Της Μαρίας Λιονάκη
Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Εγώ κι εσύ έχουμε κάνει σπουδές. ‘Η μήπως έχουν κάνει σπουδές και αυτοί; Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Φυλλάδια θα μοιράζαμε εμείς;
Αλλά, ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την εποχή αυτή οι άνθρωποι, όπως έχουμε ξαναπεί, οργανώνουν, συχνά ανανεώνουν τον οικιακό τους εξοπλισμό. Αφού δεν μπορούν να ανανεώσουν, οργανώσουν κάτι άλλο. Το γάμο τους ενδεχομένως, την προσωπική τους ζωή. Επιδίδονται λοιπόν σε αγορές προϊόντων, επίπλων, υφασμάτων, στρωμάτων, ζεστών υποστρωμάτων. Βάζουν ενδοδαπέδια θέρμανση, αν δεν έχουν βάλει ως τώρα. Αλλιώς αγοράζουν καινούργιο χαλί. Εναλλακτικά κάνουν θερμοπρόσοψη, κάτι απλό δηλαδή. Βάζουν ακόμη πετρέλαιο, οι πιο τολμηροί. Γενικά αυτή την εποχή που το καλοκαίρι έχει σαλπάρει κι απόμειναν μονάχες, στέρφες οι ακρογιαλιές, που ορφανεύουν από τα φύλλα τα δέντρα και τα σύννεφα υπογράφουν συμβάσεις, κανονίζουν ωράρια στο μαγαζάκι του ουρανού, οι άνθρωποι περιμένοντας μια πιο ζόρικη κλιματολογικά εποχή, κάνουν ετοιμασίες. Μαγειρεύουν πριν πεινάσουν. Συνδυάζουν πίνακα, ριχτάρι, κουρτίνα, χαλί. Επιδίδονται σε αγορές που θα κάνουν τη ζωή τους τον επερχόμενο χειμώνα πιο βολική, λαμπερή. Απαράμιλλη. Σε σχέση πάντα με τη ζωή της διπλανής.
Κατ’ επέκταση τα πολυκαταστήματα, τα σύγχρονα οικοδομήματα, απαύγασμα τέχνης αρχιτεκτονικής, καταστήματα επίπλων, ηλεκτροσυσκευών, κουρτινών και χαλιών, με τους πολλούς ορόφους, την εύκολη πρόσβαση και το δωρεάν παρκινγκ, παρουσιάζουν ακμή. Κοσμοσυρροή. Ζευγάρια νιόπαντρα, πολυκαιρισμένα, χωρισμένα, φοιτητές και μη, σουλατσάρουν στις πλατείες τους, στους μαχαλάδες τους. Στα υπόγεια, στα υπερώα τους. Περνούν κάτω απ’ τις αψίδες τους. Αλλάζουν λοιπόν τα μέγαρα αυτά βιτρίνα και φωτογραφία προφίλ. Κι αναζητούν νέους φίλους, να τους κάνουν add. Ξεκινώντας προβολή, μια σούπερ καμπάνια διαφημιστική. Με βαρύγδουπους, πηχυαίους τίτλους στα λογής λογής έντυπα. Απαλότητα και ζεστασιά. Τα πάντα για το σπίτι. Εντοιχισμένο σετ φούρνος και εστία. Οι τιμές μιλάνε από μόνες τους! Θέλετε Wi-fi σε όλο το σπίτι; Τηλεόραση με ανάλυση 4K ultra HD. Προσφορά μόνο για δυο μέρες! Σκούπα με χαμηλό επίπεδο θορύβου, έξτρα πέλμα για παρκέ, αφυγραντήρας, ιονιστής, κάνει και καφέ!
Εικόνα μαχαλά συνηθισμένου. Ώρα πρωινή, μεσοβδόμαδα. Νεαρός στην είσοδο της πολυκατοικίας, με αθλητικό ντύσιμο, διοπτροφόρος, με σακίδιο πλάτης σκουρόχρωμο, ταλαιπωρημένο, περιμένει ώρα αρκετή, άραγε τι; Μα το στραπατσαρισμένο αυτοκίνητο, το γκρι, που στριγκλίζουν τα φρένα κι ο οδηγός το παρατάει ανέμελος, αδιάφορος, καταμεσής. Καλημέρα που δεν ακούστηκε, πορτ μπαγκάζ που ανοίγει, νεαρός που πλησιάζει, στα έγκατα του αυτοκινήτου σκύβει, σακίδιο που ανοίγει, φυλλαδίων ανεφοδιασμός. Δάχτυλα νεανικά, κομψά, λεπτεπίλεπτα. Λεπτεπίλεπτη ψυχή, ευγενική, μελαγχολική. Διαδικασία τυπική, ψυχρή. Συστολή νεαρού, μισό το χαμόγελο, ολόκληρο το ευχαριστώ. Ίσως που δεν ξέφυγε η κουβέντα σε προσβλητική. « Πάρε αρκετά! Μη με ξαναφέρνεις!» η τελευταία κουβέντα του οδηγού στριγγλίζει τα φρένα της.
Εικόνα μαχαλά συνηθισμένου. Με σχετικό μοτίβο, που κινεί τα πλήκτρα αυτής της γραφής. Ώρα πρωινή πάλι, τέλος εβδομάδας. Δυο νεαρές κοπέλες, όμορφες δεσποινίδες, άνεργες καιρό, φοιτήτριες άραγε ή από μια άλλη γη; Με αθλητικά παπούτσια, σκούρα κολάν, πιασμένα μαλλιά, πολύχρωμες μακριές μπλούζες, άχρωμα, μελαγχολικά μάτια. Σακίδια στην πλάτη, που δεν είναι ευθυτενής. Πάκος τα φυλλάδια στο αριστερό, τα μοιράζει το δεξί. Βήμα αργό, βαρύ. Δεν είναι δύσβατος ο δρόμος έξω από την πολυκατοικία μας, τη δική μας πυλωτή. Μα πρέπει να είναι δύσβατη η δική τους ζωή. Με πολλά βήματα, κουρασμένη, ανηφορική, με εργασία περιστασιακή, υποτυπώδη αμοιβή. Με δύσκολα όνειρα. Πλησιάζουν λίγο διστακτικά, θα προτιμούσαν να είναι αόρατες, να μην τις δει να αφήνουν τα φυλλάδια κανείς. Τα μάτια τους άραγε τι συμπεριφορές έχουν αντιμετωπίσει, έχουν δει;
Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Εγώ κι εσύ έχουμε κάνει σπουδές. ‘Η μήπως έχουν κάνει σπουδές και αυτοί; Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Εμείς έχουμε μια δουλειά, με τις δικές της δυσκολίες, μα πιο σίγουρη, πιο καλή. Δεν είμαι εγώ, ούτε εσύ. Μα θα μπορούσε να είμαι, εγώ κι εσύ.
