Πριν δέκα χρόνια, μια ομάδα ρομαντικών Ηρακλειωτών ξεκίνησε κάτι παράτολμο για τα τότε δεδομένα. Κάτι ονειροπόλο. Έθεσε ένα στόχο, την παρουσία του βιβλίου σε κάθε δυνατό σημείο, σε κάθε διαθέσιμο χώρο. Φράσεις όπως "μα τι κάνετε, αφού δεν διαβάζει κανείς", ή "μα αξίζει όλη αυτή η ενέργεια που σπαταλάτε, αφού οι δωρεές θα μπουν απλά σε μια αποθήκη;", δεν στάθηκαν ικανές να τους αποπροσανατολίσουν και να τους αποτρέψουν από αυτό που ονειρεύτηκαν. Με την γνωστοποίηση της δράσης στα κοινωνικά δίκτυα, ήρθαν και οι πρώτες κριτικές. "Πού αποσκοπούν;", "τί θέλουν να πετύχουν;", "Γιατί το κάνουν;" "τί κρύβεται πίσω από αυτό;".
Με αυτά τα λόγια περιγράφει την απαρχή μιας σπουδαίας πρωτοβουλίας, του "In libro vita", ο εκ των ιδρυτικών μελών του, Δημοσθένης Μαράκης.
Στο κείμενό του ο κ.Μαράκης, περιγράφει πως αντιμετωπίστηκε, αρχικά με δυσπιστία, η προσπάθεια αυτή και πως βήμα-βήμα κέρδισε τις καρδιές και την εμπιστοσύνη:
Ήταν τόσο δύσκολο για το ευρύ κοινό να συνειδητοποιήσει ότι, αυτή η εθελοντική δράση, ήταν κάτι που γέμιζε την ψυχή και την καρδιά τους. Κλέβοντας προσωπικό και οικογενειακό χρόνο, προσπαθούν να μειώσουν τις εκπαιδευτικές ανισότητες. "Η μεγαλύτερη ανταμοιβή μας είναι το ειλικρινές ευχαριστώ των οφειλομένων, αυτών που βλέπουν τη δωρεά ως μέσο θεραπείας, ψυχικής κυρίως, και πνευματικής ανάτασης. Το βλέμμα των παιδιών, οι ευχές των ηλικιωμένων, είναι για μας η μεγαλύτερη ανταμοιβή" λέμε ως μέλη της ομάδας "Inlibrovita, δώστε στο βιβλίο ζωή". Και καθώς έρχονταν τα πρώτα μηνύματα και πολλαπλασιάζονταν οι δωρητές, τόσο μεγάλωνε η ικανοποίηση αλλά και η ευθύνη. Η ευθύνη έναντι των δωρητών που και αυτοί έπαιρναν αποπροσανατολιστικάμηνύματα, με τις σειρήνες να θέλουν να μειώσουν την προσπάθεια των εθελοντών. "Και πού ξέρεις εσύ πού τα δίνουν; Αυτοί μπορεί να τα πουλάνε και κονομανε, έτσι εξηγείται το πάθος τους". Μόνο που αυτά τα μηνύματα μας πάθιαζαν περισσότερο. Και ευτυχώς, δεν εμπόδισαν τους δωρητές να διοχετεύουν οποιοδήποτε βιβλίο που "σκονίζονταν στη βιβλιοθήκη τους", μετατρέποντας το σε ζωντανό οργανισμό. Έχουμε μάθει να εφαρμόζουμε τον ισχυρότερο κανόνα, αυτόν που προτρέπει να "διοικήσεις μέσω του παραδείγματος", λένε, μιας και αυτό αποτελεί τρόπο ζωής για εμάς. Οι παραδόσεις συνεχίστηκαν, φτάνοντας το βιβλίο σε απομακρυσμένες περιοχές, σε σχολεία ακριτικών νησιών, στην ομογένεια. Κάπου εκεί, άρθηκαν οι όποιες πονηρές σκέψεις και σειρήνες. Δημοσιεύματα, αφιερώσεις, βραβεύσεις, συνεντεύξεις. Προσγειωμένοι, χωρίς την έπαρση της επιτυχίας, συνεχίζουν την προσπάθεια και τις παραδόσεις. Με καθαρά εθελοντική δράση, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς υλικές απολαβές. Με μοναδικό κίνητρο, την ψυχική ικανοποίηση.
Δέκα χρόνια μετά λοιπόν, συνεχίζουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Από το δεύτερο ειδικό Δημοτικό σχολείο Ηρακλείου. Αυτή ήταν η αφετηρία μας. Από εκεί ξεκινήσαμε. Φόρος τιμής λοιπόν, η πρώτη δωρεά της δεύτερης δεκαετίας μας, δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει διαφορετικά. Δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει από άλλο χώρο.
Παραδώσαμε λοιπόν, παιδικά βιβλία, παραμύθια, παζλ και εκπαιδευτικά παιχνίδια για τους μικρούς μαθητές, αλλά και βιβλία παιδικής ψυχολογίας για τις δασκάλες, ενισχύοντας μια προσπάθεια που υλοποιείται με τόσο μεράκι και πολύ αγάπη για τα παιδιά. Μια προσπάθεια, που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής, μια προσπάθεια που πρέπει να αποτελέσει παράδειγμα για όλα τα σχολεία. Ένας χώρος που με τόση αγάπη δημιουργήθηκε, παρόλη την έλλειψη χώρων, ικανός να προξενήσει το ενδιαφέρον.
Η έλλειψη χώρου στο σχολικό συγκρότημα δεν στάθηκε ικανή να αποτρέψει την δημιουργία της βιβλιοθήκης του, σε ένα χώρο που στα περισσότερα σχολικά συγκροτήματα παραμένει ανεκμετάλλευτος. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια, θα συνεχίσουμε να είμαστε κοντά σας. Για την ιστορία, αυτή ήταν η τέταρτη παράδοση βιβλίων και εκπαιδευτικών παιχνιδιών στο εν λόγω σχολείο.
Διαβάστε περισσότερες ειδήσεις από την Κρήτη και το Ηράκλειο
