Γράφει ο Νίκος Καλομοίρης*
Το τελευταίο διάστημα και με εφαλτήριο τις επικείμενες δημοτικές εκλογές, ακούμε συχνά πως το Ηράκλειο θέλουμε να είναι ανοιχτό για όλους και για την έννοια της συμπερίληψης στην φιλοξενία και τον τουρισμό μας. Πόσο κοντά είναι όμως αυτά με την πραγματικότητα και ειδικότερα για τους συμπολίτες μας με αναπηρίες;
Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει κάνει κάποια βήματα προόδου, όσον αφορά τα προβλήματα των Ατόμων με Αναπηρίες. Ο Προσωπικός Βοηθός, η Εθνική Πύλη αναπηρίας, οι ομάδες κινητής παρέμβασης, τα ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ, οι ράμπες και οι χώροι στάθμευσης, είναι μέτρα ανακούφισης και υποστήριξης των συμπολιτών μας από το κεντρικό κράτος.
Πρέπει και σε τοπικό επίπεδο να κινηθούμε στην ίδια κατεύθυνση. Όσο γρήγορα όμως και να τρέξουμε πάντα θα είμαστε πίσω από το αυτονόητο, που θα έπρεπε να ισχύει από πάντα. Τα Άτομα με Αναπηρία δηλαδή, να είναι ενταγμένα στην κοινωνία μας, απολαμβάνοντας τα ίδια δικαιώματα με τους υπολοίπους, με πλήρη προσβασιμότητα, αναπνέοντας τον ίδιο αέρα, χωρίς περιορισμούς και στερεότυπα.
Η πραγματικότητα στο Ηράκλειο για άτομα ΑΜΕΑ
Τα άτομα ΑΜΕΑ έρχονται καθημερινά αντιμέτωπα με δυσκολίες και εμπόδια που δεν τους επιτρέπουν την απρόσκοπτη μετακίνηση τους.
Περπατώντας κανείς στον αστικό ιστό του Ηρακλείου, συναντάει αυτοκίνητα και δίκυκλα σταθμευμένα άναρχα παντού – σε μπάρες αναπήρων, διαβάσεις και πεζοδρόμια. Είναι γεγονός ότι σε σχέση με παλαιότερα υπάρχουν περισσότεροι χώροι στάθμευσης ΑΜΕΑ, σε πολλές περιπτώσεις όμως δεν είναι αρκετοί. Επίσης, πρέπει να διασφαλιστεί ότι οι χώροι αυτοί διατίθενται μόνο για άτομα με αναπηρία και όχι για συμπολίτες μας οι οποίοι απλά τους προλαβαίνουν, αφού δεν έχουν που αλλού να παρκάρουν.
Πέρα από σταθμευμένα οχήματα, τα πεζοδρόμια διακόπτονται από κάθε λογής εμπόδια, όπως δέντρα, ταμπέλες, κάδοι απορριμμάτων, υπερυψωμένα φρεάτια, ακόμα και από κολώνες της ΔΕΗ. Οπότε για να φτάσει κάποιος στον προορισμό του χρειάζεται να κατέβει από το πεζοδρόμιο και να βαδίσει στο δρόμο, πράγμα το οποίο δεν είναι εύκολο για όλους και επιπλέον εγκυμονεί κίνδυνο πρόκλησης ατυχήματος. Τα παραπάνω αποτελούν κοινό παρονομαστή για τα άτομα που χρησιμοποιούν αμαξίδια, αλλά και άλλες κοινωνικές ομάδες και εμποδιζόμενα άτομα, όπως ηλικιωμένοι, έγκυοι, μητέρες με παιδικά καροτσάκια και μικρά παιδιά.
Τέλος, η κατάσταση των πεζοδρομιών δυσχεραίνει ακόμα περισσότερο τις μετακινήσεις ατόμων με προβλήματα όρασης, καθώς οι πλάκες όδευσης μπορεί να διακόπτονται, να είναι σπασμένες, ακόμα και να πέφτουν πάνω σε τραπέζια κάποιου καφέ.
Παρόμοια προβλήματα προσβασιμότητας έχουν εντοπιστεί και στα αστικά και υπεραστικά λεωφορεία καθώς και σε πολλές από τις παραλίες του νομού μας, που δεν έχουν ράμπες πρόσβασης ατόμων με κινητικές δυσκολίες.
Μια συμπεριληπτική πόλη έχει πάρκα για κάθε παιδί
Είδαμε πρόσφατα παραδείγματα, να φτιάχνονται πάρκα προσβάσιμα και από παιδιά με αναπηρίες, όπως στη Θεσσαλονίκη και στον Άλιμο. Στο Ηράκλειο, όμως, παρόλο που τα τελευταία χρόνια έχουν δημιουργηθεί διάφορα πάρκα δραστηριοτήτων και παιδικές χαρές, δεν έχει γίνει κάτι παρόμοιο.
Θα ήταν ευχής έργο, να φτιάξουμε στην πόλη μας ένα σύγχρονο πάρκο χαράς, που να περιέχει κατάλληλα παιχνίδια, προσαρμοζόμενες κούνιες, προσβάσιμες τσουλήθρες και κάστρα, όπου όλα τα παιδιά της πόλης θα μπορούν να παίζουν παρέα και να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Το πάρκο αυτό θα προσφέρει διασκέδαση, χαρά και θα σκορπίζει χαμόγελα σε όλα τα παιδιά.
Η υλοποίηση ενός τέτοιου έργου θα έχει πολλαπλά οφέλη για άτομα με αναπηρία. Θα συμβάλει στην κοινωνικοποίηση μικρών και μεγάλων και θα βελτιώνει την ποιότητα ζωής τους, δείχνοντας ότι η κοινωνία μας συμπεριλαμβάνει όλους τους πολίτες, χωρίς εξαιρέσεις. Θα έχει όμως οφέλη και για την υπόλοιπη κοινωνία, καθώς θα είναι μορφωτικό και θα βοηθάει να εξαλειφθούν οι διακρίσεις.
Τα παιδιά, μας διδάσκουν ότι δεν κάνουν διακρίσεις. Το ίδιο πρέπει να πράξουμε και εμείς σαν κοινωνία.
Ηράκλειο ανοιχτό για όλους λοιπόν, σημαίνει συμπερίληψη των Ατόμων με Αναπηρία.
Για να το καταφέρουμε πρώτα απ’ όλα όμως πρέπει να ακούσουμε προσεκτικά τους συνανθρώπους μας με αναπηρίες, σεβόμενοι τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους, δείχνοντας τους ότι δεν είμαστε διαφορετικοί. Να προχωρήσουμε σε βελτιώσεις, να δημιουργήσουμε καινούριες υποδομές και να υλοποιήσουμε σκέψεις που άγουν τη συμπερίληψη.
Να δούμε παραδείγματα άλλων πόλεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και να υιοθετήσουμε βέλτιστες πρακτικές. Επιγραμματικά θα αναφέρω μόνο ότι η Κομοτηνή, μια πόλη μικρότερη σε πληθυσμό και με λιγότερους πόρους από το Ηράκλειο, κατάφερε να διακριθεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο θεσμό του Access City Awards, για το πόσο προσβάσιμη είναι.
Είναι χρέος όλων μας λοιπόν να συμβάλλουμε προκειμένου όλοι οι συμπολίτες μας να κινούνται με άνεση και να μην αισθάνονται αποκλεισμένοι. Να κάνουμε το Ηράκλειο σύγχρονη, ανθρώπινη και Ευρωπαϊκή Πόλη, μια πόλη δηλαδή συμπεριληπτική και ανοιχτή.
* Ο Νίκος Καλομοίρης είναι Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Ηρακλείου
με την παράταξη «Ηράκλειο, η Πόλη μας»
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
