Έξι εβδομάδες αθλητικής προπόνησης οδήγησαν σε τροποποιήσεις στις επιγενετικές πληροφορίες των σκελετικών μυϊκών κυττάρων σε νέους άνδρες. Αυτές οι αλλαγές πραγματοποιήθηκαν σε περιοχές του γονιδιώματος που έχουν συνδεθεί με ασθένειες.
Οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου της Κοπεγχάγης εξηγούν ότι η έρευνά τους δείχνει τον τρόπο με τον οποίο η άσκηση αναδιαμορφώνει το DNA των σκελετικών μυών, έτσι ώστε να παράγονται νέα σήματα με στόχο τη θωράκιση της υγείας. Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο Molecular Metabolism.
Είναι γνωστό ότι η τακτική σωματική άσκηση είναι το καλύτερο «φάρμακο» για τη μείωση των χρόνιων ασθενειών, αλλά οι μηχανισμοί με τους οποίους επιτυγχάνεται αυτό δεν έχουν διερρευνηθεί πλήρως. Τώρα οι επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης ανακάλυψαν ότι τα ευεργετικά αποτελέσματα της σωματικής άσκησης ενδέχεται εν μέρει να οφείλονται σε αλλαγές – επιγενετικές – στη δομή του DNA.
Οι ερευνητές βρήκαν για πρώτη φορά ότι η άσκηση «επαναρρυθμίζει» τους ενεργοποιητές γονιδίων (τα μόρια που ενεργοποιούν τον διακόπτη έκφρασης των γονιδίων) σε περιοχές του DNA που είναι γνωστό ότι σχετίζονται με τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσων.
«Τα ευρήματά μας παρέχουν ένα μηχανισμό που εξηγεί τις επιδράσεις της άσκησης. Συσχετίζοντας κάθε ενεργοποιητή με ένα γονίδιο παρέχουμε μια λίστα πιθανών στόχων που μπορούν να μεσολαβήσουν αυτή τη δράση» εξηγεί ο βασικός ερευνητής καθηγητής Romain Barrès από το Πανεπιστήμιο της Κοπεγχάγης.
Η βασική υπόθεση των ερευνητών είναι ότι η προπόνηση αντοχής επαναπρογραμματίζει την δραστηριότητα των ενεργοποιητών γονιδίων των σκελετικών μυών.
Στην έρευνα συμμετείχαν υγιείς νέοι άνδρες που ακολούθησαν ένα πρόγραμμα προπόνησης αντοχής έξι εβδομάδων. Οι επιστήμονες έκαναν βιοψία του μηριαίου μυ πριν και μετά το πρόγραμμα προπόνησης και εξέτασαν το δείγμα για τυχόν αλλαγές στην επιγενετική υπογραφή του DNA τους μετά το πρόγραμμα έξι εβδομάδων προπόνησης.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι μετά την ολοκλήρωση της προπόνησης αντοχής η δομή πολλών ενεργοποιητών των σκελετικών μυών των νέων ανδρών είχε μεταβληθεί. Πολλοί από τους επαναρρυθμισμένους ενεργοποιητές είχαν ήδη αναγνωριστεί ως κομβικά σημεία γονιδιακής μετάλλαξης σχετιζόμενης με διάφορες νόσους.
Οι ειδικοί εκτιμούν ότι οι ευεργετικές δράσεις της άσκησης σε όργανα απομακρυσμένα από τους μύες όπως ο εγκέφαλος, διαμεσολαβουνται κυρίως μέσω της ρύθμισης της έκκρισης αυτών των ενεργοποιητών των σκελετικών μυών.
«Τα δεδομένα μας παρέχουν στοιχεία ενός λειτουργικού συσχετισμού ανάμεσα στις επιγενετικές αλλαγές των ενεργοποιητών που ελέγχουν τη μυική έκφραση μετά την προπόνηση και την διαμόρφωση του κινδύνου νόσησης» επισημαίνει η επικεφαλής ερευνήτρια καθηγήτρια Kristine Williams.
