Του Αντώνη Παντινάκη
Επάνω στο γραφείο του, στοίβες δικογραφιών λειτουργούν ως ... προσάναμμα στην φλογερή του αγάπη για την νομική επιστήμη. Μισός και βάλε αιώνας πέρασε, κι “ο έρωτας δεν σβήνει”. Μια μεγάλη βιβλιοθήκη, φορτωμένη (και) με φωτογραφίες αγαπημένων προσώπων, τον αγκαλιάζει στοργικά. Απέναντί του, η πόρτα που οδηγεί στον προσωπικό (επαγγελματικό) χώρο της κόρης του, Κατερίνας. Στα δεξιά του, η έξοδος.
Το κατώφλι της συνταξιοδότησης τον περιμένει, να το διαβεί, δυο δεκαετίες τώρα. Ο κ. Γιάννης Σερπετσιδάκης αποδείχθηκε ο πιο πιστός και αφοσιωμένος σύντροφος της δικηγορίας. Δύσκολοι οι αποχωρισμοί. Αλλά η ώρα έφτασε. Και “ τώρα πρέπει να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το σύνδρομο της στέρησης του λειτουργήματός μου”. Ποιος ξέρει, ίσως με την συγγραφή ενός βιβλίου.
Στον τερματικό σταθμό της “Οδύσσειάς” του- με ενδιάμεση αγκυροβόληση και στο Δημοτικό Συμβούλιο Ηρακλείου – τον περιμένει το θησαυροφυλάκιο των αναμνήσεών του. Ανοίγοντάς το, αντικρίζει την ολόχρυση προίκα των εμπειριών του, την ανταμοιβή της συνέπειάς του: Μια αδιαπέραστη λάμψη αγάπης, που εισέπραξε και εισπράττει, σπινθηροβολούν τα μάτια του, σχηματίζοντας υγρές σκιές δακρύων συγκίνησης...
Η "μεγαλύτερη προίκα" και η "θρησκευτική προσήλωση"
Πόσα χρόνια είστε δικηγόρος;
55 άσκηση δικηγορίας, συν δύο χρόνια της άσκησης. 57 συνολικά.
Καταλάβατε πώς πέρασαν;
Κατάλαβα την πάροδο μιας 20ετίας, τουλάχιστον από τα 57 χρόνια, η οποία 20ετία ήταν αυτή που ασχολήθηκα με τον Δήμο. Εκεί ήταν έντονα τα χρόνια, δεδομένου ότι είχα αναλάβει μια 10ετία ως αντιδήμαρχος Πολιτισμού και κάπου 8-9 χρόνια πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, με αποτέλεσμα να υπερβάλλω σε δυνάμεις προκειμένου να ανταπεξέλθω και στις ανάγκες του γραφείου – τότε δεν είχα την Κατερίνα. Πραγματικά, ήταν πάρα πολύ δύσκολα χρόνια αυτά. Κατάλαβα ότι πέρασαν δύσκολα. Τα άλλα πέρασαν ομαλά.
Ήταν και οι συγκυρίες ιδιαίτερες;
Αν ήθελες να είσαι συνεπής στην κάθε υποχρέωσή σου, έπρεπε να έχεις συνεχή παρουσία. Έτρεχα από το δικαστήριο στον Δήμο και από τον Δήμο στο δικαστήριο. Με είχε στερηθεί η οικογένειά μου, όλα αυτά τα χρόνια, κυρίως τα Σαββατοκύριακα όπου ερχόμουν και δούλευα στο γραφείο για να βγάλω δουλειά που δεν μπορούσα να βγάλω τις καθημερινές.
Κρατάτε τα θετικά...
Εκείνο που είναι κυρίαρχο για μένα με την αποχώρηση, όπως είχε δηλώσει κι όταν παραιτήθηκα από τον Δήμο, είναι η αγάπη που αποκόμισα από τους υπαλλήλους και τους συναδέλφους στον Δήμο. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα: Βλέπω αγάπη κι εκτίμηση προς το πρόσωπό μου από τους δικαστές, τους συναδέλφους, τους αντιδίκους, των υπαλλήλων του δικαστηρίου. Τα αισθήματα είναι αμοιβαία. Είναι πολύ συγκινητικά όλα αυτά.
Αυτή είναι και η μεγαλύτερη προίκα σας;
Η μεγαλύτερη προίκα μου είναι αυτή, ναι.
Ποια είναι η σπουδαιότερη διδαχή πού πήρατε όλα αυτά τα χρόνια μέσα από τη δικηγορία; Πόσο άλλαξε η κοινωνική σας οπτική;
Ότι πρέπει να διαθέτεις τον εαυτό σου με θρησκευτική προσήλωση στις υποθέσεις που χειρίζεσαι , να σέβεσαι τον αντίδικό σου, και τους συναδέλφους σου αλλά προπαντός να σέβεσαι τους δικαστές και να τους βοηθάς, στο μέτρο των δυνατοτήτων σου, στην επιτέλεση του δύσκολου έργου τους.
Το ταξίδι στο Γιοχάνεσμπουργκ: "Η υπόθεση που με σημάδεψε"
Εδώ και πόσα χρόνια θα μπορούσατε να συνταξιοδοτηθείτε;
Και στα 35 χρόνια θα μπορούσα να βγω.
Τραβήξατε όμως άλλα 20. Δεν μπορούσατε να αποχωριστείτε τη δικηγορία;
Δεν μπορούσα. Είχα αγαπήσει το επάγγελμα αυτό. Κι όσο ο Θεός μού χάριζε την υγεία μου, συνέχιζα. Ιδιαίτερα όταν άρχισε – εδώ και μια 15ετία- δικηγορεί και η Κατερίνα, η κόρη μου, υπήρξε μια ελάφρυνση. Έχω έναν έρωτα με τη δουλειά μου. Το έλεγα πάντα: Είμαι ερωτευμένος με τη δικηγορία. Είναι ψυχοφθόρο επάγγελμα, αλλά είναι και φοβερά ελκυστικό. Ειδικά, όταν το αγαπήσεις , σε ελκύει πολύ.
Πού βρίσκετε την έλξη;
Στην ποικιλομορφία των υποθέσεων, που σου δίνει τη δυνατότητα να είσαι σε ένα συνεχές πεδίο έρευνας.
Υπήρξε κάποια υπόθεση που σας έμεινε, που σας σημάδεψε;
Η υπόθεση που με σημάδεψε ήταν όταν ήμουν δικηγόρος σε ένα υδάτινο πάρκο. Ο πελάτης μου με πήρε και πήγαμε στο Γιοχάνεσμπουργκ. Οι καταστάσεις ήταν πάρα πολύ δύσκολες. Ήμασταν υπό φρούρηση από ιδιωτική αστυνομία που προσέλαβε ο πελάτης μας, γιατί εκεί τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα τότε. Ζούσαμε με έναν φόβο νύχτα – μέρα, δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε από τον φόβο μας. Κοιτάζαμε δίπλα μας, από εδώ κι από εκεί. Τελικά, πήγα όλα καλά. Δόξα τω Θεώ. Γύρισα φοβισμένος κι ένιωσα ανακούφιση όταν ήρθα εδώ. Δεν περίμενα όταν ξεκίνησα να πάω ότι θα αντιμετωπίζαμε αυτό το πράγμα. Αλλά όταν στο αεροδρόμιο με ενημέρωσε ο πελάτης μου για 2-3 ανθρώπους, οι οποίοι ήταν οι φύλακές μας, καταλαβαίνετε ότι θορυβήθηκα άμεσα!
Τα εμπειρικά εφόδια της δικηγορίας, τα αξιοποιήσατε στο Δημοτικό Συμβούλιο;
Βεβαίως! Πάρα πολύ! Το Δημοτικό Συμβούλιο είναι μία ιδιαίτερη περίπτωση, γιατί είναι ένα πολιτικό πολυμελές όργανο, το οποίο έχει τις ιδιαιτερότητες και τις οξύτητές του, που εμφανίζονται σε πολύ πιο έντονη μορφή από αυτές που εμφανίζονται καμιά φορά στις αίθουσες των Δικαστηρίων. Εκεί πρέπει να ισορροπείς τα πράγματα. Σαν πρόεδρος δεν υποστηρίζεις μία άποψη, όπως κάνει στο δικαστήριο. Πρέπει να ισορροπήσεις σε ένα σχοινί. Να είσαι δίκαιος, να είσαι ισορροπιστής των αντιθέσεων για να μπορείς να διεκπεραιώνεις το έργο σου. Διαφορετικά, δεν γίνεται. Φρόντισα να γίνω αγαπητός, κάνοντας τη δουλειά μου σωστά, σε όλο το επαγγελματικό μου περιβάλλον.
Ξεκίνησε για δικαστής - Η πρώτη και "πιο πολύτιμη συμβουλή"
Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας μακριά από τις δικαστικές αίθουσες;
Όχι. Μετά από τόσα χρόνια, όχι, δεν μπορώ να τον φανταστώ.
Πώς και γιατί αποφασίσατε να γίνετε δικηγόρος;
Επειδή έχασα τον πατέρα μου από πολύ μικρός, περάσαμε δύσκολα με την μάνα μου και την αδελφή μου όταν σπούδαζα. Είχα βρει πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια από οικογένειες δικαστών, με τα παιδιά των οποίων είχα συνδεθεί φιλικά. Έμεινα κι ένα διάστημα, όταν ήμουν φοιτητής στην Αθήνα, στο σπίτι τους. Εκεί έζησα την αξιοπρέπεια και την αλλοτρίωση της προσωπικότητας των δικαστών, εξαιτίας της πολύ μεγάλης δουλειάς που είχαν, του φόρτου εργασίας. Με είχε προσελκύσει το επάγγελμα αυτό. Δεν σας κρύβω, ότι επιλογή της νομικής είχε αυτό τον στόχο: Να γίνω δικαστής. Αλλά όταν είδα τα ξενύχτια που έκαναν, κατά κυριολεξία την αλλοτρίωση της ιδιωτικής ζωής των ανθρώπων αυτών, είπα στοπ · δεν θα μπορούσα να το αντέξω. Κι έτσι αποφάσισα να γίνω δικηγόρος αντί για δικαστής.
Είχατε κάποιο πρότυπο δικηγόρου; Να λέτε “θέλω να μοιάσω σ’ αυτόν”.
Έκανα άσκηση στο γραφείο του συγχωρεμένου του Λάμπη του Δαμιανάκη. Πραγματικά, τον είχα σαν πρότυπο. Διότι ήταν ένας σοβαρός και έγκριτος δικηγόρος, ένας άριστος χαρακτήρας. Απεκόμισα πάρα πολλά απ’ αυτόν.
Ποια ήταν η πρώτη συμβουλή που σας έδωσαν και σας έμεινε;
Η πρώτη και πιο πολύτιμη συμβολή ήταν να σέβομαι τον Δικαστή , τον υπάλληλο, τον συνάδελφο και τους διαδίκους.
Εσείς, τι θα συμβουλεύατε τους νέους δικηγόρους;
Να σέβονται το λειτούργημά τους και όλο το επαγγελματικό τους περιβάλλον .Να είναι έντιμοι και προ παντός σεμνοί.
Ο νομικός στις μέρες μας είναι επάγγελμα ή λειτούργημα;
Όπως αναφέρω παραπάνω και είναι κοινώς γνωστό ο δικηγόρος ασκεί λειτούργημα , είναι υπηρέτης της δικαιοσύνης με την έννοια ότι είναι αρωγός στο έργο της ορθής απονομής της δικαιοσύνης που είναι η σημαντικότερη , ίσως, λειτουργία ενός φιλελεύθερου δημοκρατικού πολιτεύματος.
Τι θέση είχε η οικογένεια σε όλη αυτή την πορεία;
Η οικογένειά μου απετέλεσε το πιο πολύτιμο και σημαντικό στήριγμα μου σε όλης μου την επαγγελματική διαδρομή .Εάν κάτι καλό κατάφερα το οφείλω στη σύζυγό μου και τα παιδιά μου που στάθηκαν όλα αυτά τα χρόνια του επαγγελματικού μου βίου δίπλα μου με κατανόηση και αγάπη.
Θα μπορούσατε να έχετε βγει πολύ νωρίτερα στη σύνταξη. Γιατί επιλέξατε να το κάνετε τώρα; Δυσκολευτήκατε να αποχωριστείτε τη δικηγορία;
Είναι αλήθεια ότι πράγματι μπορούσα να εγκαταλείψω το λειτούργημά μου πολύ νωρίτερα .Δεν το έπραξα όμως κι αυτό νομίζω ότι επιβεβαιώνει την αγάπη και αφοσίωσή μου στη δουλειά μου . Ακόμη αποδεικνύει ότι η απόφαση να στερηθώ το εν γένει επαγγελματικό μου περιβάλλον είναι δύσκολη και πολύ δυσάρεστη . Ελπίζω και εύχομαι ο θεός και η οικογένειά μου να με βοηθήσουν για μια εναλλακτική συνέχεια .
Πρόεδρος του ΛΕΑΔΗ και Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου. Ποιο αξίωμα σας "γέμισε" περισσότερο;
Και οι δύο ιδιότητες μου έδωσαν την ευκαιρία να προσφέρω τις υπηρεσίες μου έξω από τη στενή επαγγελματική μου ενασχόληση .Επειδή η προεδρία του Δημοτικού Συμβουλίου διήρκεσε σχεδόν μια δεκαετία απετέλεσε την πιο πολύτιμη εμπειρία που αποκόμισα κατά τις πολλές δεκαετίες που ασχολήθηκα με τα κοινά .
Πώς βλέπετε να εξελίσσεται το Ηράκλειο μέσα στα χρόνια;
Το Ηράκλειο είναι ένας , θα έλεγα ‘’ηφαιστειακός οργανισμός ‘’ που με αδιάκοπες εκρήξεις δημιουργεί συνεχώς προβλήματα που απαιτούν εγρήγορση , συνεχή δράση και αποτελεσματικότητα από τις εκάστοτε δημοτικές Αρχές. Ακριβώς δε αυτή η ανάγκη επίλυσης των ατέλειωτων προβλημάτων συνιστά και τον έρωτα των δημοτικών Αρχόντων και το κίνητρό τους για δράση.
Η "Οδύσσεια", η "Ιθάκη" και η ζωή μετά την δικηγορία
Σκέφτεστε να γράψετε ένα βιβλίο για τη ζωή σας;
Το σκέφτομαι, αλλά δεν ξέρω εάν θα έχω την ικανότητα να το κάνω! Έχω πάντως πάρα πολλά να πω. Καμιά φορά, σκέφτομαι ότι ήρθε η ώρα να κάνω κάποιον απολογισμό.
Τι τίτλο θα βάζατε στο βιβλίο σας;
Ίσως είναι υπερβολικό, αλλά θα πω “Η Οδύσσεια μου”. Ήταν πολύ δύσκολα χρόνια...
Βρήκατε όμως την Ιθάκη σας...
Ναι, την βρήκα. Κι ήταν το λειτούργημα του δικηγόρου. Ποτέ δεν είδα την δικηγορία ως επάγγελμα, αλλά ως λειτούργημα. Και γι’ αυτό θέλω να πιστεύω ότι κέρδισα την εκτίμηση των συναδέλφων, των δικαστών και των υπαλλήλων.
Όταν η κόρη σας σάς ανακοίνωσε ότι θέλει να συνεχίσει τα επαγγελματικά σας βήματα, τι της είπατε;
Ήταν δική της επιλογή. Εγώ απλώς συναίνεσα. Της είπα να διαβάζει. Ο δικηγόρος αν δεν διαβάζει, κατά την άποψή μου, δεν μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά του. Χρειάζεται ένα συνεχές και αδιάκοπο διάβασμα.
Η ζωή μετά τη δικηγορία τι περιλαμβάνει;
Είναι νωρίς ακόμη και κάποιους προγραμματισμούς .Τώρα πρέπει να προσπαθήσω να αντιμετωπίσω το σύνδρομο της στέρησης του λειτουργήματος μου .Πρόχειρα τώρα εκτιμώ ότι ο επόμενος χρόνος μου θα δαπανάται στο διάβασμα ,την εφικτή αθλητική άσκηση ,τη συνδρομή στη συνάδελφό μου και κόρη μου Κατερίνα , να ακούω μουσική , την απόλαυση της οικογένειάς μου και του φιλικού μου περίγυρου κ.λ.π.
Ο Γιάννης Σερπετσιδάκης με μία... ματιά:
-Σπούδασε Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες
-Διετέλεσε Πρόεδρος του Ορειβατκού Συλλόγου Ηρακλείου μία επί 20ετία περίπου, καθώς και Πρόεδρος του Ταμείου Προνοίας των Δικηγόρων του Ηρακλείου (τώρα είναι επίτιμο μέλος του)
-Υπήρξε Γενικός Γραμματέας της Νεολαίας της Ενώσεως Κέντρου με σημαντική συμβολή στον πρώτο ανένδοτο αγώνα της Ενώσεως με το περιβόητο ΄΄πούλμαν της νίκης ΄΄και όχι μόνο
-Ήταν Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Ηρακλείου επί μία δεκαετία περίπου και Αντιδήμαρχος Πολιτισμού επίσης επί μία δεκαετία
-Είναι ‘’Αρχων Δικαιοφύλαξ’’ του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
