Του Γιώργου Μηλιαρά
Η φράση μπήκε στη ζωή μας και το πετσί μας το περασμένο Μάρτη. Στην αρχή δειλά-δειλά, μα γρήγορα γίνηκε ταυτόσημη με το κορωνοϊό, την ανησυχία, τη καταπίεση, την αντίδραση, τη κλεισούρα στο σπίτι και όλες τις παρενέργειες έλλειψης της χιλιοτραγουδισμένης λέξης που λέγεται «ελευθερία». Για πρώτη φορά οι σύγχρονες γενιές και η δική μου από τη περίοδο της χούντας, νιώθουμε στο πετσί μας τη οδυνηρότητα του σύγχρονου δυνάστη, που επεκράτησε να αποκαλούμε ευρωπαϊστί «lockdοwn»…
Σίγουρα η δική μου αρμοδιότητα ανάλυσης αυτής της λέξης , περιορίζεται στο να «σαρκάσω» με όση διάθεση μου απομένει από τις παρενέργειες της, «το νεοεποχικό» αυτό φρούτο, που μαυρίζει τη ψυχή μας ´ πολλώ λογιώ ´, γεμίζει τις λίστες των «ραντεβού» των ψυχολόγων (και οσονούπω και των ψυχιάτρων) και φέρνει «κοσμογονία» στη ζωή μας με τη καταραμένη πανδημία που την έφερε μαζί της στη ζωή μας …
Την ικανότητα αυτή και την αρμοδιότητα έχουν οι γλωσσολόγοι και άλλοι ειδικευμένοι επιστήμονες που ευτυχώς υπάρχουν και ανακουφίζουν την περιέργεια, την άγνοια και την αγωνία όσων από εμάς έχουμε τη περιέργεια και την ανησυχία περιπλάνησης στο διαδίκτυο, για να σκοτώσουμε τις δύσκολες ώρες του …lockdawn… (Δείτε εδώ την εξαιρετική ανάλυση της καθηγήτριας γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων κ.Νικολέττας Τσικανούδη-Μαλλίδη, που συναπάντησα σε κάποια διαδικτυακή μου περιπλάνηση:
https://www.cnn.gr/focus/apopseis/story/236392/to-lock-down-os-glossiki-kataskeyi
Εγώ επιστρέφω στο ρόλο μου, που δεν είναι άλλος τέτοιες μέρες και ώρες, από το να αποσπάσω τη σκέψη μας, λίγες στιγμές έστω , από το μονόδρομο της κατάθλιψης που πορεύεται:
Γραπτή δήλωση απειλητικής προειδοποίησης, που δεν κατάφερα να διαπιστώσω ακόμη,(λόγω…lockdοwn) αν τελικά πραγματοποιήθηκε…Το μάτι μου έπεσε σε αυτή την εικόνα του φωτογραφικού μου αρχείου . Τη τράβηξα παλιότερα περιπλανώμενος ανατολικά…
Μου υπενθύμισε όμως μια παλιά ιστορία που μου διηγήθηκε ένας φίλος, αυθεντική με πρωταγωνιστή τον ίδιο και μια συγχωριανή του.
- Στα σόχωρα* του χωριού (*χωράφια κοντά στο χωριό), είχε ο Μαναρόλης το περιβόλι του με όψιμα κηπικά για τις ανάγκες της φαμελιάς του το χειμώνα . Κήπος αξιοζήλευτος με λάχανα, κουνουπίδια, κελντανέ*(*πράσα), γούλα και άλλα πλατύφυλλα λαχανικά που προκαλούσαν με την υποσχόμενη γεύση τους και την φυλλωσιά τους τους περαστικούς....
Απ’ όλα είχε ο μπαξές μα το κακό ντου ήταν η θέση του δίπλα στο δρόμο που άνοιγε πολλές φορές την ανομολόγητη αρπακτική διάθεση των περαστικών και εξαγρίωνε το Μαναρόλη κάθε φορά που διαπίστωνε πως όλο και κάτι έλειπε από τον κήπο του.
-Να πιάσω θέλει κιανένα εκειά να κόφτει τα λάχανα και θα τόνε μισερώσω, δήλωσε ένα μεσημέρι στην κερά ντου την Μαργή διαολισμένος από την καινούργια κλεψά που είχε μόλις ανακαλύψει.
Ψύχραιμη και συγκαταβατική η Μαργή έκανε κάθε φορά προσπάθεια μεγάλη να τον ηρεμήσει ...
-Δε πειράζει μπρε Μαναρόλη, ανάγκη το χε ο άνθρωπος που σούκοψε το λάχανο. Να πομείνουνε θέλει να φάμε κι εμείς...
Μα οντέν εκόψανε οι περαστικοί και το τελευταίο λάχανο, ξεσπάθωσε ο Μαναρόλης. Φουρκισμένος γράφει σε ένα χαρτόνι με κάρβουνο και χοντρά γράμματα την προειδοποίηση : «όπιω πιάσο στο κίπο μέσα δα τωνε γ...» και κρέμασε την πινακίδα στον ανεμόμυλο που ήστεκε στη γωνιά του κήπου.
Φαίνεται πως η απειλή της πινακίδας σε συνδυασμό με τη γνωστή χεροδύναμη του Μαναρόλη, περιόρισαν τις ζημιές από τους περαστικούς. Έλα σου όμως που η μαυροκεντημένη Φασουλολενιά, χήρα ζουμερή πάνω από πέντε χρόνους, είδε την πινακίδα σε μια περασά τζη , τηνέ διάβασε με την κάψα του κορμιού τζη και όχι τση κεφαλής τσης και μπήκε με ελπίδα ανομολόγητη στον κήπο του Μαναρόλη. Ήτανε όμως κι ο διάολος εκειά κοντά και φώτισε το Μαναρόλη να περάσει από το κήπο ντου και να πετύχει μέσα την Φασουλολενιά ... Χωρίς να πει κουβέντα μόνο να ξεφυσά, άρπαξε ένα κοντοδαύλι που βρέθηκε ομπρός του και κάνει την κακομοίρα την χήρα πιο μαύρη από τα ρούχα τζη...
Βογκώντας από τους πόνους σύρθηκε η Φασουλολενιά και έκατσε σε μια πέτρα στο μποτζάλε του πηγαδιού. Άφησε βαθύ αναστεναγμό και λέει με παράπονο του Μαναρόλη :
- Άλλα γράφεις όμως εκειέ Μαναρόλη .... και τούδειξε την πινακίδα που είχε κρεμασμένη στο μύλο...)
