουλος».
