Γράφει ο Δεκανέας Αλλαγής
Το τι δεν του' χουν γράψει, τι δεν έχουν πει και πόσα δεν τού' χουν σούρει του Φώτη Κουβέλη, είναι απίστευτο, τα τελευταία 24ωρα, με μια ανθρωποφαγία άνευ προηγούμενου, σε μια χώρα που αρέσκεται να πετά στα σκυλιά πολιτικούς και να φτύνει εκεί που κάποτε αποθέωνε !
Ναι, ο Φώτης Κουβέλης πριν γίνει μπάρμπα Φώτης, Κουνέλης και Άρχοντας των μαξιλαριών, υπήρξε ένας ταλαντούχος της πολιτικής και μεγάλη ελπίδα της Αριστεράς (θυμίζω πως έγινε ο πιο μικρός σε ηλικία πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Αθηνών) αλλά όπως πολλά ταλέντα... κάηκε στην προθέρμανση κι έμεινε στα αζήτητα της ιστορίας!
Δεν υπάρχει προηγούμενο στην σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου, ένας πολιτικός, που δεν έκλεψε, δεν κυβέρνησε ποτέ ο ίδιος, με εξαίρεση την περίοδο Τζανεττάκη, δεν ενεπλάκη σε ροζ ή σε άλλου τύπου σκάνδαλο, να έχει σφαγιαστεί τόσο πολύ από τη μια άκρη του πολιτικού φάσματος ως την άλλη, εισπράττοντας ένα ανάθεμα για όσα έκανε κι όσα δεν έκανε!
Και καλά θα πείτε, άδικο έχουν για τον πολιτικό που γλύφει τώρα εκεί που έφτυνε και που από πρόεδρος της Δημοκρατίας προτίμησε να γίνει βοηθός του Καμμένου στο ΥΕΘΑ; Προφανώς και όχι, άλλωστε το Twitter και τα άλλα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης καταγράφουν ένα σφιγμό της κοινωνίας.
Όμως για δείτε το κι αλλιώς: τι έλεγε κάποτε για την Αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ ο Κουβέλης; Τι πίστευε για όλους εκείνους που ονειρεύονταν εφόδους στα νομισματοκοπεία, παράλληλα νομίσματα, για αυτή την Αριστερά της τρέλας, και του παραλογισμού που λίγο ήθελε να μας βγάλει από την Ευρώπη και από την κανονικότητα; Που είναι σήμερα ο Λαφαζάνης, η Ζωή, ο Βαρουφάκης κι όλοι όσοι έβλεπαν τον παραλογισμό των ιδεοληψιών τους να παίζουν με τις αντοχές της χώρας και της κοινωνίας; Μήπως δηλαδή δεν μετακινήθηκε ο Κουβέλης προς το ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ρεαλιστική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν εκείνη που έφερε το κόμμα της πάλε ποτέ ριζοσπαστικής αριστεράς στον ίσιο, κατά την Κουβέλεια λογική,δρόμο της υπεύθυνης Αριστεράς;
Κι επειδή πολλά μπορεί να ειπωθούν για τον Κουβέλη, την πραγματική του αξία, τις υπερτιμημένες ικανότητες του, το αν πρόδωσε τις αρχές της ανανεωτικής αριστεράς ή αν δεν μπόρεσε να σηκώσει τις παρακαταθήκες του Λεωνίδα Κύρκου στο διάδοχο σχήμα του χώρου που δημιούργησε, αυτά θα τα κρίνει η ιστορία, κι ας μην ξεχνάμε πως ο Κωστής Στεφανόπουλος, πριν γράψει τη δικη του ιστορία στο πολιτικό σκηνικό, ανασύρθηκε από τα αζήτητα από τον Ανδρέα Παπανδρέου!
Γιατί δηλαδή δεν είναι τίτλος τιμής να μην αποδέχεσαι την Προεδρία της Δημοκρατίας όταν σου την προτείνουν εκείνοι που ουσιαστικά σε «άδειασαν» στην κοινή κυβερνητική σου πορεία και αναζήτησαν στο πρόσωπο σου σανίδα σωτηρίας και είναι ατιμία να αναλαμβάνεις σε μια κρίσιμη στιγμή για τον τόπο να αποτελέσεις μια ήρεμη φωνή στα φουρτουνιασμένα νερά του Πενταγώνου;
Ασφαλώς και «αρχή άνδρα δείκνυσι» και προφανώς όλα θα κριθούν εκ του αποτελέσματος ωστόσο από τον αχό που προκάλεσε η υπουργοποίηση Κουβέλη, όσο κι αν στο Κίνημα Αλλαγής κάνουν πως δεν το βλέπουν, κατορθώνοντας μέσα σε λίγους μόλις μήνες να εξαΰλώσουν τη δυναμική του νέου φορέα, η προσπάθεια του μετρ της τακτικής Αλέξη Τσίπρα, ξαναβάζει επιτακτικά το καίριο ερώτημα για τον ενδιάμεσο χώρο στην επόμενη αναμέτρηση: ο πόλος της Κεντροαριστεράς στη χώρα μας ή θα υπάρξει μέσα και από το μεταλλαγμένο ΣΥΡΙΖΑ... ή δεν θα υπάρξει απλώς!
