Το μεγάλο απόθεμα κενών κατοικιών και οι χαμηλές τιμές αγοράς ήταν οι δύο βασικότεροι παράγοντες που συνέβαλαν στην ανάπτυξη της βραχυχρόνιας μίσθωσης στην Ελλάδα, σε συνδυασμό ασφαλώς με το γεγονός ότι η χώρα έχει σημαντικές ροές τουριστών σε ετήσια βάση. Σύμφωνα με σχετική έρευνα του ΚΕΠΕ (Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών), κατά την απογραφή του 2011 καταγράφηκαν 453.901 κενές κατοικίες για ενοικίαση, 88.996 κενές για πώληση και 621.881 κενές δευτερεύουσες κατοικίες. Συνολικά, μαζί με τις κενές εξοχικές κατοικίες και άλλα κενά σπίτια για διάφορους λόγους, το 35,3% του συνόλου των οικιστικών ακινήτων της χώρας ήταν κενά.
Σύμφωνα πάντως με το ΚΕΠΕ, αν και παρατηρείται συσχέτιση μεταξύ της αύξησης των αγγελιών καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης και ανόδου των ενοικίων ή και των τιμών πώλησης κατοικίας, υπάρχουν περιπτώσεις όπου οι επιδράσεις μπορεί να είναι αμελητέες, λόγω χαμηλής αναλογίας των καταλυμάτων στο σύνολο της αγοράς κατοικίας μιας περιοχής. Για παράδειγμα, όταν ένα σημαντικό μερίδιο της προσφοράς στην αγορά της βραχυχρόνιας μίσθωσης αφορά δωμάτια εντός της κατοικίας του οικοδεσπότη, διαμερίσματα που ενοικιάζονται για περιορισμένες χρονικές περιόδους απουσίας του οικοδεσπότη ή εξοχικές κατοικίες που δεν θα διετίθεντο ούτως ή άλλως για μακροχρόνια μίσθωση, τότε η βραχυχρόνια μίσθωση δεν μεταβάλλει σημαντικά το απόθεμα των κατοικιών που προσφέρονται για μακροχρόνια μίσθωση και, επομένως, δεν προκύπτουν σοβαρές επιπτώσεις για το κόστος κατοικίας.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η διαπίστωση του ΚΕΠΕ σε ό,τι αφορά την πιθανή επίπτωση των βραχυχρόνιων μισθώσεων στον ξενοδοχειακό κλάδο. Σύμφωνα με τη σχετική έρευνα, «από τη σύγκριση των μεγεθών της βραχυχρόνιας μίσθωσης με τα αντίστοιχα μεγέθη του ξενοδοχειακού τομέα, φαίνεται ότι η διαμονή στη βραχυχρόνια μίσθωση κυμαίνεται σε αρκετά υπολογίσιμα επίπεδα σε σχέση με τις διανυκτερεύσεις σε ξενοδοχεία και ομοειδή καταλύματα, τόσο στην Ε.Ε.-27 όσο και στην Ελλάδα. Πριν από την εκδήλωση της πανδημίας η βραχυχρόνια μίσθωση εμφανίζεται να κέρδισε έδαφος έναντι του ξενοδοχειακού τομέα, χωρίς όμως να επηρεάζεται ουσιαστικά η ξενοδοχειακή διαμονή». Ουσιαστικά, αυτό που σημειώνεται είναι ότι ναι μεν αυξήθηκε το μερίδιο των βραχυχρόνιων μισθώσεων, αλλά αυτή η εξέλιξη δεν αφαίρεσε διανυκτερεύσεις από τα ξενοδοχεία. Ωστόσο, σημειώνεται ότι λόγω του ότι τα καταλύματα βραχυχρόνιων μισθώσεων αποτελούν, ως επί το πλείστον, μια οικονομικότερη επιλογή έναντι των ξενοδοχείων, έχουν κερδίσει μερίδιο από τα ξενοδοχεία χαμηλών κατηγοριών, που έχουν και τις πιο χαμηλές χρεώσεις έναντι των μονάδων τεσσάρων και πέντε αστέρων. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το μέγεθος των καταλυμάτων που κυριαρχούν στη βραχυχρόνια μίσθωση είναι εκείνο των λιγότερων των 10 κλινών, που αφορά το 93% του συνόλου στην Ελλάδα.
Ενα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο που προέκυψε από σχετική έρευνα της Ε.Ε. είναι ότι στην Ελλάδα 26,0% των χρηστών δήλωσαν ότι έχουν μερικώς υποκαταστήσει τις υπηρεσίες που προσφέρονται μέσω των παραδοσιακών καναλιών διαμονής, δηλαδή των ξενοδοχείων (έναντι 21,7% στον μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.-27), ενώ 15,8% δήλωσαν ότι έχουν πλήρως υποκαταστήσει κάποια είδη υπηρεσιών που χρησιμοποιούσαν μέσω των παραδοσιακών καναλιών (έναντι 13,8% αντίστοιχα).
